Öz ailesi sandığı için bütün acıları kabullenen bir kız çocuğu.
"Ailemi bulmadan önce etrafa güçlü taklidi yapardım. Onlar hayatıma girdikten sonra birlikte iyileştik ve gerçekten güçlendim."
Kalabalığı hiç sevmeyen Balca 4 abi ve 2 kardeşle neler...
Kafamı hafifçe oynatıp üzerime baktığımda kıyafetlerim yerine hastane kıyafetleri vardı.
Kıyafetlerimi değiştirirken görmüş olmalıydı.
Herkes biliyor mu yani, herkes öğrenmiş miydi?!
Ellerimi yumruk yaptığım için tırnaklarımın etime battığını hissediyordum.
Bir süre sonra ellerimin üzerinde bir el hissettim. Arda parmaklarımı açmaya çalışıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Titrek bir nefes alıp "Yapma güzelim kendine zarar verme, zaten canını çok yakmışlar" demesiyle acıyla gözlerimi yumdum.
Parmaklarımı açıp ellerimi ellerinden çektim.
Eğer gerçekleri öğrenirse ellerimi tutmak istemezdi.
Kendimi bu sevgiye kaptırmamam gerekiyordu...
Ben konuşmayınca Arda devam etti "Böyle hayal etmemiştim. İlk yaşadığını öğrendiğim zaman umarım mutlu bir hayatı olmuştur demiştim. Neler yaşattılar sana Balca'm? Öyle narinsin ki ben saçlarına dokunmaya kıyamıyorum. Sana kim yaptı bunları hadi güzelim söyle bana"
Yalvarır gibi konuşmasıyla yeni yeni dinen göz yaşlarım tekrar akmaya başladı ve ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.
Nasıl derdim saçlarım hariç her yerimde el izleri var diye?
Yataktan hızla kalkıp Arda'nın boynuna sarıldım.
Elleri olduğu gibi kaldı.
Rahatsız olduğunu düşünüp geri çekilecekken bir eliyle belime sarılıp diğeriyle saçlarımı okşamaya başladı.
"Özür dilerim seni daha önce bulamadığımız için Balca'm. Çok özür dilerim."
Arda saçlarımı öpüp devamlı özür dilerken ağlamaya devam ediyordum.
Yüzümü avuçlayıp "Biliyorum daha yeni tanıdık birbirimizi ama ben seni uzun zamandır tanıyor gibi hissediyorum. Ben senin abinim. Abiler kardeşlerini korur değil mi?" diye sorunca yüzüne bakmadan usulca kafamı salladım.
