The Tomorrow's Promise (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 1

"I said, can you be my girlfriend?" Pag-ulit neto sa sinabi niya.

"What? Are you insane? Ngayon palang tayo nag kakilala, tapos aalukin mo na agad akong maging nobiya mo?"

"No, hindi. Sabi kasi ni dad, kapag nakita ko na daw ang babaeng para saakin ay huwag ko na raw papakawalan" natatarantang pag eeksplina nito.

"What? Ganyan mo ba nakukuba ang mga babaeng gusto mong pag laruan? Pwes huwag mo nang subukan saakin, dahil hindi ka mag tatagumpay" irita kong sinabi, hindi niya ako madadala sa mga pa charm-charm niyang iyan.

"T-that wasn't my motive, I-i was offended by that" malamig nitong sinabi, naramdam ko na nasaktan siya sa sinabi ko. Alam kong medyo naging harsh ako sakaniya sa parte na iyon, pero hindi ko na iyon babawiin.

"What ever Mr. Marcos, go find another woman na mag papahulog sa mga patibong mo" inis na sinabi ko atsaka tumayo.

"Wait, where are you going?" Pag pigil nito na ngayo'y naka angat ang tingin saakin.

"Going home, Mr. Marcos" Pormal kong sinabi atsaka nag lakad papaalis sa harap niya. Nakakairita, anong akala niya saakin madadala niya ako sa pa pogi niya? No way!

And there he was, dumb founded. Hinanap ko na si Kuya Greggy at nakita kong nakikipag siyahan pa sa nobiya niya.

"Oh, bakit ganiyan ang mukha mo? Parang hindi ma ipinta" nag excuse lang ako sandali kay Ms. Irene atsaka ko ito hinila.

"Drive me home" irita kong sinabi ng mahila ko na siya papalayo.

"What? Ang aga p-"

"Kung ayaw mo" agad na pag putol ko sa sasabihin niya "ako nalang mag isang uuw-" and he cut me off, too.

"Eto na nga, pumunta kana sa kotse mag papaalam lang ako saglit kay Irene" ihahatid din pala ako papatagalin pa, tumango nalamang ako atsaka lumabas na ng palasyo.

Paniguradong, ito na ang una't huling beses kong mag tutungo rito, like after what happened?

"Ano ba kasing nangyari sainyo at kaagad kang nag ayang umuwi" kaagad na tanong ni Kuya Greggy ng pumasok siya sa kotse.

"E paano ba kase, yung kapatid nobiya mo" paninimula ako saka nito binuhay ang makita "biruin mo kakakilala palamang namin inalok na agad akong maging nobiya"

"What? Ginawa niya iyon?" Hindi makapaniwalang tanong nito habang na tatawa.

"Yeah" maikli kong sinabi.

"You are lucky" naka ngisi nitong sinabi at marahan na napatawa.

"What?!" Paano naman ako magiging ma swerte sa ganon? Parehas na silang na hihibang.

"Madalang niya lang gawin iyon, o should i say saiyo niya lang ginawa iyon, lahat ng nagiging nobiya niya ay siya ang nililigawan" pag kkwento neto, at hindi ako makapaniwala sa mga naririnig ko.

"What? Maybe he just want something new, kaya niya ginawa iyon, tapos ako ang napag diskitahan niya. Well, sabihin mo sakniya hindi siya uubra saakin, For sure gusto lang akong saktan non" napa irap nalang ako "you know me naman gusto ko date to marry, kaya nga hanggang ngayon wala pa akong nagiging nobiyo"

"Wala rin naman kaseng nag tangkang manligaw sa'yo" pag bibiro nito pero, para akong nasaktan sa oang rrealtalk nito.

"Hey, Too harsh" umarte akong nasaktan atsaka ko ito inirapan

"But yeah, maybe he's really into you, let's see tho"  pag balik nito sa usapan.

"Whatever, mag sama kayo" inirapan ko ito atsaka tumingin nalang ako sa labas.

He's really into you, ulol. Walang ganon kakakita palang namin ay gusto niya na agad ako. Napaka maling desisyon talagang sumama pa ako rito.

..

It's just a typical day, walang ibang gagawin kung hindi mag aral kahit na araw ng linggo ngayon, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa tuwing naalala ko yung mga pang yayari kagabi.

Tila ngayon palang ako nakakaramdam ng hiya sa mga pinag sasabi ko, dapat ay hindi ako nag padala sa nararamdaman ko lalo na't anak nga pala iyon ng presidente.

Panigurado ako, na kinasusuklaman niya na ako sa mga sinabi ko sakaniya. Well what happen, happens. Mabuti narin iyon para hindi na muling mag ka salubong ang mga landas namin.

Nasa kalagitnaan ako nang pagbabasa ko ng may kumatok sa kwarto ko "pasok!" Sigaw ko saka bumukas ang pinto ko at makitang isa ito sa mga kasama namin sa bahay na may dala-dala.

"Uh, maam. May nag padala po sainyo nito" mahinahon nitong sinabi atsaka inabot ang dalawang piraso ng rosas, isang naka buka na at isang naka sarado pa, kinuha ko iyon ng may pag tataka. Kanino naman mang-gagaling ito? Wala naman akong maliligaw at Wala akong maisip na taong mag bibigay saakin ng ganito.

"Kanino daw galing?" Kaagad na tanong ko ng kunin ko iyon.

"Wala pong sinabi, pero sigurado po akong ilocano po ang nag bigay niyan"

"Halata nga, kuripot e. Dadalawang bulaklak lang ang ibinigay" mga ilocano nga naman.

"Ay hindi po, talaga pong dalawa ang pinadadala ng mga ilocano, isang nakatikop at isang naka buka" napakunot ang noo atsaka tinignan ito ng may halong pag tataka.

"Ang ibig pong sabihin noon ay, itong nakabuka ay simbulo ng kaniyang puso na nag aalay sa'yo ng pagmamahal" turo nito sa nakabukang bulaklak.

"Habang ito naman pong nakatikop simbolo po ito ng puso mong hindi malaman kung anong nilalaman nito para sakaniya" pag papaliwanag naman nito sa saka sarang bulaklak.

Natawa nalang ako sa kung anong ibig sabihin ng mga bulaklak na ito.

"Oh, ganon pala yon" muntik ko ng maitanong kung paano niya nalaman iyon, ng malala kong ilocana nga pala ito.

"Maraming salamat po, pwede niyo na po akong iwan" sinabi ko at saka ngumiti.

Sino ba naman kase ang possibleng mag bigay saakin ng ganito? Ilocano? Wala na akong ibang kilalang ilocan-, hindi kaya si Mr. Marcos? Alam ko ilocano sila.

Pero hindi, nasisiraan na ata ako ng ulo, kung ano ano nalamang ang naiisip ko,  bakit niya naman ako bibigyan ng ganitong bulaklak. Atchaka napaka impossibleng sakaniya nga galing ito.

Tunay ngang nahihibang na siya kung sakaniya man talaga galing ang mga ito. Hayaan ko nalamang ito, at isasantabi nalamang. At ipapatuloy ang buhay na mayroon ako.

:))