normalde kitabi bitirdim ama minhonun hyunjine yazdığı mektup diye yeni bir bölüm ekliyorum. umarım beğenirsiniz.
______________________________________
Hyunjin, bu hayatın bana kazandırdığı en güzel ikinci şeysin. birinci kim mi? tabiki de jisung.
çok şey yaşadık seninle de. seni sevdiğimi söylemek istedim. daha önce hiç yüzüne söylememiştim değil mi? seni seviyorum hyunjin. iyiki dostum oldun.
ve özür dilerim. her seferinde evinde ışıkları açık bıraktığım için. ama biliyorsun hyunjin karanlıkta her an bir şey olabilir. hayır. korktuğumdan değil saçmalama. ama yani canavar falan.
neyse, yaptığım şeyden pişmam değilim hyunjin. jisunga kavuşmaya gidiyorum. bidaha geri gelmeyeceğim üzgünüm. seni özlicem. ama merak etme her zaman seni izliyor olacağım. her anında yanında olduğumu unutma. hatta seni jisungla beraber izleyeceğiz hyunjin. giyinirken veya tuvaletteyken dikkat etsen iyi olur ;P.
sana aslında kırgınım. bana asla inanmadın hyunjin. jisung gerçekten hareket etmişti. gözlerimle gördüm diyorum. inanmadın. inandığını söyledin ama inanmadın hyunjin farkındaydım. ama affediyorum seni merak etme. benim tek arkadaşımsın hyunjin teşekkür ederim. herkes beni bırakırken sen ve jisung bırakmadınız. ikinize de teşekkür ederim. sana kağıtla söylüyorum teşekkürümü ama umarım jisungun yüzüne söyleyebilirim. kıskanma hayır. senide düşündüm işte daha ne istiyosun??
seni seviyorum hyunjin. iyiki varsın.
minho
her ay düzenli olarak mezarların başına gelip bu mektubu okuyor, ağlıyor , geri dönüyordu hyunjin. ve bugün nerdeyse bir yıl olmuştu. jisungu, minhoyu çok özlemişti.
"beni giyinirken ve işerken izlemeni istemiyorum minho. DUYUYOR MUSUN BENİ? VE BÖYLE BİR ŞEY YAPIP BENİDE BIRAKTIĞIN İÇİN ASLA AFFETMEYECEĞİM SENİ HYUNG HEMDE ASLA!"
bağırdıktan sonra biraz sakinleşmeyi bekledi. ardından tekrar konuştu.
"artık yoksunuz ama iyiki vardınız. sizi çok özlüyorum.."
hyunjin acı çekiyordu bu seferde. bağıra bağıra ağlarken sarı saçlarını elleriyle geriye taradı. ikiside kendisini bırakmıştı. ikisinide affetmeyecekti. tek başınaydı hyunjin. bir senedir hep tek başınaydı.
"karanlıktan korkuyor muydun hyung. jisungta korkuyor. ben.. ikinizdende özür dilerim."
akan göz yaşlarını silip oturduğu yerden kalktı ve gelecek ay tekrar gelmek üzere mezarlıktan çıktı.
SON
..............
hyunjinide intihar ettirmem yok muydu JDSJXBWJDNSJXJS
