|𝐇𝐀𝐌𝐒𝐓𝐄𝐑 𝐁𝐎𝐘|

15.BÖLÜM

15 saat,
15 saat kimine uzun bir süre gibi gelsede Taehyung için sanki dakikalardı. Çünkü işin ucunda Seokjin vardı ve kaybedilen her saniye onun kaybetme duygusunu daha da arttırıyordu.

" Hyung.." diye sızlandı Taehyung yanında onunla oturan Yoongiye. " geceye kadar beklemek zorunda mıyız.. bir an önce halletsek olmaz mı.. sanki geçen her dakikada seokjini kurtaramayacakmışız gibi hissediyorum."

"seokjini kurtaracağız Taehyung.. ama geceye kadar beklemeliyiz.. çünkü gündüz oraya gidersek çok önceden bizi fark ederler.. gece ve gitmelerine yakın harakete geçersek onlar için beklenmedik olabilir."

" bilemiyorum hyung ya çok geç olursa.."

"Olmayacak!" Dedi keskin sesle Hoseok. Tam karşısındaki sandalyede oturuyordu ve odağı masajın üzerindeki krokideydi.

" Annemi o lanet insanların elinden kurtaramadım ama seokjini kurtaracağım onlara onu nasıl verdiysem geri alacağım.. bu benim ölümümle sonuçlansa bile yapacağım. Zaten bunların yaşanması tamamen benim hatam. Sizin dostluğunuza, samimiyetinize şu birkaç ayda o kadar alıştım ki dertsiz, tasasız hissettim kendimi çok mutluydum. Ama o kadının beni tekrar yanına çağırıp tehtid etmesi benim ne kadar iğrenç biri olduğumu tokat gibi yüzüme çarptı.. iğrenç biriyim. Utanıyorum.." biraz durduktan sonra kafasını kaldırmış ve direkt Taehyunga bakıp sözlerine devam etmişti.

" biliyorum bana güvenmiyorsun Taehyung. Anlayabiliyorum, senin yerinde olsam bende güvenmezdim. Ama sana annem üzerine yemin ediyorum. Seokjini kurtarmak için elimden gelen her şeyi yapacağım."

Taehyung karşısındaki adamın üzerine çökmüş o kaybetmenin acısını görüyordu çünkü onunda üzerinde o çökmüşlük vardı. Hoseokun onların yanına gelip mezuniyetleri için hazırladıkları koreografiye yardım ettiği o zamanları hatırladı. Hoseok dans ederken bambaşka biri oluyordu. Sanki müziğin içinde kayboluyor ve dans ederken farklı bir dünyadaymış gibi davranıyordu. Yüzünde insanın en mutlu anındaki o huzurlu gülümseme oluyordu.

" dediğin gibi Hoseok sana güvenmiyorum doğru. Seokjin yanıbaşıma, kollarıma gelmedende içimdeki sana olan öfkem dinmeyecek. Seninle şuan sakince konuşmamın tek sebebi şuan neredeyse aynı durumda olmamız. Sen anneni kaybettin bende hayatımda belkide en çok bağlandığım insanı kaybettim. O yüzden şuan sana karşı sakinim ama dediğim gibi güvenmiyorum."

Taehyung daha ne olduğunu anlamadan Hoseok onun masanın üzerinde duran elini almış ve elleriyle sıkmıştı. Daha sonra yüzünü masaya gömüp ağlamaklı sesiyle " bu kadarı bile bana yeterli teşekkür ederim.." demişti.

Kısa süre içinde mutfak kapısı açıldığında içeriye ellerinde tepsilerle Jimin ve Jungkook girdi. Hoseok onlar içeri girdiğinde hemen toparlanmış ve elleriyle yüzündeki ıslaklığı silmişti. Jimin elindeki tepsiyi masaya bıraktığında ortamın o garip havasını hissetmiş ama belli etmemek için konuyu değiştirmişti. " Yoongi Hyung yaptığımız planın üstünden tekrar geçelim. Çünkü bugün öğleden sonra ailelerimiz gelecek ve onlarıda idare etmemiz gerekiyor. "

"Pekala" dedi yoongi ve ayağa kalkıp masanın ortasında duran krokiyi gösterdi. Onu pür dikkat dinleyen 6 kişi vardı. Masanın baş köşesinde Namjoon hyung oturuyordu. Taehyung, yoongi ve Minjinin arasında oturuyordu. Karşılarında jimin, Jungkook ve Hoseok vardı. Minji sabah Seokjine ders vermek için geldiğinde durumu ona da atlatmışlardı. Ve oda seve seve onlara yardım etmek istemişti.

" Şimdi, biliyorsunuz ki bu krokiyi Hoseokun yardımıyla ve içeri girdiğimde gördüklerimle oluşturdum. Net bir çizim değil ama gerçeğe çok yakın. Hoseok sayesinde kameralardan bir kaç tanesinin nerede olduğunu bile biliyoruz. Düşüncem şu ki zaten gitmek için toparlanacakları için çok fazla kameralara bakmayacaklardır. Bizim için en önemlisi harabenin dışında duran hibritler. Onlarla dövüşemeyiz çünkü kaybeden biz oluyoruz. Hem sayıca fazlalar hemde güçlüler o yüzden O hibritleri güçsüz düşürmeliyiz bunun içinde çözümümüz. Benim hazırladığım karışım."