"Anlaşacak bir şey göremiyorum. Hayır dedim ve bitti."
Ben odaya giremeden kapı suratıma kapandı. 2 hafta sonra düğünümüz vardı ve ben saçlarımı boyatmak istiyordum. Doktorumuz pek onaylamasa bile kokusunu solumadığım sürece yapabileceğimi söylemişti. Ama Jungkook ısrarla izin vermiyordu.
Saçlarımı normal halinde olduklarında sevmiyordum ve boyatmak benim de hakkımdı. Bebeğimiz 4 aylıktı,çok da sağlıklıydı. Bitkisel boyalar ona zarar vermezdi ki. Üstelik önce ki saçım gibi mavi değil,sarı istiyordum. Düğünde benim giyeceğim takım beyaz, Jungkook'un giyeceği takım siyahtı. Beyaz takıma sarı saçın yakışacağını öne sürüyordum.
"Jungkook... Ama sen beni çok üzüyorsun şuan! Birazdan doktor çok strese girmiş derse görürsün."
Evet... Birazdan evden çıkıp düğünden önce ki son kontrolümüze gidecektik. Ben bebeğimi görmenin heyecanı ile erkenden kalkıp hazırlanmıştım ama Jungkook randevumuzun öğlen olduğunu söyleyerek moralimi bozmuştu.
Aniden kapı açılınca çığlık atarak geriledim. İnadıma mı yapıyordu? Hem o kadar kısa sürede nasıl üstünü giyinmişti o, çok mu fazla düşünmüştüm ben yoksa.
"Kendi kendini strese sokuyorsun. Dilini boşuna yorma. Hayır dedim."
"Çok kötü bir babasın!"
"Pekala..."
İkimizi de duvara sabitlenmiş boy aynasının önüne getirerek ellerini karnıma sardı. 4 aylık olan bebeğimiz bir hayli büyüdüğü için Jungkook artık onu kolaylıkla sevebiliyordu. Jungkook hissedemese de, karnımı sevdiğinde bebeğimiz hareketleniyordu sürekli. Babasına aşık olacaktı sanırım.
"Ben kötü bir babayım,sen ise iyi."
Başımı salladım onaylar şekilde. Aynadan suratıma bakarak,küçük gülümsemesiyle konuşuyordu. Ciddi halinden hoşlanmadığımı anlıyordu sanırım,ne zaman konuşsak gülümsemeye çalışıyordu.
"İyi bir baba olmak onu kimyasala maruz bırakmak değildir Taehyung."
"Ama Jungkook,ilk üç ayı geride bıraktığın zaman sıkıntı olmazmış. Hem Yoongi de bunun sorun olmayacağını söyledi."
