TRENDAFIL NE DUART E TIJ

6

U zgjua ne mengjes, nga alarmi i telefonit i cili ishte ne xhepin e saj dhe pa qe ishte ne ishte shtratin e saj. Ishte e pamundur qe me tere ato nerva ajo te kishte ardhur te ishte shtrire e mbuluar e mbi te gjitha ta kishte vendosur mire e te palosur shenimin e nenes se saj mbi komodine. Thjesht ishte anormale kjo gje ose ajo ishte cmendur. U perpoq te kujtonte se c'kishte ndodhur, por qe shume e e lodhur dhe e konfuzuar. Koka i dhimbte per dreq. Oret e gjata ne spital kishin bere qe te ishte edhe pangrene. U cua nga shtrati dhe vajti ne banjo per te bere dush me shpresen qe do te qetesohej, pasi kishte shume paciente qe e prisnin. Nuk kishte luksin te bente dush te gjate, keshtu qe e kenaqi veten me nje dush te shpejte. U vesh u be gati dhe kur vajti ne sallon....

-Profesor?!- tha me gjysme zeri e shokuar dhe ne dyshim me veten se mos nuk ishte ne rregull.

Ne sallonin e saj, ne divanin e saj, me banijes e saj po flinte si qengj profesori i saj. Ferkoi me force syte me shpresen se pas ketij ferkimi ai do zhdukej dhe salloni i saj do te ishte bosh, por jo, profesori nuk u zhduk, por ajo u kthjellua per cdo gje. U kujtua se si e kishte shkaterruar sallonin e saj i cili tashme ishte totalisht ne rregull. U kujtua se si ai kishte ardhur aty per ta qetesuar, por nuk u kujtua se si kishte shkuar ne shtrat. U ndal te mendohej per disa momente.
Kishte vetem disa dite qe punonte si asistente ne nje nder spitalet me te mire te Londres dhe po i ndodhnin gjerat me te cuditshme ne bote. Para nje nate ishte zgjuar ne shtepine e profesorit te saj dhe tani ndodhej ai aty. Rrjedhen e mendimeve ja preu zeri i tij:

-Do kishte bere mire te me kishe zgjuar se sa te rrije dhe te na harxhoje minutat duke me kundruar si te isha perendi greke.

-Perendi greke? Heh! - e ironizoi ajo.

-Nuk mund ta mohosh.

-Nuk eshte kjo tema.

-Pse paskemi nje teme?

-Po, dhe a do te ta them?

-Pa he....

-Pse je ketu?

-Per t'u shpetuar jeten komshive te tu... ndoshta... per t'i mbrojtur nga terbimi yt i mbremshem.- u pergjigj ai si te ishte treguar ndonje histori.

-Terbimi im?

-Terbimi yt!

-Oh te lutem profesor! Gjithsesi te falenderoj per sallonin.

-Oh te lutem! A mund ta perdor tualetin?- e pyeti ai.

-Po patjeter. - dhe me kaq e mbyllen ate bisede te cuditshme mes tyre.

Pas 10 minutash ndodheshin te dy ne makine te heshtur. Ajo mendonte. Si gjithmone mendonte. Gjithmone ishte e menduar sepse mendimet se linin te qete. Zakonishte mendimet ja nderprisnin njerezit ose zilja e telefonit, por sot ishte ndryshe, sot do te ishte ndryshe. Do te qe dite e shenuar ne kalendarin e saj dhe sot jeta do t'i merrte tjeter rrjedhe sepse sot rrjedhen e mendimeve do t'ia nderprisnin te shtenat e nje arme.

-Iris ule koken!- bertiti ai dhe asaj iu duk sikur zeri i tij erdhi nga fundi i nje pusi te erret. Nuk pa asgje. Nuk kuptoi asgje. Degjonte vetem te shtena. Makina devijoi nga rruga dhe zhurma qe shkaktuan gomat per shkak te frenimit i erdhi si piskame rrenqethese. As nje minut... as nje minut te vetem nuk zgjati, por asaj iu duk perjetesi. Coi koken me kujdes. Ndodheshin ne cep te rruges. Makinat e tjera kalonin sikur te mos kishte ndodhur asgje saqe u fut ne dyshim, mos valle kishte pare enderr me sy hapur?

Jo nuk kishte qene enderr, profesori i saj gjendej i plagosur krah saj.....

-Profesor! Profesor?! -nisi te bertiste, por ai nuk reagonte.
Kishte marr dy plumba, nje ne shpatull dhe nje bark.

Ai njeri i pandjshem shtrihej 1 meter larg saj. E mblodhi veten, i kontrolloi pulsin dhe lajmeroi ambulancen........

Sirena e ambulances mbushen rruget e Londres ate mengjes dhe ambulanca u la nga lotet e saj. Nuk e kuptonte as vete pse po qante ashtu. Ishte normale te merzitej po te qante aq shume jo. Ndihmen e pare ja dha ne ambulance dhe gjendja ishte e qendrueshme por ajo akoma kishte frike sepse nuk mund ta dinte se cfare demtimesh kishte marre nga plumbat.

Mberriten ne spital.... urgjence.... salle.... piiippppppp.....