AŞİRET AİLEM

YENİ AİLEM

El mecbur gitmiştim yanlarına

Mina :efendim Kaan abi
[ilk defe onlara abi demiştim aslında her ne kadar da söylemek istemesemde asla büyüklerime saygısızlık etmezdim,bende böyle biriyim işte]

Kaan bu dediğime şaşırdı çünkü benden bunu beklemiyordu

Kaan :annem seni salona çağırıyordu.

Mina :bende zaten salona gidiyordum.

Kaan :bu arada az önce tuna ile ne konuşuyordun?

Mina :hiçç

Kaan :ne demek hiçç.

Aslında kaan abiye doğruyu söylemek vardı ama biraz eğlenmek istediğim için söylemedim.

Mina : ay hiç diyorsam hiç işte,ne sorgulayıp duruyorsun.

Kaan :Mina bak sana birşey soruyarsam cevap vermek zorundasın.

Mina : ben hiçbir şey yapmak zorunda değilim.

Kaan :bak ben serhat abim gibi değilim öyle bana sus denince susmam tamam.

Mina : valla bende diğer kızlar gibi değilim öyle herkesin sözünü dinleyen kızlardan hiç değilim.

Kaan :lan sana birşey soruyorum tuna ile ne konuşuyordun!

Bu sefer sesini yükselterek konuştu.
Ama Allah'tan etrafta insanlar vardı yoksa bende ona öyle bir bağırırdım ki o görürdü.bu arada aşırı bağıran birisiyim ama toplumların içinde değil çok yüksek sesle bağırırım hatta.

Mina : ne bağırıyorsun insanlar bize bakıyor.

Kaan :o zaman sende söyle.

Bu arada yekta yanımızda ve bana ters ters bakıyor ama konuşmuyor.

Kaan'a cevap vermeden hemen hızlıca arkamı dönüp seri adımlar ile salona geldim tam salona girecekken arkamı döndüm Kaan'a baktım adeta kırmızı görmüş boğa gibi olmuştu.ohh iyi olsun ona bana bağırmak neymiş görsün.

Salona geldiğimde ister istemez ağzımdan o kelimeler çıkmıştı bile.

Mina :yuhh.

Kimse beni duymadı ama,niye mi? çünkü salon dedikleri yer iki sınıfın büyüklüğünde ve tıklım tıklım kadın dolu. ya ben anlamadım sanki şehirdeki bütün kadınlar buraya toplanmış gerçektende bu kadarını beklemiyordum
İçlerinde göz gezdirip annelerimi arıyordum ama bir türlü bulamadım cidden bulamadım işte.ama en sonunda buldum tabi yaa niye ilk başta yukarı kızıma bakmadım ki.
O kalabalığın içinden Zar zor annelerimin yanına gittim.Beni gördüler.

Handan hanım :AA kızım gel otur.

Diyince Nazgül hanım ve handan Hanım'ın ortasına oturmuştum.
Etrafıma bir göz attım Salondaki herkes bana bakıyordu bense utandığımdan yere baktım.
Kafamı kaldırıp tekrar baktım hâlâ bana bakıyorlardı.

Handan hanım :evet hanımlar bilirsiniz ki ailemiz yıllar sonra bir kız çocuğuna sahip oldu.Size bu mutluluğun tarifini anlatamayız.

Bense handan anneyi dinliyordum.

Handan hanım : kızımın adı Mina kendisi İzmir'de büyüdü.o bizim buraları pek bilmez ayrıca bizde bilmesini istemeyiz zaten.

Nazgül hanım :öyle.mina bizim her şeyimiz ve artık aşiretimizin de kızıdır.yani ola ki mina'ya birşey yapsınlar kendi ellerimle canlarını alırım.umarım mina'nın bizim için ne kadar değerli olduğunu anlamışsınızdır.

Oha ne dedi Nazgül anne kendi ellerimle canlarını alırım.ne siniz aga siz piskapat felan mı?cidden bu söylediğinden sonra aslında kendime nasıl tehlikeli bir aileye geldiğimi sorguluyorum.