ေတာင္ဇလပ္ပန္းတို႔ႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည့္ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ေတာင္ေပၚေတာင္တန္းေဒသေလးသည္ ေအးျမမႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈတို႔၏ သေကၤတအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိခဲ့သည္။ ထိုေဒသအတြင္း မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုသည္ စစ္ေဘးဒဏ္ႏွင့္ မရင္းႏွီးခဲ့ၾက။ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေႏွးေကြးခဲ့ေသာ္လည္း ေတာင္ယာလုပ္ငန္း၊ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္ရင္း ႐ိုးရာဓေလ့မ်ားႏွင့္အတူ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းရင္းသားေတြမွာ ဓေလ့တစ္ခုရွိတယ္ဗ်"
ႀကဳံခဲ့ရသည့္ အျဖစ္ဆိုးမ်ားသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခက္ထန္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပန္လည္ေျပာျပသူ လူငယ္၏စကားသံမ်ားတြင္ ေဒါမာန္မပါ။ ယုံၾကည္မႈမွ ဆင္းလက္လာသည့္ ခိုင္မာေအးခ်မ္းမႈႏွင့္ ေအးေအးပင္ စကားဆက္သည္။
အာဏာမသိမ္းခင္က လူငယ္သည္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကိုဗစ္ကာလ ေက်ာင္းမ်ားပိတ္ထားခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အျခားအျခားေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားနည္းတူ ေရာဂါဆိုးကို ခုခံရန္အတြက္ လုပ္အားေပးရင္း ရပ္႐ြာေဒသအက်ိဳးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ေဒသခံမ်ား၊ လုပ္အားေပးေစတနာရွင္မ်ားအစြမ္းေၾကာင့္ ေရာဂါဆိုးႀကီးကို အေသအေပ်ာက္နည္းစြာ တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ ေအာင္ပြဲခံရမည့္အခ်ိန္တြင္မွ စစ္အုပ္စု၏အာဏာသိမ္းမႈ သတင္းဆိုးႀကီးက ေစာင့္ႀကိဳေနခဲ့သည္။
"အရင္က ဗမာေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းရင္းသားေတြကို ႏွိမ္တာ ခံရဖူးတယ္.. ေက်ာင္းမွာတုန္းက xxx စုတ္ ေတြဆိုၿပီး ေခၚခံရဖူးတယ္.. ကြၽန္ေတာ္က မိဘမဲ့ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ဗ်ာ.. ဆရာေတြကအစ ႏွိမ္ခဲ့ၾကတယ္.. ဒါေပမဲ့ စစ္ေဘးဒဏ္မခံရဖူးေတာ့ စစ္တပ္က ဒီေလာက္ဆိုးတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ မသိထားခဲ့ဘူး.."
မတရားအဓမၼ အာဏာသိမ္းမႈကို လက္မခံဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ခ်ိန္မွာ လူငယ္သည္ ဖမ္းခံရ၊ ႐ိုက္ခံရသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာဆႏၵျပပြဲအတြက္ ႏွိပ္စက္ခံ၊ အၾကမ္းဖက္ခံရ႐ုံမက ရက္စက္စြာ အသတ္ခံရသည္ကို ျမင္ရခ်ိန္မွာ အံ့ၾသနာၾကည္းမႈႏွင့္အတူ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လမ္းစဥ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
