My fault | Taekook

31

Hellooooo

Kiza kimse isim onermemis...

-

-

"Oğluma bakın, güzel oğluma!"

Küçük bebeğimin çoraplarını giydirmeye çalışırken-ki ayaklarını öpmekten giydiremiyordum- huzursuzlanmasın diye onunla konuşmayı kesmiyordum. Aksi takdirde, Arin benim yavaş hallerimden hiç hoşlanmıyordu. Ona bir şey olmasın diye kendimi paralarken o yavaşlığımdan huzursuz oluyordu.

Benim hastaneden çıkmamın üzerinden 2, Jungkook'un evimize gelmesinin üzerinden ise 1 hafta geçmişti. Sevgilim, kaburgasındaki kırık yüzünden çok sıkıntı çekmişti.

"Hayır hayır Arin, baban uyuyor bebeğim ağlama lütfen..."

Çoraplarını giydirip kucağıma alır almaz göğsüme yaslayıp boynuna öpücüklerimi kondurdum. Ses Jungkook'un başını ağrıtıyor diye eve kimsenin gelmesini istemediğim için bebeğime bakmakta biraz zorlanıyordum. Yine de kendi kendime öğrenmek daha güzel hissettiriyordu.

"Babamızın canı çok yanıyormuş bebeğim, bırakalım uyusun."

Sessizleşen oğlumla beraber Jungkook'u kontrol etmek için odamıza çıktım. Normal hayatta hareketli uyuyordu, şimdi hareket etmemesi için elimden geleni yapmaya çalışıyordum. Buna saat başı kontrol etmekte dahildi.

Ancak uyumasını beklediğim eşim, uykulu gözlerle bana bakıyordu. Onu benim uyandırdığım düşüncesi içimi kemirsede gülümsemeye çalıştım.

"Ben mi uyandırdım?"

"Uyanalı çok oluyor..."

"Seslenseydin keşke, sevgilim."

Arin'i odada ki beşiğine bırakıp eşime döndüm tekrar. Onun için rahat olacak bir pozisyonda oturtup oğlumuzu alıp yanına oturdum.

"Günaydın babacığım..."

Sağlam olan elinin işaret parmağını oğlumuza uzattı. Arin ne olduğunu anlamasa da sıkıca kavramıştı. Bu ikimizi de gülümsetirken eşimin dudağımdan öpmesiyle genişledi gülüşüm.

"Gece duydum sesini... İlaçlardan mı bilmiyorum açamadım gözümü."

"Acıkmıştı, süt içince hemen uyudu zaten. Uyanmaman iyi oldu."

"Jimin birkaç günlüğüne gelecek, annen de öğleden sonra geliyor."

Sessizliğime devam edip omzuna yasladım başımı. Yoruluyordum, gelmeleri iyi olurdu. Sadece Jimin, Arin'le vakit geçirirken çığlık atıp duruyordu. Oğlum ve kocam için sıkıntıydı biraz.

"Gerçekten bana benziyor..."

"9 ay çilesini ben çektim ama nankör işte!"

Benim sitemimle Arin gülmeye başladı. Gülüşünü ilk defa görmemiz bizi heyecanlandırırken kendime yaklaştırıp öptüm. Sonrasında Jungkook'un öpmesi için dudağına yaklaştırdım. Oğlumuzun böyle basit bir şeye gülmesi çok şirindi. Gülüşü gibi.