XV

187 45 4
                                    

“Tsk.”

I flicked my tongue when I saw her lit a cigarette for the third time. Her curly hair was tied in bun and her shirt was messy even her baggy pants. Tahimik ko siyang pinagmamasdan habang nakaupo sa loob ng café.

“Kristana, I never thought you're this pretty,” I whispered under my breath while watching her.

Mag-iisang oras na simula ng sinundan ko ang pinsan ni Aliyah ngunit kanina pa siya nasa iisang pwesto lamang at nagsisigarilyo.

I was in their town and I can say that she isn't fit in here. Everyone looks alive, the houses was colorful, there are several cafeteria around that looks so pretty. Plants and flowers were scattered around. Halos lahat rin ng nakikita kong mamamayan rito ay naka-bike, ang karamihan rin sa kababaihan ay naka-dress o naka-jumper.

While Kristana looks like the villain in this peaceful town. She was wearing a dark and baggy clothes, her eyes were hodded and she was smoking since earlier, sitting outside her house.

I sighed and shaked my head and stared at the ice coffee in front of me. Isinandal ko ang aking mukha sa lamesa ng makaramdam ng irita. Kanina pa akong umaga nagaantay sa kaniya ngunit wala namang nangyayari. Magdidilim na lamang at wala pa rin siyang ginagawa kun‘di magsigarilyo.

Habang nakasandal ang aking mukha sa lamesa ay onti-onting napapapikit ang aking mata hanggang sa magdilim ang lahat.

“Ma'am?”

Ramdam ko ang dahan-dahang pag-alog ng aking katawan. I suddenly sat straight and rub my eyes. I was welcomed by a girl who was waving in front of me.

“It’s already dark po, you fell asleep,” aniya.

Dali-dali akong napalingon sa labas at halos mapamura matapos makitang wala na roon sa pwesto si Kristana. I immediately grab my things and leave the caféteria. Dumiretso ako sa tapat ng bahay niya at nag-iisip kung bubuksan ang gate o hindi.

I was facing back and forth thinking of how I'll find that girl. Napatigil lamang ako sa paglalakad ng makaramdam ng hininga sa aking harapan. It was Kristana, inches away from me.

Nakaramdam ako ng matinfing gutom nang makita ang kaniyang galit na mata. Her eyes were glowing with rage. Mas pinaangat pa ng eyeliner ang kaniyang mata.

“Move. Bitch,” aniya sa isang matigas na boses.

Tinignan ko ang aming gilid at hindi napigilan ang pagngiti matapos makitang malawak sa aming gilid. I licked my lower lips and smirked at her. Mariin ang naging pagtitig ko sa kaniyang labi na mayroong lipstick na itim.

Ngunit bago pa ako makasalita ay naramdaman ko na ang kaniyang labi sa akin. Nanlaki ang aking mga mata ngunit dahan-dahan ring napapikit nang maramdaman ang kaniyang dila. She grabbed my jaw and angle my face before started devouring my lips again. I was attacking her back when she suddenly distance her self with a mocking smile.

“Move now,” aniya matapos bitawan ang aking mukha.

She rolled her eyes and pushed me a bit before turning her back to me. Doon ko lamang napansin ang kaniyang suot. She was wearing a black tube, maong skirt and her hair was tied in a bun.

I was completely frozen in my feet while watching her walked out of my sight. Nang matauhan ay doon ko lamang napansin na wala na siya. I quickly went into my car and drove away.

Sinimulan kong dahan-dahan magmaneho sa dinaanan niya at pilit na sinisilip kung nasaan siya. I smirked when I saw her walking confidently even though she's wearing a stilettos. I was about to called her when she went inside a white van.

One, Two, Three |  Published Under PaperInk ImprintsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon