Balca

BÖLÜM 47

Selamm. Sonunda yeni bölümle geldim.

Bu saatte bölüm atmama alışkın olmadığınızı biliyorum fakat bölümü ancak bitirebildim. Beklettiğim için çok özür dilerim 🥺

Bu aralar hastalık, şehir dışına çıkma vs derken o kadar yoğundum ki inanın bu bölümü atmak bile imkansızdı aslında.
Yine de her gün yeni bölüm için yazan okuyucularımı bekletmek istemedim fakat bu seferde bölüm gecikti. 🙄

Çok uzatmadan bölüme geçiyorum.
İyi okumalar dilerim canlarım 🤍

✨

YAZARIN ANLATIMIYLA

"Barın'la barışmayı düşünmüyor musun?" dedi Burak.

Balca iç çekti. "Düşünüyorum tabii ki kardeşim o benim, istesem de silemem. Sadece çok kırıldım."

"Anlıyorum balım, ama günde 100 kere arayıp telefonumun anasını belliyor barıştır bizi diye. Benimki de kulak yani."

Kardeşinin yaptıkları gözünün önüne geldiğinde tebessüm etti.
"Kıyamıyorum zaten hiç."

"Ne bekliyorsun o zaman?" dedi Burak. Arkadaşının hemen affeden birisi olduğunu bildiği için bu kadar uzatmasını anlamıyordu.

"Kıvama gelmesini bekliyorum." dediğinde suratı asıldı. "Daha önce Barın'a benim gibi psikolojik destek almasını söyledim çünkü onunda yaşadıkları normal değil. Hep bir kaybetme ve istenmeme korkusu var. Ama kabul etmemişti. Barın'ın da benimle psikoloğa gelmesini istiyorum."

Yine yanılmayan Burak gülümsedi.
"Biliyordum bir şeyler düşündüğünü.."

Kız kardeşi gibi gördüğü Balca'nın yüzüne dikkatle baktığında aklına gelenlerle duygulandı.

"Seni en iyi ben tanırım." diye devam etti.

Balca geçmişe giderek eskiden birlikte neler yaşadıklarını düşündü. Burak her zaman onun yanında olmuştu. Çocukken onu dışlayan herkesle kavga ederdi. Dayak yediğinde o adamı dövmeye kalkışıp zorlukla durduğunda ağlayarak pansumanını yapardı.

"Sen benim en büyük şansımsın Burkim. Ne olursa olsun, ölene kadar yakanı bırakmam senin biliyorsun değil mi?" dedi gülümserken.

"Düş be yakamdan artık." dedi dolan gözlerimi kaçırıp gülümserken.

"Burak.." dedi Balca.

Sesi kısık çıkan Burak "Evleniyorsun lan harbiden" dedi.

"Çocukken herkes pastasını üflediğinde kendi için bir şey dilerken ben senin mutlu olmanı, etrafında hep seni seven insanların olmasını dilerdim."

Balca'nın gözleri dolarken "İyi ki seninle konuşmadığım halde benimle arkadaş olmak için çabalamışsın." dedi. "Seni çok seviyorum ki ben."

Burak her an ağlamak üzere olan arkadaşını kollarının arasına aldı.
"Ben de seni çok balım."

Kapı açıldığında Burak o tarafa döndü. Azat yalandan kaşlarını çatarak "Ne oluyor burada?" dedi.

"Azat abi hiç vazgeçmeyeceksin değil mi baskın yapar gibi gelmekten?" dedi Burak.

Balca gülerken geri çekilip gözlerini sildi.

"Kes lan, ağlattın mı sen benim güzelimi? Niye kızarmış burnu?"

Balca kendisine yaklaşan abisine baktı.
"Yok abi eskilere gittikte öyle şey ettik azıcık."