The Tomorrow's Promise (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 5

Nagising ako ng biglang mag ring ang telephone ko, kaya kahit na masakit ang pakiramdam ko pinilit ko itong abutin.

"Hello?" Pag sagot ko.

[Hi, Liza. Goodmorning] the guy on the other line greeted, boses palang kilala ko na kung sino 'to.

"Hmm, Morning" i mumbled.

[How are you? One of your maids said you weren't okay since lastnight]

"Im fine, Medyo masama lang ang pakiramdam ko, kaya kung pwede huwag mo muna akong guluhin ngayon" pag hingi ko sakaniya ng pabor.

[May kasama ka ba diyan?] He asked.

"Yeah, the maids. But i can take care of myself" i said.

"Oh, i see. Mag pahinga ka lang muna diyan ha" he remind me, hindi na ako sumagot at ibinaba ko na agad ang telepono.

Ang sama talaga ng pakiramdam mula pa kagabi, baka dahil ito sa ulan kagabi.

Nag talukbilong muli ako ng kumot at sinubukang bumalik sa pag kakatulog.

**

May naramdaman akong pumasok sa kwarto ko, pero dahil wala akong sapat na lakas hindi na ako nag abalang alamin kung sino 'yon, baka sila manang lang.

Nang bigla itong umupo sa tabi ko, narinig ko pang may inilapag ito sa may side table ko at marahan na hinila ang kumot na nakatalukbong saakin, na hindi naman ginagawa nila manang.

"Liza, kain ka muna. I cooked lugaw for you" rinig kong boses ng lalaki, marahan kong iminulat ang mga mata ko ng ma bosesan ko ito.

"Anong ginagawa mo dito?" Nang hihina kong tanong.

"Im here to take care of you"

"You don't have to do it. Go home, like i said i can take care of myself" pag tataboy ko sakaniya, at muling nagtalukbong ng kumot.

"Ay, don't be stubburn. Paano ka gagaling niyan" panenermon nito

"Gagaling ako, without you help" pagmamatigas ko habang naka talukbong.

"Don't wait me to kiss you, Liza" pananakot niya.

"No, you can't do that"

"Yes, i can" he confidently said, at naalala kong nagawa niya nga pala ang sinabi niya kahapon, so hindi malabong gawin niya rin ang sinabi niya ngayon.

"Grr, sino ba kaseng nag papasok sayo rito" inis na sinabi ko at tinanggal ang pagkakatalukbong sa sarili ko, at marahas na umupo.

"Oh, careful" pag papaalala niya "One of your maids"

"At pinapasok ka naman?" Pag tataas mo ng kilay sakaniya, ano naman ginawa nito para mapapayag niyang papasukin siya nila manang.

"Kaya nga ako narito diba?" Pamimilosopo niya.

"Pag kamalan pang nobiyo kita" tsaka ko ito inirapan.

"Doon rin naman tayo pupunta" bulong nito sa gilid niya.

"What?" Pag tataas ko ng kilay sakaniya.

"Wala, sabi ko kainin mo na ito" pag baling niya sa usapan, alam kong hindi iyon ang sinabi niya.

"What's that?"

"It's lugaw, can't you see? I specially cooked it for you" he proudly said.

"What, you know how to cook?" Hindi ko makapaniwalang sinabi. Wow, that's rare, like para sa mga malalaking pamilya.

"Ofcourse! Anong akala mo saakin? Kahit araw-araw pa kitang ipag luto e" pag yayabang nito. Tsaka ko lang ito inirapan at tinitigan lang ang hawak nito na tila walang balak kunin.

"Walang lason yan" pag papaliwanag niya, habang hawak hawak niya ito ang tray.

"Wala akong sinabi" matipid kong sagot.

"Wala nga pero sa titig mo, parang 'yon ang sinasabi mo" pag sasagot niya. Kinuha ko nalang ito at ipinwesto sa may bandang hita ko, meron naman kasing stand to kaya hindi narin ako mahihirapan.

Inilublob ko na ang kutsara tsaka ito hinalo, habang itong naka titig lang saakin.

Marahan akong kumuha gamit ang kutsara at itinapat sa labi ko para mahipan, would it taste good kaya?

Inamoy ko muna ito bago tuluyang isubo. It does smells good tho, and taste great.

"What does it taste?" Kaagad na tanong niya pag ka alis ko ng kutsara sa bibig ko. And gave him a thumbs up, after that may bigla namang namuong ngiti sa labi niya.

Naka ilang subo lang ako, nawalan ako bigla ng gana, kahit pa na gusto kobg ubusin ito ay hindi ko talaga kaya.

"Oh tapos kana?" Pag tataka niya "eat more, marami pa yan oh"

"Ayoko na, busog na ako" pag tanggi ko "gusto ko nalang munang matulog"

"But-"

"Just Please?" Seryoso kong sinabi.

"Okay fine, drink your medicine first" pag suki niya tsaka inabot saakin ang gamot. Kinuha ko nalamang ito sa kamay niya, at ininom.

Tska ito tumayo at binitbit ang tray "Sa labas lang ako, ha. If you need something just call me" pag papaalala niya habang buhat buhat niya ang tray.

"You can go home na, i'll be fine" pag papauwi ko sakaniya.

"No, i'll stay here hanggang sa maging okay ka, besides akoa naman ang may kasalanan kung bakit ka ang ka sakit" tuloy tuloy niyang sinabi, ang kulit nga naman nitong taong to.

Wala namang may ibang kasalanan kung hindi ang sasakyan ko, kung hindi iyon nasira kahapon, hindi ako mag papahatid at sundo kay Kuya Greggy, at hindi tatakas at mallate itong isang sumundo saakin, kung ayos naman ang kotse ko.

"Bahala ka" wala kong ganang sinabi at itinalukbong muli ang sarili ko sa kumot. Tsaka niya na pinatay ang ilaw at tuluyang lumabas.

**

Nagising ako nang maramdaman kong may malamig na dumadampi sa balat ko.

Pag kamulat ko ng mga mata ay kaagad na bumungad saakin si Mr. Marcos na ngayo'y pinupunas ang bimpo sa balat ko. Bakit andito pa 'to, hindi paba ito hinahanap ng presidente?

"What are you doing?" Nang hihinang sinabi ko.

"Im sorry, i have no choice. You're burning hot kase" pag papaliwanag niya.

Wala akong lakas para pigilan siya, kaya hinayaan ko nalang.

Pinag masdan ko nalang siya habang pinupunasan niya ako ng marahan, ganito ba talaga siya ka hands on? Ka caring?

Or everything is just for the show? Para makuha ang loob ko. If he wants to play with my feelings, then ibibigay ko sakaniya ang larong gusto niya.

"Thank you" mahina kong sinabi ng tumayo na siya, tsaka lang niya ako tinignan at ngumiti.

:))