KISS OF MIDNIGHT (CHASING SERIES #1) [COMPLETED]

CHAPTER 9

"We have a new teacher coming this day."

They're both in the school garden when Farrah broke the silence. She just nodded before she continue clicking the camera. If, she's maybe an painter artist she would love to paint the object seen by her eyes—either beautiful or not. But, then she don't know how to paint, she just capturing a photo—will like on her taste. Hindi nga niya alam kung saan namana ng isa niyang anak ang hilig nito sa pagpinta.

Her phone buzzed, kaya kinuha niya ito sa kanyang bag. Kunot ang kanyang noo nang may unknown number ang nag message sa kanya.

+639067*******
              I'm back! We'll have a meet soon, Mrs. Alferez!

Iniling niya lamang ang kanyang ulo bago niya ibinulsa sa bag ang cellphone. If, then she's back then it's good that she's back. 'It's been a years since, the last I saw you!' Biglang nawala ang gana niya sa pagkuha ng mga litrato kaya ipinasok na lamang niya ang camera sa bag at napagpasyahan nila ni Farrah na pumasok na lamang sa loob ng silid-aralan.

Habang naglalakad sila patungo sa second floor ay biglang bumuhos ang ulan kasabay na 'nun ang pag bugso nang isang malakas na kulog. She can't help but to hold on tight Farrah's arm. She's afraid of thunder!

"Hey, are you okay? Amalthea? Amalthea, why are you trembling?"

Halos pasigaw na tanong ni Farrah sa kanya. They're in the middle of the hallway, and she can't even step forward if she'll continue hear the thunder. Takot siya sa kidlat at kulog. She can feel that if they will come out parang kunin na siya sa mga ito.

Wala na siyang ibang naririnig kung hindi ang mga tanong ni Farrah kung ano ang nangyari sa kanya. Kung buhay lang siguro ang asawa niya ay baka nilagyan na siya ng headphone nito sa tenga upang hindi niya masyadong marinig ang kulog. But, how could he do that if he's already gone. Music can make her calm. Hinawakan niya ang kanyang ulo nang maramdaman niyang umiikot na ang kanyang paningin.

A loud of thunder came out that cause her collapse. But, before they both sat on the floor, a strong hands catch on her as she remembered.

"Sir, maybe I'll excuse myself now. Kailangan ko na po talagang pumasok sa pangatlong subject ko ngayong hapon." Narinig niyang wika ni Farrah sa guro na sinasabihan nito.

Gusto niyang buksan ang mga matang nakapikit pero dahil sa pagod at antok na kanyang naramdaman ay hinayaan niya lamang na dalawin siya ng antok. Nagising siya kalaunan nang maramdaman niyang parang sumasakit ang kanyang tiyan.

Kaagad naman siyang bumangon mula sa pagkakahiga ng makita niyang hindi pamilyar sa kanya ang silid na hinihigaan. But, before she could react and shout, she remembered what happened to her earlier. Earlier? Inilibot niya ang kanyang paningin sa buong silid, nagbabakasali na makita ang kanyang bag.

Aakmang baba na sana siya sa kama na kanyang inuupuan nang biglang bumukas ang pinto sa loob ng clinic. Kaagad namang kumabog ng malakas ang kanyang dibdib nang makita niya kung sinong nilalang ang pumasok sa loob ng clinic.

"S-sir. Ano po ang ginawa niyo rito? Na saan ho si Farrah? Bakit na sa'yo ang bag ko?" Sunod-sunod ang kanyang tanong rito.

Jovanie smirked while his left hands is on his pocket. He's hot while wearing a black jacket, rolled towards his elbow. Isinara muna nito ang pinto bago ito umupo sa sofa na nasa gilid lang nang pintuan.

'Damn! I can see him my husband! F-ck!'

"You have to many questions, Ms. Enriquez. If, I we're you, I should continue my rest. But, since it's already time, you need to go home now. Ipagpatuloy mo na lang iyang pahinga mo sa inyo."

Nagulat siya sa sinabi nito, kaya naman kaagad siyang bumaba sa kama, hindi inaalintana ang sakit ng tiyan na kanyang naramdaman at kinalkal ang cellphone sa loob ng kanyang bag. Napalunok na lamang siya ng makita niya ang oras. Nakita niya rin ang mga missed call ni Ihvandier. Upang hindi ito mag-alala ay tinawagan niya ang numero ng binata.

"My gosh, Amalthea Enriquez! Ano't ngayon mo lang sinagot ang tawag ko, ha! You've worried me too much, nag-alala na rin si kuya Reymark sayo pati na rin sina mommy at papa! Na saan ka ba ngayon, ha!"

Bigla niyang nailayo ang cellphone sa kanyang tenga nang marinig niya ang sigaw nito sa kabilang linya. Doon niya lang pala naalala na ini tap niya pala ito ng loud speaker. Pero, sa halip na hinaan ito ay inilagay niya ang cellphone sa kama habang isinusuot ang sapatos.

"Relax, Ihvandier I'm fine. Bigla kasing kumulog kanina kaya sa sobrang takot ko ay nahimatay ako. Can you pick me up here?" She said.

"Gaga! Nasira ang makina ng aking sasakyan kaya hindi talaga kita masusundo ngayon. Si kuya sana, pero kasi binalikan niya ang apple niya." Maarte nitong saad kaya naman pina-ikutan niya lang ito ng mata kahit hindi naman nito nakita.

Pagkatapos, niyang maisuot ang sapatos ay nakapamewang siyang tumayo rito habang nakatingin sa cellphone na nasa kama niya, iniisip na ang kanyang kausap ay nasa harap.

"Then, I'm going home late. Tell, mama and papa that I'm already fine, they don't need to worry me too much. Bye!" She ended the call before she face Jovanie, who's listening her all over the times.

Lumapit siya rito upang kunin niya ang kanyang backpack saka niya ito isinukbit sa kanyang likuran. Nauna siyang lumubas rito at naramdaman naman niyang nakasunod lang ang binata sa kanya. The whole campus ground was quite alone. Parang sila na lang ata ang natira sa buong SU.

'Bakit nagpa iwan si Jovanie dito?'

She bite her lower lip as she out the campus gate. Masyado nang madilim ang mga eskeneta at daan upang maglakad siya papunta sa kung saan naroon ang mga taxi. Baka mamaya ay may mga lasing pala sa mga gilid-gilid at baka ma biktima pa siya sa mga ito. She's just making herself safe. Malamig na ang simoy ng hangin na humampas sa kanyang katawan.

Umatras siya ng kaunti nang may sasakyan na huminto sa kanyang harap. It was a black SUV, the car was heavy tented and she can't see who's inside on it. Natatakot siya at baka biglang bumukas ang isang pinto sa kanyang harap at dukutin siya nito papasok.

Paano na lamang ang mga anak ko, kung sakaling kidnappin nga ako nito ngayon? Wala na nga ang ama nila tapos mawawala pa siya sa kanilang tabi? Naiisip niya palang na lumaki ang mga anak niya na walang mga magulang ay nasasaktan na siya.

'No! Hindi naman siguro nila ako kidnappin ngayong araw, diba? Ano naman ang mapapala nila sa akin kapag kunin nila ako? Yeah, right maybe I was just ima ---'

"Miss Enriquez, do you hear me?!" Sigaw sa kanya ni... Jovanie na nasa kanyang harap.

She blinked twice if she's not hallucinating, if her marketing professor isn't her imagination. Pero, parang hindi naman siya naghalusinasyon dahil pinitik pa siya nito sa noo.

'Yeah, right maybe I was just imagining things because I'm a reader of an action series nor movie!'

"S-sir...? May sinasabi po ba kayo sa akin?" She said. Dumestansiya muna siya ng dalawang hakbang upang makahinga siya ng maluwag. His scent make her heart beat fast. It can gave her something that can connect her body.

Napahilamos ito ng mukha bago hinawakan ang kanyang palapulsuhan na ikinasikdo naman ng kanyang puso. Binuksan nito ang passenger seat saka naman siya pina-upo roon. Napahawak naman siya sa kanyang dibdib ng tuluyan na nitong isinara ang pinto sa kanyang puwesto.

'This is my lesson learned! I should bring my car next time! And, in case of some emergency is I need to bring an earphone too! Mahirap na't baka mahimatay na naman ako sa susunod kapag magkaroon ng kulog!'

"Hand me the place where you live in. You can rest now while we're going in to your place." Walang ganang sabi nito sa kanya habang pina andar na nito ang sasakyan.

Ibinigay niya ang address rito saka na siya sumandal sa head rest ng upuan bago niya ipinikit ang mata. His smile is very familiar!

'Sh!t!'

✍🏻📚