Nie potrafię tego opisać
Kiedyś malowałam
Nie zawsze z efektem
Ale zawsze się starałam
Pasjom nagrobki stawiam
Jak kolekcja z kamienia
Kilka słów opowiem:
Żegnajcie, tęsknię i do widzenia
Mówię tu o potencjale
Bo go tu już nie ma
Tyle stracić nieświadomie
O, bólu istnienia
Złote dziecko niegdyś
Złotą przyszłość miało
Teraz w złotej trumnie
Nadzieje zagrzebać musiało
Nic tak mnie nie boli
Jak te zgniłe owoce
Zapomniałam je zebrać
I nad młodością niedoli
Pozornie wieczne słońce
Zachodzi
I zanim pisarstwu też
Pomnik kolejny postawię
To chociaż te kilka łez
Na wirtualny wycisnę papier
______
To osobiście mój ulubiony
CZYTASZ
BezSENⓢność
PoetrySzukam powodu Dla mojego głodu Emocjonalnego postu. Ale przyczyny tu nie ma Jestem ja po prostu. ⚠️ Wulgaryzmy i autodestrukcja
