Yeni Ev Arkadaşım

İLK ÖPÜCÜK

kovulmak...
Şaşkındım bir o kadar da sinirli Koray beyin yüzüne bakarken aynı bu duygular içerisindeyim.

"Nasıl yani sırf size karşılık vermediğim için mi beni kovuyorsunuz?"
Hızla başını salladı.
"Evet Dicle sırf sen beni istemediğin için seni işten kovuyorum merak etme bu aylık paran ile geçen ayı birleştirip öyle vereceğim.",

Gülmüştüm. Şaka gibiydi bir insan duygularına karşılık verilmediği için birini işten çıkara bilir miydi?
Bu-bu terbiyesizlikten başka bir şey değildi.

Hızla "peki maden öyle olsun size iyi günler." Deyip asansöre geri bindim bakışları üstümdeydi. O kadar çok sinirliydim ki kapı kapanmasına saniyeler kala onun gözlerinin içine bakıp orta parmağımı gösterdim. Gözleri kocaman olmuştu ve o anda asansörün kapısı kapandı.

Aşağı kata inip Yeliz hanıma istifa ettiğimi söyledim.
O da "ah kuzum çok üzüldüm istersen sana yeni iş bulman da yardım edebilirim" demişti. "Gerek yok ablam ben bir şeyler bulurum hadi sana iyi çalışmalar."

Başını sallayıp elleriyle öpücük yolladı. Onu seviyordum ilk işe başladığım da bana yakın davranan sadece o vardı hatta bir aralar Koray bey bana o kadar kötü davranıyordu ki müsait olduğum zamanlar da onun yanına gidip anlatıyordum bir nevi sırdaşım gibiydi.

Holding den çıkıp direkt eve geçtim. Yapacak pek bir şeyim yoktu zaten.
Eve geçince yemek yapıp televizyonun başına kuruldum. Biraz vakit öldürüp yemeğimi yedim.

Saat 5 e gelirken telefonum çalmıştı. Arayan Annemdi.
"Yavrum sabah girmişsin erkenden baban söyledi."

Gülümsedim. "Evet anne isim o saatler di. Siz ne zaman gittiniz?"

Arkadan babamın sesini duydum.
"Aşkım hadi gel ben hazırım."

Yüzüm kızarmıştı onların ilişkileri biliyordum.birbirlerine bağlılıklarını da ama şimdi bunu telefondan duymam biraz utandırmıştı, utanmıştı.

"Ha evet biz sana rahatsızlık vermemek için erkenden gittik."

O sıra da evin kapısı açıldı içeriye Barış girince anneme geri döndüm. Onun yüzünü görünce içim ısınmıştı sanki saatlerdir stres ve gerginlik içindeymiş gibiydim onu görünce içim huzura ermişti.

"Ne rahatsızlığı başım üstünde yeriniz var annem, her neyse ben bunu geliş olarak saymıyorum bir daha kine daha fazla kalıp vakit geçireceğiz."

"Hanım haydi bak çok sabırsızlanıyorum."

"Tamam tamam ben anladım hadi kapatıyorum babamın yanına git çok aceleci."

Annem kıkırdayıp "tamam hadi öptüm yavrum görüşürüz"
"Bay bay annem."

Yüzüm de tebessümle telefonu kapadım. Barış da o sıra da odadan çıkmış yanıma geliyordu.

"Hayırdır yüzünde güller açıyor ne oldu?"

"Hiç annemlerle konuştum o yüzde."
Bir anda aklıma bir soru takıldı
"Senin annen ile baban neredeler?"

"Onlar Amerika'dalar babamın iş için oraya gitmesi gerekiyordu. Annemde madem oraya gidiyoruz ben de orada çalışmaya başlarım dedi. Babam da onaylayınca onlar gittiler ben burada kaldım."

"Anladım, aç mısın yemek yapmıştım."

Başını hayır anlamında sallayınca ben de gidip dağıtığım yerleri topladım. Moralim hafif de olsa bozuktu.

Kovulmuştum çünkü...
Peki ben şimdi ne yapacağım

Mutfak tezgahını silerken sinirim iyice geriliyordu. Durduk yere sırf ben onu istemediğim için beni işten attı APTAL!