The Tomorrow's Promise (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 2

Dalawang araw na akong nakakatanggap ng mga bulaklak, hindi ko parin kilala kung sino ang nag bibigay. Kailan ba mag papakilala ito?

I don't know if i should be thankful or what, but i appreciate them. Ngayon lang ako nakatatanggao ng ganitong bulaklak.

Kay dami-rami ko ng iniisip, dumagdag pa ito. Dagdag pala isipan nanaman tuloy ito saakin, marahil ay pinag t-tripan lang ako ng kung sino.

Nakakapagod nga naman tong araw na ito, halos kakauwi ko lang galing eskwela. Napaka daming ipinagawa ng professor namin, na kala mo naman ay walang bukas.

Mag papahinga lang muna ako saglit bago ko simulan ang mga readings ko, hangga't maari gusto kong mag advance reading, para kung sakali mang may pa surprise quiz ay handa ako. Iyon narin kase ang naka ugalian ko simulat sa pul. Papapikit na sana ako ng may biglang kumatok sa pintuan ko.

"Maam, may tawag po kayo" pag bukas nito ng pinto pagka tapos kumatok.

"Sino daw po?" Kaagad na itinanong ko.

"Si Sir Greggy po" sagot nito, ano nanaman bang gusto nitong lalaking ito, tumayo na ako sa pag kakahiga at nag tungo sa may telepono.

"What?!" Masungit na sambit ko, ngunit walang sumagot, napa lakas ata.

"Alam mo Kuya, kung balak mo akong guluhin, huwag ngayon at pagod ako, kaya ibaba ko na 't-"

[Wait] he cut me off mula sa kabilang linya. Sandali, h-hindi boses ni Kuya Greggy to ah. I thought it was Kuya Greggy? But it does sounds familia- oh god, is it M-mr. Marcos?

"Wait, you are not Kuya Greggy" i paused and cleared my troat "M-mr. Marcos?" Utal utal na pag lilinaw ko.

[Yes, Liza. Did like those flowers i sent to you?] Huh? Wait, What? Sakaniya nga galing iyon?

"W-what? It's all came from you?" Pag ulit ko

[Well, yes] he confidently said, like wow.

"B-but why?" Im still confussed, like why would he sent me those flowers?

[Simply because i like you]

"What?! Well, the feelings isn't mutual, I think kailangan mo na talagang mag patingin, nasisiraan kana ata ng ulo" naiirita kong sinabi, baka nga kailangan niya nang mag patingin sa espesyalista.

[Kanina ka pa sigaw ng sigaw. Well, too, i dont care even if you don't like me but i'll make sure you will too. And Yeah i think you're right, nasisiraan na nga ata ako ng ulo, because you are making me crazy] geez, he's so unbelievable. Napa masahe nalamang ako sa sintido ko at humingang malalim bago mag salita ulit.

"You know Mr. Marcos, kung bored ka lang, please lang po, huwag ako, And besides im already committed with my studies, so go find another woman na pwede mong guluhin at mag papagulo sayo, okay?" Naiiritang pag lilinaw ko sakaniya.

"And please stop sending me flowers, spend them nalang sa ibang babae" and i paused for a moment and wait for him to speak, but i guess he was left speechless "Mukhang wala naman na tayong pag uusapan, im going to hang it up na. Goodbye and have a nice day, Mr. Marcos" Hindi ko na hinintay na makapag salita siya at kaagad ko na itong binaba.

Geez, that man, sa dinami-rami ng babae sa mundo, ako pa talaga ang naisipan niyang guluhin.

Ito namang pinsan ko napaka kunsintidor! I wont guess anymore kung sino ang nag bigay sakaniya ng address at telephone number namin.

Hindi naman sa ayaw kong bigyan siya bg tiyansa, pero hindi ko lang pinapangarap magkaroon ng magulong buhay lalo na't mag kaibang paniniwala ang pinang galingan namin.

Geez, How can i get rid of him? I need to think of a plan.

..

Im busy reading my book at the living area nang mapansin ko si Manang na may dala-dala habang patungo saakin, na ito'y kaagad na iniabot saakin. Napa kunot ako ng makita ko iyon.  What? Flowers again? Let me guess, kay Mr. Marcos nanaman ito galing, Tunay ngang kay kulit ng taong iyon. Napasapo nalang ako saaking noo at napailing.

Hindi ko na tinanong kung kanino ba ito galing lalo na kumpirmado ko na ngayon kung sino ba talagaang nagpapadala ng mga ito.

"Maam, may tawag po kayo ulit" kaagad na sinabi nito ng kunin ko sa kamay niya ang bitbit bitbit nito.

"Sino daw?" Napakunot kong tanong.

"Si Mr. Marcos daw po" lalong napakunot ang noo ko ng marinig ko kung sino iyon, him again? Kailan niya ba ako tatantanan.

"Tell him po na wala ako, at nasa date, dali. Makikinig po ako sa kabilang linya" kaagad na utos ko sakaniya at sumunod naman ito, kaya agad akong nag tungo sa isang telepono para makinig.

"Uhm, Sir. Wala po pala si Maam, halos kakaalis lang, may date raw pong pupuntahan" rinig kong sinabi ni Manang.

[Ay gayon po ba? Sige po Manang, paki sabi na lamang na tumawag ako,  maraming salamat po] mahinahong sinabi nito mula sa kabilang linya, mabuti naman at naniwala siya, ibababa ko na sana ng mag salita siyang muli.

[Hi, Liza. I hope you liked those flowers i sent you] sinabi nito, saka pa ito bahagyang natawa, kaagad na nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko iyon, kaya kaagad ko nalamang naibaba ang telepono sa sobrang gulat at kaba.

Did he knew that i was there all the time? Para tuloy akong pinag papawisan ng malamig.

:))