The Tomorrow's Promise (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 8

Pagkatapos ng araw na 'yon ay nagpatuloy parin naman ang aming pag uusap, he was very consistent, walang araw ang hindi niya ako binigyan ng bulaklak.

He always calls me, before i asleep and after i woke up, he already knew my school schedule, kaya kabisado niya na kung ano siyang oras tatawag tuwing weekdays.

Sa tuwing nakakatakas siya sa mga PSC niya ay kaagad siyang pumunta rito.  Hindi ko alam kung dapat ba aking matuwa o hindi sa mga ginagwa niyang pag takas e, nakakaramdam ako nang awa sa mga PSC niya.

For those consecutive days, ibang iba siya. Ibang iba siya sa inakala ko noon, he's not that so mahangin na akala ko, i do appreciate him a lot lately.

Those days were really different, maaring sa iba ay normal lang 'yon, but for me it's like a new feeling. May kakaiba itong pakiramdam na hindi ko mawari.

Ngunit pag katapos ng mga araw na 'yon ay wala ng sumunod, mahigit isang linggo't kalahati na akong walang balita sakaniya.

Hindi ko alam kung bakit, pero hinahanap-hanap ko na ang kakulitan niya.

Nais ko na muli siyang makita, nais ko na muling masilayan ang mga matatamis niyang ngiti. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong pangungulila sa isang taong hindi ko naman ka ano-ano sa tanan ng buhay ko.

Ano ba 'tong nararamdaman ko, am i already falling for him? No, hindi 'to pwede, ayoko nito. Hindi ako maaring mahulog sakaniya. Pag duko ko sa aking lamesa.

Natatakot ako, natatakot ako na baka kung kailan nahulog na ako ng tuluyan sakaniya ay tsaka niya ako iiwan.

Tila 'yon na nga ang nangyayari ngayon, did he already left me? Wala pa ngang kami ay iniwan niya na agad ako. Napangisi nalang ako sa mga naiisip ko.

Maybe I shouldn't really let him came into my life.

Walang pumapasok sa isip ko sa mga binabasa ko, kaya naisipan ko nang tumayo at kunin ang susi ng kotse.

Gusto ko munang mapag isa ngayon,  sa paraan na pag punta sa taong pinaka-mamahal ko.

Wala nang bihis bihis, kaagad na akong bumaba at lumabas para mag tungo sa kotse.

Nang maiparada ko na ang sasakyan ko ay kaagad na akong bumaba at nag tungo sa puntod ng lola ko.

Inilapag ko na ang mga bulaklak at kandilang hawak ko, at marahan na umupo. Inayos ko ang bulaklak na dala ko at itinirik ang mga kandila.

"What am i going to do na Mami?" as i started talking to her habang naka yakap ako sa mga binti kong naka baluktot.

Hindi ko na alam ang gagawin ko, pakiramdam ko ay may konting pag tingin na ako sakaniya, ngunit pilit pinipigilan ng isip ko.

Nanatili pa ako rito ng mga ilang sandali, nag iisip na kung ano ba talaga ang dapat kong gawin, ngunit walang pumapasok sa isip ko.

As i drive into our house, may nakita akong pamilyar na kotse ang nakaparada sa tapat ng main door namin.

What is he doing here? After he ghosted me for almost 2 weeks saka siya mag papakita? Shame on him.

Ngunit tila may galak saaking puso na makikita ko na siyang muli.

Ipinarada ko nang muli ang sasakyan ko, wala akong makita ni anino niya sa tapat ng bahay namin, tanging kotse niya lang ang narito. Baka nakapasok na ito sa loob.