Balca

BÖLÜM 46

Selamm. Ben geldim.🥹

Haftalar sonra hastalığı atlatıp sonunda bölümü tamamladım ve geldim. En uzun süreli ayrılığımız için kusura bakmayın bebeklerim ♥️

Hemen bölüme geçiyorum. İyi okumalar dilerim.

İnstagram: pembikhayallerr

✨

BALCA'NIN ANLATIMIYLA

"Hemen kabul mu ettin gerçekten Balca?" diye sitem eden Barın'a döndüm. "Bizi düşündün mü hiç?"

"Barın neden böyle yapıyorsun?" dediğimde gözlerini kaçırdı. "Tabii ki düşünüyorum sizi. Ortak bir noktada buluşmaya çalıştık."

"Ooo siz zaten yapmışsınız bize sormadan planlarınızı." dediğine içim burkuldu.

"Barın otur yerine adam gibi konuş." diyen Azat abime dönemedim.

Bir ona, bir de babama bakamamıştım konuşmaya başladığımızdan beri.

Finlandiya'da rüya gibi iki gün geçirmiştim. Evlenme teklifinden bir sonraki gün geyikleri sevmiş ve etrafı gezmiştik.

Her şey çok güzeldi fakat daha uçağa bindiğimde başlamıştı gerginliğim.

Gelene kadar düşünmüştüm. Eğer hayatımdaki kişi Demir olmasaydı 21 yaşında asla evlenmezdim. Başkaları tarafından yaşımdan dolayı ve hâlâ okuduğum için bu durumun saçma görüneceğini bilsem de istiyordum.

Artık resmî olarak Alin'in annesi olmak istiyordum. Gece beni isteyip ağladığında başka evden gelmek yerine yan odamdan çıkıp gelsin istiyordum.

Ailemi de bırakmayı asla istemiyordum. Birbirimize tam anlamıyla yeni alışmıştık. Demir'le bu yüzden uzun uzun konuşmuştum. Yine yan yana olacaktık ve en ufak bir durumda ailemin yanında olacaktım.

Parmağımda yüzükle eve girdiğimde herkes tebrik etmişti Barın hariç. Buna çok mutlu olmadığı oldukça belli olan Azat abimde dahildi. Barın gördüğü andan beri hırçınlaşmış sanki özellikle kalbimi kırmak için uğraşıyordu.

"Biraz erken değil mi kızım?" diyen babamla ağzım aralandı.

"Evet ya evet! Sonunda beni anlayan biri, konuş baba." diyen Barın'a dönmedim.

"Agah biz evlendiğimizde 18 yaşındaydık." dedi annem.

"O zamanla bu zaman bir değil ki."

"Niye bir değilmiş? Çocuk gibi somurtup kızımızın hevesini kırma. Balca bir karar vermiş hepiniz saygı duyup yanında olun."

Gözlerin üzerimde olduğunu hissederken bakışlarım halıdaydı. En başından beri beni hiç yargılamayan hep yanımda olan Arda abim yine yanımda, elimi tutuyordu.

"Annem haklı." dedi Arda abim.

"Sen hiç önce abiler evlenir lafını duymadın mı bücür?" diye şakayla konuşan Ata abime gülümsedim.

"Balca bizim evlenmemizi beklerse evde kalır." diyerek güldü Arda abim.

"Kalsın işte turşusunu kurarız." diye homurdanan Ata abimle kıkırdadım.

"Hâlâ gülüyor musunuz, pes yani!" diyen Barın'la yüzüm düştü.

"Barın huysuzluk yapma koçum, biz de kardeşimizi paylaşmak istemiyoruz ama o bir karar verdiyse saygı duy. Üzüldüğünü görmüyor musun?" diyen Acar abimle boğazıma bir yumru oturdu.