TANIŞMA

2.5K 63 3
                                    

Ahmet abi yanımdan gittikten sonra taksi ile birlikte eski evime uğrayıp eşyalarımı koliledim. Sonra eve gelip eşyaları dizmeye başladım dolap bile kurdum yemin ediyorum...

nasıl yaptım hala anlamış değilim ama saate baktığım da gece yarısını geçiyordu zaten benim de tek tük eşyalarım kalmıştı şuan da sadece sıcak bir duş ile uyumak istiyorum. Oturma odasından kıyafetlerimin olduğunu düşündüğüm koliyi alıp odama giderken bir an da evin kapısı açıldı. elini kolunu sallaya sallaya içeriye biri girdi.

''hey sen benim evim de ne aradığını sanıyorsun.''
sesim gür ve yankılı çıkmıştı o da kaşlarını çatmış ve üstemi doğru yürümüştü

''Ne mi arıyorum? tabi ki evimi inceliyorum asıl senin benim evim de ve gece yarısı ne işin var hırsız mısın yoksa sen?''

sorduğu soruyla kaşlarımı çattım. Elim de ki koliyi arkamda ki masaya bırakıp sinirle ona döndüm.

''Ne demek evim, ben burayı satın aldım senin nereden oluyor şimdi derhal evimi tek et''

Elimle kapıyı gösterirken aynı zaman da burnumdan soluyordum. Hadsize de bakın hem hiç bir şey olmamış gibi anahtarı nereden buldu bilmiyorum her neyse konumuz bu değil evime gel sonra üstüme yürü ve bana hırsız de yok artık. Kafasını gösterdiğim yere çevirip minikçe gülümsedi.
''Beni kendi evimden kovamazsın''

Üstüne doğru yürüdüm boyu ben den biraz uzundu ben 1.70 im o da 1.78 falandı. Elimi arka cebime atıp kağıdı gözünün içine soktum kaşlarını çatıp bileğimi tutu elim de ki kağıda baktı sonra göz devirip o da aynı kağıdı çıkarınca ufak bir kalp spazmı geçirdim hemen telefonumu alıp düşündüğüm şeyin olmaması için dua ederken Ahmet abiyi aradım. Telefon tek seferde açıkmıştı hem de bu geç saatte

''Ahmet abi yanım da bi-''
daha sözüm bitmeden elimden telefonumu alıp Ahmet abiyle konuştu sinirle ona bakarken ellerimi belime koymuştum. Bu benim şimdi ağzına sıçtım hareketiydi.2 dakika sonra telefonu kapatıp bana geri verdi.

''Bir daha eşyalarımı benden habersiz alamazsın sen kimsin ki''

Beni eliyle susturup serice konuştu. ''Sanırım bu gıcık hallerine alışmalıyım alışmalıyız hatta.''

Kaşlarımı çatıp yüzüne bakmaya devam ettim.

''Ev arkadaşım...''

NEEE EV ARKADAŞIM BİR ERKEK VE BU MU?!!
taş gibi çocuk ama haaaa kes sesini iç ses.

''Nasıl sen o musun?"
Kaşlarını çattı "ne o muyum"

"Y-yani o Ahmet abinin dediği aynı imzayı yanlışlıkla attığım ev arkadaşım s-sen misin?"

Tane tane ama kekelediğim için gülmüştü.

"Neyse artık yapacak bir şey yok ARKADAŞIM eşyalarımı getirmiştim zaten inip alayım zaten sen dünden razı gibi eşyalarını yerleştirmiş sin neyse umarım bana da bir oda bırakmış sındır."

Yanımda geçip giderken o kokuyu bir iki saniye de olsa almıştım ama başımı döndürdüğü eminim. Evin kapısını kapatıp beni yalnız bırakmıştı o sıra da telefonum çaldı. Arayan annem di.

''Yavrum nasılsın taşındın değil mi? Nasıl rahat mı oralar bak kapıyı kitle ama ben sana demiştim kapının önüne erkek ayakkabısını koy diye almadın değil mi neyse ben kargo ile yollarım.''

Gerek yok anne evde var zaten taş gibi sus iç ses

"tamam anne merak etme dikkat ederim hem sen uyumadın mı bu saate kadar niye ayakta kaldın."

"Seni merak ettim yavrum tamam hadi sen de yat uyu dinlen ben de yatacağım şimdi"

telefonu kapatınca evin kapısı tekrardan açıldı başımla kapıya bakınca onun geldiğini anladım evin kapısını iki kere kitleğince tedirgin de olmadım değil, başını bana çevirince

"Ha şey ben öylesine kitlemiştim sorun olursa açarım"

"yok yaa sorun değil" esneğince psikolojik olarak esnedim. Gülümsedi.
Ah o gamzeleri ve gülerken kısılan gözleri yok mu SUS BEEE

"Biraz, sabahtan beri koşturmaktan yorulmuştum neyse iyi geceler"

acaba adı ne neyse bir ara sorarım. Yanından geçip üst kata çıktım yukarı da 4 tane oda vardı biri lavabo diğer üçü de yatak odasıydı. Normalde tek olsaydım ikisini de misafir odası yapardım biri annem için diğerini bilemiyorum artık ama artık tek yatak odası var neyse sorun değil zaten.

Odama geçip yatağıma yattım. Sonra da zaten uyumuşum sabah 8 de alarmım ile uyandım.

Üstümü başımı değiştirip saçlarımı düzleştirme ye başladım işimin en güzel tarafı 12 de başlamasıydı ve patronun yanında çalışıyordum o zaten geç geldiği için kafama göre takılıyordum bazen,

üstüme geçirdiğim dar mavi sırt dekolteli elbisemi giydim kalçalarıma kadar uzanan saçlarımı düzleştirdik den sonra uçlarını bukle bukle yaptım.

Hafif bir makyaj ile herşeyimi tamamladım saate baktığım da 11:45 geçiyordu 15 dakikam vardı hemen aşağıya inip portmando dan mavi ceketimi aldım.

O sırada onun ayak seslerini duydum "günaydın nereye gidiyorsun"
ah uykulu sesi ve o masum yüzü yok mu İÇ SESSS

"işe gidiyorum. Sen senin işin yok mu?" Başını hafifçe sallayıp

"Ben spor hocasıyım 12 de gidip 4 de geliyorum."

Anlamıştım zaten kaslardan

Başımı sallayıp evden çıktım aslında bu kadar açıklama yapmasına gerek yoktu ama neyse taksi çevirip işe gittim.

______

Akşam saat 6 ya gelirken hem yorgunluktan hem de işlerimin bitmesinden üstümü değiştirip kendimi yatağa öylece attığım gibi uyumuştum gözlerimi saat 9 a doğru açmıştım hafifçe doğrulup gözlerimi kıpraştırdım.

Yataktan çıkıp odamın lavabosun da elimi yüzümü yıkadım üstümü değiştirip saçlarımı dağıttım düz olan saçlarımın bukleleri bozulmuş dalgalanmaya başlamıştı pek umursamadan aşağıya inip televizyon koltuğuna uzandım ayaklarımı uzatırken sert bir şeye çarptım.

Huysuzlanıp onu itmeye uğraşırken bunun bir bacak olduğunu yeni anlamıştım.
Korkuyla çığırınca eliyle ağzımı bir anda kapadı

"kızım manyak mısın ne diye bağırıyorsun dua et villa da kalıyoruz yoksa bütün apartman başımıza toplanırdı.''

Elini ağzından çekince
"kusura bakma yeni uyanmıştım biraz da sersemdim öyle ayağım sana değince refleks şeysiyle yani öyle"

"tamam sus bişey sormadım say amma konuştun"

işte en kötü özelliğim annemden geçmişti anlamışsınızdır da zaten çenem pek düşüktür. Başımı aşağıya eğip

"kusura bakma adın neydi bu arada senin."
"Barış ben, sen"
"Dicle memnun oldum"
"bende"

Hikaye bitti bir günde iki tane yazmış oldum bu arada bio da barış var
Sizce hikaye nasıl ilerlemeli daha yeni ama tavsiyelerinize ihtiyacım var 😍♥️

Yeni Ev ArkadaşımWhere stories live. Discover now