XII

211 47 13
                                    

“Shaina. That's enough, let's go.”

Kleo forced me to turn my back at Aliyah and put me beside Mira. Tumingin muna siya sa akin ng ilang segundo bago tumalikod at pinuntahan si Aliyah.

I licked my lower lips as I stared at Mira who was staring at nowhere. She has a cut below her eyes and her lips was wounded. Napakunot ang noo ko ng makitang bigla na lamang tumulo ang kaniyang luha sa mata.

“Mira,” tawag ko sa kaniya.

She suddenly looked at me while biting her lower lips. Tears started rolling down to her cheeks as she leaned her head on my shoulder.

“B-bakit nangyayari ito sa atin?” she whispered.

My eyes find Aliyah who was still kneeling on the floor while Kleo was in front of her. I was eyeing her, watching her reactions and to answer Mira's question.

You got involved by trying to save this selfish, pathetic bitch.

“Let’s get going.”

Napaigtad ako ng biglang bumulong sa akin si Kleo habang hawak ako sa magkabilang balikat. Napatingin ako sa aking tabi at doon ko lamang nakitang wala na si Mira at Aliyah.

I sighed and let Kleo dragged me to his car. At dahil wala sa hulog ang aking mga kasama ngayon ay iisang sasakyan lang ang aming ginamit pabalik. Ako ang nasa likuran kasama ni Aliyah habang magkatabi naman sa harap ang magkapatid.

The whole trip was dead silent. Walang tugtog at wala ring nagsasalita. Nakatingin lamang ako sa labas dahil kanina ko pa nararamdaman ang maya’t mayang pagsulyap ni Aliyah sa akin.

Tumigil kami sa estasyon ng bus upang ibaba si Aliyah dahil hanggang ngayon ay sa baryo pa rin siya umuuwi kasama ang kaniyang magulang. Kleo quickly went out to the car to help Aliyah but she wasn't moving. Napatingin ako sa kaniya at nakitang nakatingin lamang siya sa akin.

“I-I’m sorry, Shaina,” she muttered before looking at Mira’s direction, “M-mira. I'm sorry but I still believe that you did it.”

Mabilis siyang bumaba at muntikan na akong matawa matapos makita ang galit sa mukha ni Mira.

“That cunning bitch! Matapos kong gawin itong mga to para siguraduhing hindi siya mapapahamak!” sigaw niya sa loob ng sasakyan.

“Yah!” ani ko at tinapik ang kanyang braso bago pumangalumbaba,“Why do you keep pursuing this?”

She suddenly looked at me with her teary eyes. Nakatingin lamang siya sa akin at onti-onting humagulgol.

“I…I don't know, Shaina. I'm sorry for dragging y'all here,” aniya at nagsimula na namang umiyak.

“Hey, hush now, Ate.” Hinawakan ni Kleo ang mukha ni Mira at pinunasan ang mga luha.

Kleo made sure that Aliyah was out safely and she hush Mira before continued driving. Dahil malayo layo pa ay pumikit muna ako. I woke up by a soft slap on my cheeks and Mira's face welcomed me.

“Andito na tayo sa inyo,” aniya.

I rolled my eyes and picked my stuff before leaving the car. Rinig ko pa ang pagtawag nila sa akin ngunit masyado na akong nilalamon ng antok para pansinin pa sila. I headed straight to my room and laid on my bed and immediately dozed off.

I woke up by a sunlight reflecting my face. Iritable akong napatayo nang makita ang bintanang nakabukas at doon nanggagaling ang liwanag. Sinarado ko ang bintana at nang ako ay hihiga na ay napatingin ako sa lamesa kung nasaan ang laptop ko.

I licked my lower lips as I remembered Kristana, Aliyah's cousin. I sat in front of my table and looked at the small mirror. My hair was a mess and I had eyebags growing. My hazelnut eyes looked tired and my lips were dry.

One, Two, Three |  Published Under PaperInk ImprintsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon