Yeni Ev Arkadaşım

BİLET

Ne yani beni susturmak için bunu mu bulmuştu?

Bu kadar alçalabileceğini düşünememiştim ne kadar da aptalım.

Hızla Ahmet in arkasından evden çıkıp kolunu tutum bana doğru dönünce yüzüne şamar'ı yapıştırdım. Daha da fazlasını yapacaktım ama belime sarılan kollar bana engel oldu.

"Ya bırak beni şunu bir cırmalayayım."

"Dicle! Rahat dur."

"Rahat dur mu bu pezevenk benim susmam için bana ev araba almış hangi akılla yaptıysa! Şimdi de benim rahat durma mı mı istiyorsun."

Sinirlerime hakim olamadığım için bir iki defa barışı çizmiş olabilirim her neyse.

"Buraya gel dedim sana."

Ahmet şaşkın bir şekilde koşarak uzaklaştı. Ama ben hala havadaydım.
Tabi ki bu debelenmeme engel miydi?
ASLAAA

"Ya tamam bırak sana beni mahallenin ortasında ne diye havada tutuyorsun."

"İlk önce sakinleş güzelim ondan sonra bırakacağım merak etme."

İyi peki bir an da ayaklarımla kollarımı aşağıya sarkıttım ve bütün ağırlığı mı ona verdim ama hiç bir etki yaratmamışa benziyor beni tek koluyla tutmaya devam edip eve doğru yürüdü.

Evin kapısını açıp kendisiyle beni de sürüklemişti. Beni bırakmadan üst kata çıktı ve odasına girdi.

"Artık beni bıraksan mı hani saldırmaya insan da yok nede olsa."

Elim ile iki kez koluna dokundum. Sonra da sakince beni bıraktı ellerimle saçımı düzelttik ten sonra ona doğru döndüm.

"Ne diye beni tutuysan sanki?"

Yüzüme bu mal ne diyor gibi bakmıştı.

Kırıldım.
Kırıldık...

"Seni niye mi tutum? Farkındaysan mahallenin ortasında adamın evin de yaşıyor olmana rağmen ona tokat attın. Tamam, haklısın sonuna kadar bir ara araya girip ağzına sıçmak benimde aklıma gelmişti ama karışmadım. Senin ailevi sorunların ne de olsa."

Lan ne alaka ne alaka

"Nasıl barış ben varsam sen varsın ben yoksam sen de yoksun bu kadar."

Gülümsemişti.

"Ciddi olur musun?"

"Ben zaten ciddiyim."

"Belli belli"

"Bollo bollo"

Aynı onun gibi konuşmuştum ama hata etmişim gibi hissediyorum bakışları avını yakalamaya çalışan hayvan bakışıydı.

"Ne dedim sanki niye öyle bakıyorsun ki?"

Gülümseyip yaklaştı "nasıl?"

"Beni yiyecek gibi"

"Belli mi olur belki yerim."

Tam üstüme eğiliyordu ki kapı çaldı.

Aha kesin Ahmet geldi dur ben bi onun ağzına sıçayım.

Koşar adım aşağıya inip kapıyı açtım kimse yoktu etrafta çocuklardır deyip tam kapıyı kapatacakken yer de bir bilet buldum.
Üstün de kocam harflerle  iki kişilik DUMAN KONSERİ yazıyordu.
Hem de bu akşam 9 da önemsemeyip tam atacakken aklıma Barışın duman hayranı oluşu gelmişti. Beraber vakit geçirmek için iyi bir etkinlik idi.

Hızla kapıyı kapatıp barış'ın yanına gittim.

"Sevgilim bak duman konserine bilet buldum."

Duman kelimesini duyar duymaz hemen yanıma gelip elimden aldı.

Gözlerinin içi parlıyordu.

"Nerden buldun bu?"

"Kapının önüne bırakmışlar ya da düşürmüşler her neyse işte gidelim mi ne dersin?"

"Kızım sen şaka mısın tabi ki gidiyoruz"