AŞİRET AİLEM

MERDÜMGİRİZ

Babam :sen kimsin?

Yiğit abi :asıl siz kimsiniz?

Babam :ben mina'nın babasıyım.

Yiğit abi :babası?

Babam :evet babası.

Yiğit abi :neyse

Dediğini duydum ve adım sesleri çıktı galiba yiğit abi bana su almaya gitti.

Açık olan kapıdan da içeriye giriş sesleri geldi bende oturur pozisyondaydım zaten birazcık eğilerek gelenlere baktım.

İlk başta içeri babam,annem,nazgül anne,hasan enişte...

Maşallah yani ne kadarda kalabalıklar  insanın böyle bir ailesi olmasıda mutluluk veriyor yani.

Hepsi ayakta duruyordu, kadınlar tabi annemde içlerinde, birbirlerine bakıyorlardı.

Handan anne : oy kızım benim iyimisin yavrum?

Mina :iyim anne.

Nazgül anne ve sırasıyla diğer kadınlar yanıma geldi ve bana sarılıp öptüler tabi babamda yanıma en son geldi.

(...)

Şu an yaşlılar diyelim ya da evliler desem daha doğru olur kanepede oturuyorlardı.

Ayakta kalanlar ise gençlerdi yiğit abi bana su getirmişti.
melis benim yanıma geldi ve beni rahatsız etmeyecek şekilde yanıma oturdu.

Şu anda kimse konuşmuyordu bence iki ailede birbirinden rahatsız olmuştu sanki ama ne yapmalıyım ki?

Nedense aklımda sadece neden diğer abilerimde gelmediği vardı hayır yani sadece Ferhat abi Miran abi ve onur vardı bu arada onun ikide bir yanımda oturan melis'e bakıyordu.
Tabi ben bunu kaldıramazdım.
Neler geçiyordu  aklımdan.
Beni bu düşüncelerden uzaklaştıran babamın dediği şey oldu.

Babam : kızım ailene kim haber verdi?

Ailene demişti aslında onun yerinde başka biri olsa ailene demezdi ama Hazar bey bu kadar da anlayışlı biriydi işte.Evet belki kız onların kızıydı ama yıllarca başka bir ailenin kızlarına baktığı gerçeğini hiçbir şey değiştiremezdi.

Mina :ben söyledim.

Babam :keşke önce bize söyleseydin en azından taa ordan buraya kadar zahmet etmezlerdi.

Annem  :bizim için zahmet değil.

Babam :biliyorum ama yinede.

Annem :Mina ne zaman isterse gelirim ben.

Babam : sağolun.

Rojin hala :yıllarca mina'ya çok iyi baktığınız için teşekkür ederiz.

Annem :ben mina'ya kimse için bakmadım benim kızım olduğu için baktım.

Rojin hala : bizde biliyoruz kızınız diye baktığınız ama işler değişti.

Allah'ım ne olur işler boka sarmasın.

Annem :ben pek birşeylerin değiştiğini sanmıyorum.

Rojin hala :anlamadım?

Annem : güya aynı şehir içinde yaşıyorsunuz ben sizden önce geldim.
İşte asıl annelik bu.

Nazgül anne araya girdi.

Nazgül anne :bizde anneyiz ve diğerleri nasıl bizim için önemliyse mina'da bizim için o kadar önemli.

Handan anne hiç konuşmuyordu sadece dinliyordu ama sanki dolmuş gibiydi ,hani olur ya dokunsan ağlayacak işte tamda onun gibiydi.

Annem : mina'nın sizin için ne kadar değerli olduğunu bilemem çünkü diğer çocuklarınızı nasıl sevdiğinizi bilmiyorum.