AŞİRET AİLEM

BABAANNE

şu an tahmin edin ben ne yapıyorum???

AĞLIYORUM

Annemin ve melis'in gidişi bana acayip koydu.şu an bir duygusal müzik açık olsa kendimden geçerdim herhalde.ağlaya ağlaya uyumuştum.

(...)

Tepemde konuşma sesleri geliyordu gözlerimi açtığımda ilk başta biraz bulanıktı herşey biraz daha netleşince.odada annem, Nazgül anne,babam ve onur vardı.

Nazgül anne :ben diyorum ki hemen alıp gidelim.

Babam :yav nazgül ya dizine birşey olursa.

Nazgül anne :e ağam kız hastanede mi dursun.

Annem benim uyandığımı fark etti.

Annem : size susun demiştim alın uyandı kız.

Babam :ama biz birşey konuşu--

Annem :e konuşmayın.

Vay be kadın adamın ağzına nasıl da lafı tıkadı ben kesinlikle anneme çekmişim.

Babam :tamam tamam hep sen haklısın zaten.

Annem :e tabi ben haklıyım.

Mina :ne oluyor?

Annem :ya kızım biz diyoruz ki mina'yı bugün çıkaralım hastaneden baban de diyor ki dizi iyileşsin sonra.

Mina :yok benim dizim gayet iyi ayrıca bugün çıkmak istiyorum.

Nazgül anne :aha bak ben biliyorum zaten erkekler ne anlar ki.

Babam :yok canım erkekler insan mı sanki niye anlasınlar ki.

Annem  :Erkekler hiçbir zaman kadınları anlamazlar.O yüzden fazla uzatmaya gerek yok.

Babam :hay ben iki tane kadın alan aklıma s*çim.

Mina :ne o baba pişman mısın?

Babam :kızım ne sen sor ne ben söylim.

Onur :sen o naneleri yemeden önce düşüneciktin baba.

Beni acayip gülme tuttu tabi ben dışında hepsi Onur'a sinirlenmişti ama aslında onur haklıydı.

Annem :kızım annen gil niye kalmadılar?

Mina :onlar zaten ben iyi olunca gideceklerini söylediler.bu arada ben bir hafta sonra Van'a gideceğim.

Annem : Van'a ne için gideceksin?

Mina :şey benim dayımın düğünü var. annem gil de zaten Van'a gittiler.

Babam :dayın kim ,yani adı ne?

Mina :Devran Bakırcıoğlu

Babam :ismi bana bir yerden tanıdık geliyor ama tam hatırlayamadım.
Ne iş yapıyor ?

Mina : onlarında şirketleri var belki oradan tanıyorsun.

Babam :hııı tamam tamam hatırladım .aynen bir ara onlarla satış yapmıştık.

Mina :yani tanıyor musunuz?

Babam :evet tanıyorum ama benden daha çok Ferhat abin tanır onu.

Mina :anladım,e hadi gidelim artık.

Nazgül anne :sizin de tanımadığınız kimse yok.

Babam :iş bu iş insanlar mecbur birbirini tanımak zorunda kalıyor.

Yataktan tek başıma kalkmaya çalıştım ve gayet rahat bir şekilde kalkıyordum.
Masanın üzerinde duran telefonumu aldım ve tabiki abur cubur poşedimi de almayı unutmadım.onları aldıktan sonra odadan ilk ben çıkarsam hepsi arkamdan gelir diye düşündüm ve ilk ben çıktım.
Bu arada gayet iyi yürüyorum pek bir sorun yoktu yani.
Onlarda odadan çıktılar ben ve onur yan yana yürüyorduk aklıma gelen şey ile Onur'a döndüm.