Hera ve Aden

13- Uzun bir gece...

Hemen telefonla Olivia'yı aramaya başladım;

"Alo!"

"Anna şu an hiç müsait değilim yani ne anlatıcaksan kısaca özet geçebilir misin?"

"Tabiki, umarım kötü bir şey yoktur, DNA sonuçları geldi ve beklediğimiz gibi yorganda Mike'ın DNA'sı çıktı."

"Biliyordum yalan söylediğini neyse başka bir şey var mı?"

"Yok maalesef."

"Tamam ben yarın uğrarım yanınıza."

"Tamamdır."

Telefonu kapatıp eşyalarımı toparlamaya başladım zaten saatte epey bir geç olmuştu. Gözlerim uykusuzluktan yanıyordu çünkü Emma'nın ölümü üzerine ben ve James günlerdir çok yoğun çalışıyorduk, bence güzel bir tatili hak etmiştik.

Laboratuvardan tam çıkarken aklıma nedensizce James takılmıştı, ne zaman aniden ortalıktan kaybolsa hep bir şeyler karıştırdığı ortaya çıkıyordu acaba neler karıştıyor şimdi?

💎                         💎                       💎

Binadan çıkmış, soğuk fakat bir o kadarda içimin esen rüzgar ile rahatlamasına sebep olan havayla beraber yavaşça otobüs durağına doğru yürüyordum, kulaklığımda ise "Edward Sharpe & The Magnetic Zeros - Home" çalışıyordu, bu şarkıyı ne zaman dinlesem eski günler aklıma geliyor ve hüzünleniyordum.

Keşke hiç büyümesek ve hep çocuk kalsaydık ne olurdu sanki?

O mahsum, hayattın hiçbir zorluğuyla karşılaşmamış olan bir çocuk kalsaydık...

Yolda yürürken biraz durup kafamı kaldırdım ve gözyüzüne baktım, şu aralar "Tanrı." inancı gittikçe azalıyordu özelliklede bize gelen vakaları göz önünde bulundurursam bunu çok rahatlıkla söyliyebilirdim, sayısız yıldız, galaksi ve gezen yani bunların bu kadar mükemmel olması beraberinde ise evrendeki düzeni düşündüğümde, bir ihtimal diyorum;

"Eğer orada birileri varsa, duyun sesimizi ve bizi terkedilmiş bırakmayın!"

Derin bir iç çekerek tekrar önüme dönüp yürümeye devam ettim.

Olivia'dan;

Lara'nın beni çağırması üzerine hızlıca yanına gitmiştim, yas alanına geldiğimde ise gözlerim sadece tek bir kişiyi arıyordu yani Mike'ı fakat o ortalıkta gözükmüyordu.

Biraz daha ilerledikten sonra ikizler görüş alanıma girmişti.

"Hey, Tom ve Peter!" deyip onlara seslendim.

"Olivia Teyzeee!" 

"NE! Sana teyze demiyeceksin dememiş miydim Tom?"

"Şaka yapıyorum zaten."

"Nerelerdeydin, günboyu seni aradı gözlerim."

"Ah, kıyamam Peter'ım, geldim işte ama annenizi göremiyorum ve Mike'ı da görmedim gelmedi mi acaba?"

"Yoo gelmişti biz gördük."

"Emin misin Tom?"

"Evet hatta birkaç kişi onu bize sordu tanıyor musunuz diye."

"Hmm peki belki gitmiştir neyse siz tuhaf bir şey gördünüz mü onda?"

"Hayır görmedik sadece gelip Emma teyzenin mezarına uzun uzun baktı ve ağladı." 

Peter'ın söylemiş olduğu cümle karşısında çok şaşırmıştım yani ben onun katil olduğunu düşünürken onun gelip acısını yaşaması...