Ansızın

15. Bölüm

Banu'dan

"Gelin Hanımım içeri girmiyor musunuz?" Kahyanın sesini duymamla içeri girmenin vaktinin geldiğini anladım. Artık ne kadardır içeri girmemişsem kahya bile uyarmaya gelmişti. İçeri girmemle Gül beni karşıladı.

"Hoş geldin yenge. Nerede kaldın gözümüz yollarda kaldı. Abim oturma odasına geçti. Annem sizi bekliyor."

"Aslında ben odaya geçseydim. Biraz dinlenirdim."

"Dinlenirsin gelin dinlenirsin." duyduğum sesle kayınvalideme döndüm. Gelmişti yine benimki.

"Bize görünmeden mi odaya çıkıyorsun? Kaçar gibi." kayınvalideme dönüp,

"Yok, ne kaçması? Sizden kaçmak mümkün mü? Sadece odama çıkmaya niyetim vardı."

"Gel hele bir oturalım. Benle kocana bir kahve yap da gelinimin elinden bir kahve içelim." Zıkkım için.

"Şimdi mi içmek istiyorsunuz?"
Kayınvalidem başını salladı. Ona yaklaştım,

"O zaman yardımcılara söyleyin size ve oğlunuza kahve yapsın. Ben yapamam."

"Benim odam hangisi?" diye Gül'e sordum.

"En üst kattaki oda, hatırlamıyor musun?" Eşyaları yerleştirmek için gelmiştim fakat kaçacağıma o kadar emindim ki odaya, eşyalara, kısaca hiçbir şeye dikkat ettmediğim için bilmiyordum.

Kayınvalidemi ardımda bıraktım ve odaya çıktım. Kapıyı açar açmaz koskocaman bir odaya girdim. Yavaş adımlarla odanın içine doğru ilerledim. Konağın en büyük odası burasıydı. Ağa'nın odası. Artık benim ve Adar'ın odası. Geçici odam diye düşündüm. Nasıl olsa bir gün gidecektim. Kapının açılma sesiyle kapıya döndüm. Gelen Adar'dı.

"Ne dedin sen anneme?" Gözlerimi devirerek Adar'a baktım.

"Ne demişim?"

"Kadın senden kahve istemiş yapmamışsın."

"Evet yapmadım. Ben bu eve yeni geldim. Bu zamana kadar kimden kahve yapmasını istiyorsa ondan istemesini söyledim. Ayrıca bu evlilik gönüllü yapılmadı, ben zorla evlendirildim."

"Ağzından bir kere değişik bir şey çıksın. Sürekli zorla yaptım, zorla yaptım. Farkındaysan zorla evlendirilen tek sen değilsin. Bende seninle evli kalmaya meraklı değilim."

"Boşa o zaman beni. Bitsin bu eziyet."

"Öyle kolay değil o. Sen kiminle evlisin farkına var. Ağa karısısın o yüzden boşanma kolay olmaz."

"Ne olacak peki böyle mi devam edecek?"

"Gittiği yere kadar böyle gider sonra da bir çaresini buluruz."

"Gittiği yere kadar mı, ciddi misin sen? Ne olacak aynı evin içinde iki yabancı gibi bu insanları nasıl oyalayacağız. Ağa karısı olduğumu fark etmem başka şeylerin de olabileceğini düşündürttüyor. Eninde sonunda aşiret çocuk isteyecek. Bunu nasıl halledeceksin söyle bakalım?"

"Onu o zaman düşünürüz. Şimdi sen boşver çoluğu çocuğu düğün gecesi yaptıklarının hesabını ver bakalım. Engel olmasaydım o herifle kaçağını düşündükçe kafayı yer gibi oluyorum." Adar'a meydan okurcasına daha da yaklaştım,

"Daha da yemeye kendini alıştırsan çok iyi olur. O gece olmadı ama ben eninde sonunda ağası olduğun bu cehennemden kurtulacağım. Ve sen bana engel olamayacaksın." Adar sinirden kolumu tuttu ve beni kendisine daha da yaklaştırdı.

"Dene de gör bakalım. Sen değil buradan kaçmak, evden burnunun ucunu çıkarsan benim haberim olur. Unutma ensendeyim, eninde sonunda engellerim ya akıllanırsın ya da beni sınar ve kaçarsın. İşte o zaman seni ve aileni bu cihana rezil ederim bir daha insan içine çıkacak yüzünüz kalmaz." Kolumu elinden kurtardım,