(✓) Wanna Be Yours

→nakajima atsushi

- Sen ve Ben,
Her zaman, Birlikte -

***

Part 2 ♡

H/C saçlı kız, sevgili arkadaşı için hediyeyi yavaşça getirirken kıkırdadı. Oğlan, küçük, narin ellerinde bir kaseyle ona yaklaşırken koltuğunda uzaktan izledi. İyi bir mesafeden kaseyi nazikçe Atsushi'nin önündeki masaya koydu.

"Bu senin favorin, pirinçte çay!"

Doğum günü çocuğundan küçük bir hıçkırık duyuldu, Y/N özel olması gereken bir günde ağladığını görünce paniğe kapıldı.

"İyi misin? Seni üzecek bir şey mi yaptım? Hediyeni beğenmedin mi? Sana kek yada başka bir şey yapabilirim, yada belki-"

"Hayır.. onu çok seviyorum. Çok teşekkür ederim Y/N!"

Onun güzel, iki göz bebeği mum ışığında parlıyordu. Kızın gülümsemesine hayran kalmışçasına bakıyordu. Küçük kız onun haline gülerken, çocuğun yanına oturdu.

"Dilerim her gün birlikte oluruz.."

***

"Seni iğrenç hırsız! Git sokaklarda sıçan gibi yaşa!"

Müdür kızı devasa yetimhane kapılarının önünde yere attı. İnce giysileri çamur ve kirle dolmuştu. Çamurun bir kısmı yaralı yüzüne bulaşmıştı.

"Bekle! Nereye gideyim?! Beni burada bırakamazsın!"

Kapıya koştu ama ne yazık ki yetişemedi. Çocuk müdürün binaya geri dönmesini izlerken haykırdı.

"Atsushi-?!"

Hıçkırarak kapıları tekmelemeye çalıştı ama küçük ve zayıf olduğu için yapamadı. Morarmış dizlerinin üzerine düştü. Yapacak yada gidecek hiçbir yeri olmadığından, tek arkadaşını geride bırakmak zorunda kaldı. Birlikte ayrılma sözleri bozuldu. Yetimhane sonsuza kadar gözden kayboluncaya kadar dönüp arkasına baktı. Onun H/C saçları rüzgar estikçe dalgalanıyordu. Arkadaşına ne olduğunu bilmeden uyanan Atsushi'nin ne düşüneceğini hayal bile edemiyordu.

"Atsushi.. tekrar görüşeceğimize söz veriyorum.."

***

Şimdi 18 yaşında olan genç, kendisi gibi doğaüstü yeteneklere sahip birçok dedektifle çalıştığı ajansa dönüş yolundaydı. Böyle bir yere hiç bu kadar sıcak bakmamıştı. Nereye giderse gitsin, her zaman hiçbir yere ait olduğunu hissetmemişti. Çoğu insan çalışma alanlarına ev demez ama Atsushi için Silahlı Dedektiflik Bürosu öyleydi. Özlediği yuva, hep aradığı yuva.

Binaya girerken mutluydu ve sahip olduğu her şey için minnettardı. Ama bir şeylerin eksik olduğunu hissetmekten kendini alamıyordu. Sanki bir şey yada birinin varlığı eksikti. 'Belki değil, fazla düşünüyor olmalıyım' diye geçirdi içinden. (BİZİ UNUTTUN ALOOO)

Ajansın ofisinin kapısını aralayarak üyelerle buluştu. Hepsi ajansı F/C renkleriyle dekore ediyordu. Doğum günü partisi gibi görünüyordu. Başkan bunların ortasında, her dekorun nereye yerleştirilmesine dair emirler veriyordu. Atsushi ise orada şaşkın şaşkın olanları izliyordu.

"Burada nelere oluyor?"

Kapıyı arkasından kapatırken etrafı inceleyerek sordu.

"Orada aklının karıştığını görüyorum Atsushi. Ajansa geri dönen birini alıyoruz ve bu yüzden çok ve çok şekerli bir hoş geldin partisi planlıyoruz!"

"Ah, öyle mi? Kim olabilir?"

Ranpo, yüzünde hafif bir sırıtışla zümrüt rengi gözleriyle ona baktı.

"Göreceksinn~"

Hiçbir şeyi bozmak istemeyerek Atsushi'ye göz kırptı.

"Ranpo Edogawa'nın teslimatı! Ooh- bütün bunlar ne için?"

İki erkek beklenmedik bir şekilde tanıdık olmayan sesi görmek için arkalarına döndüler. Atsushi'nin gözleri senin figürüne bakarken genişledi. Sanki hiç değişmemiş gibiydi, ayrıca daha uzun, daha güzel, hatta daha güzel olmuştun.

"Hey, Y/N'-chan! Geri döndün! Ranpo kenara çekildi ve sana sarılarak genç çocuğu hafifçe itti. Ranpo, döndüğünüzde getireceğinize söz verdiğiniz şeker yığınını hemen elinizden alırken gülerek ona sarıldınız.

Gözleriniz Atsushi'nin gözlerine kilitlendiğinde nefesiniz kesildi. Sanki tüm dünya bir süreliğine durmuştu. Dazai'nin sizi kucaklamasıyla mahvettiği dokunaklı an, bir yandan da dengenizi kaybetmenize neden oluyor. Bu da Atsushi ile göz temasınızı kaybetmenize neden oldu.

"Y/N'-chan~"

"Dazai! Nasıl gidiyor?"

"İyiyim ama ne kadar konuşmak istesem de birinin yüzündeki ifadeye göre beklemek zorunda kalacağıma inanıyorum."

Hâlâ şok içerisinde duran genci işaret etti. Ama şoktan çıktıktan sonra hafifçe kızardı.

"Atsushi-kun, sen ve Y/N neden ikiniz de gidip biraz yürüyüş yapmıyorsunuz? Her şeyi hazırlamak için biraz boş vakite ihtiyacımız var"

Dazai seçim yapmanıza izin vermeden ikinizi de evin girişine doğru itti.

"İyi eğlenceler ama çok fazla eğlenme!"

Dazai kapıyı tamamen kapatmadan önce kıkırdadı.

***

Şimdi sen ve arkadaşın kendine söz verdiğin gibi yeniden bir araya gelmiştiniz. Atsushi'nin ödemekte ısrar ettiği krepleri yerken gökyüzüne bakarak bir bankta huzurlu bir sessizlik içinde oturuyordunuz.

"O kadar uzun zaman oldu ha, Sushi-kun?"

Ona eski takma adıyla hitap etmiştin. Onunla konuşurken endişeliydin çünkü Atsushi'nin pembe yanaklarından akan gözyaşları vardı.

"Hiç değişmemişsin Y/N.."

"Sadece eskisi gibi birlikte olduğumuza sevindim. Seni ne kadar özlediğimi bilemezsin..."

***

1 Temmuz Cuma 16:14