-YETİŞKİN İÇERİK-
Cihan, bazı hislerinin azalacağını umarak gittiği askerlik görevinden büsbütün o hislerin esiri olarak dönmüştü. Başetmeyi öğrendiğini sandığı hisler, onu tamamen kıskacına almışken aşkını nasıl gizleyecekti, hiç bilmiyordu.
Bir a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
CİHAN 💦
AKTUĞ 😋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. Bölüm:
Cihan dudakları arasındaki sigaradan bir duman daha çekerek gözlerini binadan çıkan kalabalığa dikti. Aktuğ'un sınıfıydı bu kalabalık. Birkaç tanıdık yüzü seçebilmişti içlerinden.
Görmek istediği asıl yüzü ararken birkaç genç kızla göz göze gelip onların dikkatini çekmiş olsa da bunun farkında değildi. Farkında olsa da umurunda olmazdı...
Diğer yandan Aktuğ keyifsiz bir suratla kendisini dışarıya attığında, gözlerini kısarak aydınlık gökyüzüne baktı. Hava serindi ancak güneş tepede olduğundan apaydınlık bir gündü.
"Gözüm sikildi ya." dedi kot ceketinin cebindeki güneş gözlüğünü takmadan önce. Gözlüğü taktığı anda Cihan'ın karşıdaki duvara yaslanmış, keskin mavi gözleriyle kendisine baktığını gördü.
Modu öyle hızlı yükseldi ki, az önce limon emmiş gibi buruşmuş olan suratının aydınlığı an be an Cihan'a yansımıştı. Etrafındakilere bir şeyler söyleyip adımlarını dosdoğru arkadaşına yönlendirirken artık basbaya gülüyordu.
"Kimler gelmiş kimler!" dedi ellerini iki yana doğru keyifle açarak. "Canım, ciğerim, evimin direği, pakette kalan tek dalımın bile sahibi..."
Cihan'ın dudakları duyduğu şeylerle iki yandan kıvrılırken bu gülümsemenin büyümemesi için minik bir uğraş vermesi gerekmişti. Oysa az önce dümdüz bir suratla, bomboş bakışlarla dışarıdan bakanların gözüne göründüğü gibi agresif ve sert bir şekilde sigarasını içiyordu.
Elbette her şey Aktuğ'u görene kadardı. Onu görünce ifadesi, daha doğrusu ifadesizliği çatlamıştı. Önce gözlerindeki boş bakış bir sürü anlamlara bürünmüştü. Ardından yüzü gevşemiş ve Aktuğ'un açık açık kimsenin duymasından endişelenmeden sarfettiği sözlerle de dudakları çözülmüştü.
