KISS OF MIDNIGHT (CHASING SERIES #1) [COMPLETED]

CHAPTER 10

Amalthea wake up when someone tapped on her face. Mahina lang iyon upang magising siya sa mahimbing niyang pagtulog. 'Ilang oras ba ako nakatulog?' Tiningnan niya ang taong iyon, ganun na lamang ang tibok ng kanyang dibdib nang makita niya ang mukha ni Jovanie na ilang dangkal na lang ang layo sa kanya. Umiwas siya ng tingin rito bago siya umayos ng upo.

Jovanie cleared his throat before he stand straight beside her—outside the car. Nasa labas na ito, mula sa loob ay tumingin siya sa labas. Her mouth half open when she saw the Azalea gate. 'Were already here? So, fast!' Mahina niyang kinurot ang sarili dahil sa isiping iyon. 'Amalthea, baka nakalimutan mong guro mo siya estudyante ka niya. At, kahit kailan ay hindi siya magiging asawa mo! Your husband is f-cking died already!'

"I was about to ask, why'd the guard keep calling me Jovanie?" Tanong pa nito. Seriously? He was about to ask why'd the guard called him by his name! Tanga lang ba ito!

'Baka ako pa ang mabaliw nito ng maaga!'

"Sir, hindi sa pagpipilosopo sayo, ha. Pero, kasi...hindi ba Jovanie naman talaga ang pangalan mo? Ano po ang nakakagulat roon?"

Jovanie rolled his eyes as if he already know what she'd trying to say, "what I mean is, para bang kung maka 'sir, Jovanie' sila sa akin ay parang kilala na nila ako?" Sabi pa nito na tila ipinapaliwanag sa kanya ang nangyari.

'Malamang, ikaw ba naman kamukha ng asawa ko!'

Ngumiti lang siya ng matamis rito bago siya bumaba ng sasakyan. Bigla namang bumukas ang gate at lumubas doon ang isang guwardiya. Sinenyasan pa nito ang nasa loob na buksan ang malaking gate. Lumapit naman rito si mang George, ang mahigit limang taong dekada nang guwardiya sa kanilang nayon.

"Magandang gabi po sir, ma'am. Pasensiya na ho at nahimatay ang kasama ko kanina pagkita sa inyo, sir. Ang buo kasing akala namin ay patay kana." Wika pa ni mang George sa kanila.

Nagtataka namang tumingin sa kanya si Jovanie habang ibinalik nito ang tingin kay George. Huminga siya ng malalim bago niya sinenyasan si George na mag-usap muna sila sandali. Pagkatapos, nilang mag-usap sa guwardiya ay naglakad si Amalthea sa pwesto ni Jovanie kung saan ay nakatayo lamang ito sa gilid ng passenger seat na kanyang nilabasan kanina. Nasa loob pa rin ng Azalea Village ang paningin nito.

"I'm sorry for what mang George told you, sir. I didn't expect that he would recall my husband name to you."

Gulat namang tumingin sa kanya si Jovanie, doon niya lang din napansin ang kanyang sinabi. She didn't expect that she would mention her husband in front of her professor who's the same of him. Pero, kahit gusto man niya itong bawiin ay huli na para rito.

"W-what? You...have a husband? And, he's like in me...?" Nauutal na tanong nito sa kanya.

She bite her lower lip. Huminga muna siya ng malalim bago tumingin sa malaking gate ng Azalea Village.

"Sir, I think you should go now. Gabi na po kasi at baka hinahanap ka na sa inyo. Pasensiya na po sa mga sinabi ni mang George kanina." She said, pagkatapos ay naglakad na siya papasok sa loob.

Hindi siya lumingon sa kinatatayuan ni Jovanie at baka masugod niya ito yakap. 'Ano bang nangyari sa akin?' Lumapit siya sa guard house na nasa loob rin ng village at sinabihan niya ang mga ito na isara na lamang ang gate.

"Ma'am, hindi po ba papasok sa loob si sir Jovanie?" Tanong pa sa kasamahan ni mang George.

Tipid ang ngiti niyang ibinigay rito, "kuya, hindi po siya ang asawa ko, kamukha lang po siya ni Jovanie. Maybe, your too shock as you saw his face, but same as I am too. He is my marketing professor. He's name is like as same as my husband too. Segi na po sarhan niyo na ang gate na iyan." Utos niya rito. Tumango lang ang guwardiya saka na nito isinara ang gate.

Hindi niya alam kung umalis naba si Jovanie o nanatili itong nakatayo sa kinatatayuan nito kanina.

BAGSAK na umupo si Amalthea sa sofa ng kanilang living room. As, she rested her head, a memories of her husband and she is flashback on her head. The day when they both exchange I do's, the day when they watching the stars and moon together, the day when they make love, the day when she's tired he always be there to make her up to be okay, the day when she's afraid of thunder he always be there to comfort her. And, that day...she misses that day already.

Kung maibabalik palang niya ang araw na iyon ay susulitin niya ang araw na makasama ang asawa. Nagising lang siya sa malalim na pag-iisip ng biglang tumunog ang kanyang cellphone. She answered the call without watching who's the one who called.

"Hello, good evening." Pagod niyang bati sa kabilang linya.

"Amalthea Enriquez, ano't hanggang ngayon ay hindi ka pa rin umuuwi! Labis na ang pag-alala sayo nina mommy! 'Yung mga anak mo ay nakatulugan na lamang nila ang paghihintay nila sa'yo! Where the hell are you ---" kunot ang kanyang noo ng hindi nito natapos ang iba pa nitong sasabihin.

"Amalthea, where are you? Susunduin kita ngayon diyan, kung nasaan lupalop ka man sa mundo. Please, stop worrying mom and dad." Boses iyon ni John Reymark, mababa lang ang tono nito hindi katulad ni Ihvandier na kailangan pa siya nitong sigawan.

"Kuya, I'm sorry for worrying mama and papa. Pero, I'm okay now po. Dito ako dumeretso sa Azalea Village kanina dahil balak kong kumuha ng damit para sa kambal. Pero, bukas na siguro ako pupunta diyan." Saad niya rito.

Narinig niya itong napabuntong-hininga kaya naman huminga na lamang siya ng malalim.

"Okay, just call me if you want to pick you up tomorrow. Huwag mo na lang sagutin ang tawag ni Ihvandier nang sa ganun hindi masira iyang eardrum mo. Goodnight sis!"

"Goodnight, kuya!"

The line ended. Mula sa ikadalawang palapag ng bahay ay bumaba roon ang kanilang mayordoma.

"Akala ko ba't sa susunod na araw pa ang uwi niyo rito ng mga bata. Amalthea iha, okay ka lang ba?" Tanong sa kanya ni Manang Koring habang umupo ito sa kanyang tabi.

"Manang, hindi ko po alam kung dapat ko bang sabihin sayo ito o dapat ko na lamang ba na ilihim ito. Pero, hindi naman po ako mapakali kung patuloy ko lang ito itago sa'yo," wika niya sa mayordoma ng bahay. "May guro po kasi kami sa marketing na magkatulad po sila ni Jovanie, Manang. The look, the name, the height, but the difference is he's cold, a heartless one, I think so. Manang, ano po ang gagawin ko upang hindi ako mahulog sa taong ito? Malapit na po talaga at mahuhulog na ako sa bangin nito na wala man lang sumasalo sa ibaba." She said in a detailed, pouting.

"You know what Amalthea, this one can help you to find the answer," ani nito sabay hawak sa kung saan na roon ang kanyang puso. "Pero, kung dahil lang sa nakikita mo rito ang asawa mo ay mas mabuti siguro na huwag mo nang ituloy iyang binabalak mo. You can't love the guy until you can't even forget the past." Sabi nito sa kanya bago ito tumayo at pumasok sa kusina.

'You can't love the guy until you can't even forget the past.'

'But, how could I forget the past if he's still my love until now? How could I forget him if the memories we create is still on my mind-fresh? I still love my husband and it makes me fall in love again as I saw our professor too! Gulo!'

✍🏻📚