Arden Akağaç, yüzünü yeniden bana yaklaştırınca burnunun ucu benimkine değdi. Buz gibi nefesi dudaklarıma çarparken gözlerimi açık tutmakta zorlandığımı fark ettim.
"Sen," dedi nefesi hala dudaklarıma çarpıp tenimi yavaşça kuruturken. "Görmen gereke...
Şarkı: Abel K.- Closer Than Sisters( Bu şarkıyı çok severim)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Baharın, dallarına şimdiye tek sıkıca tutunmuş kararan son yaprakları da Arden'in evinin bahçesine düşerken yatakta bilmem kaçıncı debelenmemi yaşıyordum. Bir süredir uyanıktım ama kırışmış buz gibi saten çarşaflar üzerinde sağa sola yuvarlanıp bedenimi esnetmek öyle tatlıydı ki kalkmamıştım.
Arden ise... Eh o yoktu.
Uyandığımda sırt üstü yatarken sadece başımı kaldırıp tombik bir tosbağa gibi odayı kolaçan ettiğimde kapı kapalıydı. Romantik filmlerde şu an muhtemelen ilk büyük seksimizi yaşadığımız için erkek gidip mutfakta kadına kahvaltı falan hazırlıyor olurdu ama bizim olayımızda Arden bir vampirdi. Bize en fazla birkaç kadeh ılık kan hazırlayabilirdi o da bugün iyi günündeyse çünkü her şey bir yana Arden Akağaç öyle nazik bir adam değildi.
Kapı yavaşça açılırken yatakta ters dönüp dirseklerimin üzerinde doğruldum. Arden'i elinde minik bir tabakla gördüğümde ise en kibar tabirle göt oldum. Arden... Düşündüğümün aksine nazik bir adam olabilir miydi?
"Bisküvi aldım sana."
Soğuk vampirim ayağıyla kapıyı kapatıp ağır adımlarla yanıma yürüdü. "Suratında tuhaf bir ifade var," dedi tabağı ayakucuma bırakırken. Yüzümdeki kapak olmuş ifadeyi silip bacaklarımı kendimi çekerken göz ucuyla onu izliyordum. Çıplaktım ama Arden ne dizlerimin üzerinden görünen göğüslerime ne de ayak bileklerimin ardındaki fazlasıyla açıkta kalmış mahrem yerlerime bakıyordu. Aslında bugün biraz keyfi yok gibiydi.
"Yeni uyandım." Uzanıp tabağı tutarak kendime çektim. Küçük siyah tabağın ortasında neredeyse her yeri kaplayacak büyüklükte sakızlı Starbucks kurabiyesi duruyordu. Kurabiyeyi tutup kemirmeye başladığım an ruh halim sanki bir tuşa basılmış gibi iyileşmeye başladı.
