Pina Colada (manxman) [Voltooid]

A C H T - C O N N O R

Pov Connor

Het is dinsdag. Vijf over vier 's middags. Ik kijk de wachtkamer in, maar Jim Winters zit er niet. Ik zucht en draai me weer de behandelkamer in. Plots hoor ik haastige voetstappen in de gang. Ik draai me weer om en zie hem verschijnen. Zonder iets te zeggen loopt hij langs me heen de kamer in. Verbaasd sluit ik de deur. ,,Ik was eigenlijk van plan om vandaag in de trainingszaal wat oefeningen te gaan doen'' zeg ik, zodra ik zie dat hij zijn riem los maakt. Hij bevriest en draait zich naar me om. Ik kijk hem aan en zie zijn wazige blik. Wat heeft hij? Dan pas zie ik de grote, rode snee om zijn keel. Ik sla mijn hand voor mijn mond en kijk hem ontzet aan. ,,Wat is er met jou gebeurd?!'' Roep ik uit. Hij lijkt er van te schrikken, want hij duikt in elkaar. ,,M-mag ik er naar kijken?'' Vraag ik hem. Hij knikt twijfelend.

Hij buigt zijn nek een klein beetje naar achteren en ik laat mijn vinger over de snee glijden. ,,Jezus, Jim, dit is een flinke'' mompel ik, terwijl hij zacht sist van pijn. ,,Wat is er gebeurd?'' Vraag ik nogmaals. Hij reageert weer niet, waarop ik hem vastpak bij zijn schouders. Eigenlijk hoor ik hem niet aan te raken als het niet met mijn werk te maken heeft, maar dit is anders. Dit is niet normaal. Ik weet zeker dat hij dit niet zelf heeft gedaan, althans, dat hoop ik. Dan zou het betekenen dat iemand anders het heeft gedaan. Hij is niet veilig.

,,Jim'' begin ik en hij kijkt me aan. ,,Ik heb gisteren de flat waar je woont bekeken, via Google. Het is niet veilig daar. Je moet daar echt weg gaan. Dit komt zeker door iemand die daar was, of niet soms?'' Hij knikt klein en slikt moeizaam. Ik duw hem voorzichtig op de stoel. ,,Je moet daar echt weg'' dring ik aan. Hij schudt zijn hoofd. ,,Nee. Ik heb geen andere keus. Ik heb nog een flinke studieschuld en met de hoge prijzen die er nu zijn, kan ik echt niks anders kopen. Ik wil niet nog verder in de schulden komen.'' Hij zucht en slaat zijn ogen neer. ,,Laten we nou maar gewoon beginnen'' mompelt hij vervolgens.

,,Heb je sportkleding bij je?'' Vraag ik hem. Eigenlijk weet ik het antwoord al wel. ,,Nee'' antwoord hij zacht. Ik knik. ,,Oké'' mompel ik. ,,Ik geef je dan wel een massage, dat lijkt me beter.'' Hij knikt en trekt dit keer wel echt zijn broek uit. Ik blijf naar hem kijken en zodra hij opkijkt, verkleurt zijn hoofd. Het schaamrood rijkt tot aan zijn kaken. Ongemakkelijk neemt hij plaats op de bahandeltafel. Ik zucht en begin met het masseren van zijn been. Tijdens de totale behandeling, zeggen we geen woord tegen elkaar. Wanneer ik klaar ben, slaakt Jim een diepe zucht. Zwijgend trekt hij zijn broek weer aan en zakt dan neer op de stoel. ,,Vrijdag weer?'' Vraag ik hem voorzichtig. Hij knikt. ,,Zelfde tijd als vandaag?'' Weer knikt hij. Ik laat hem de kamer uitgaan. ,,Tot vrijdag'' zegt hij zacht. ,,Jim'' houd ik hem tegen. Hij draait zich naar me om en kijkt me vragend aan. ,,Alsjeblieft doe voorzichtig, oké?'' Zeg ik. Hij knikt en loopt vervolgens de gang uit.

Ik loop naar de kantine, waar Bart een boterham op eet. Ik plof op de stoel tegenover hem neer. ,,Eetsmakelijk'' zeg ik en ik pak mijn telefoon erbij. Bart kijkt op. ,,Dankjewel. Zeg, hoe gaat het eigenlijk met die nieuwe patiënt van je?'' Vraagt hij geïnteresseerd. Ik zucht. ,,De behandeling gaat goed, maar ik maak me eerder zorgen om zijn veiligheid'' vertel ik hem eerlijk. ,,Oh? Wat is er aan de hand?'' Vraagt Bart verbaasd.

,,Hij kwam binnen met een grote snee op zijn keel'' vertel ik Bart. Ik zie zijn ogen zich vergroten. ,,Was hij dat?'' Vraagt hij, enigzins geschrokken. Ik knik. ,,Hij woont in West. Die flats daar'' zeg ik. Bart trekt zijn wenkbrauwen op. ,,Die buurt? Wat houdt hem in godsnaam op die plek?'' Bart schudt zijn hoofd vol ongeloof. ,,Nee, daar wil je écht niet wonen.'' Ik haal een hand over mijn gezicht heen. ,,Dat zei ik hem ook'' mompel ik. ,,Maar het geld is zijn argument. Hij schijnt te weinig te hebben om daar weg te kunnen. Of hij komt nog verder in de schulden en dat vindt hij geen optie'' ik kijk Bart aan. ,,Ik kan er niks aan veranderen en juist dat laat me niet los.'' Bart knikt. ,,Dat begrijp ik. Probeer op hem in te praten. Dat het zo niet langer kan. Nu is het nog een snee op zijn keel, straks is het een mes in zijn borst.'' Geschokt staar ik hem aan. ,,Hij is nu naar huis,'' stamel ik. ,,Wat als er nu iets gebeurd?''

,,Heb je zijn nummer?'' Vraagt Bart. Ik knik. ,,Die staat in het dossier.'' Bart knikt. ,,Bel hem. Vraag of hij veilig is thuis gekomen.'' Ik knik en ren naar mijn kamer. Ik gris het dossier uit mijn bureaula en blader naar de juiste bladzijde. Terwijl ik het nummer intoets, stappen Bart en Zaffiera de behandelkamer in. Vol afwachting kijken ze me aan, terwijl de telefoon overgaat. Na drie keer komt er eem geluid. ,,Dit is de voicemail van Jim. Je kan een bericht inspreken, maar daar luister ik toch niet naar,'' klinkt Jims stem. Ik staar naar het scherm van mijn telefoon. ,,Fuck.''

Ik kijk maar Bart en Zaffiera. ,,Wat nu?'' Vraagt Zaffiera. Ik haal mijn schouders op. ,,Geen idee. Straks nog een keer bellen?'' Opper ik. Zaffiera knikt. ,,Nog iets anders. Een vijfentachtig-jarige vrouw uit het verzorgingstehuis heeft laatst een heupprothese gekregen en moet hier nog mee leren lopen. Ze kan nog wel eens agressief worden, omdat ze dement is. Zouden jullie het oké vinden om haar samen te behandelen?'' Vraagt Zaffiera ons. Ik kijk twijfelend naar Bart. Hij knikt voorzichtig naar me. ,,Ja? Doen jullie het?'' Vraagt Zaffiera. ,,Ja, prima'' antwoord ik, waarna Zaffiera ons spontaan een kus op onze wangen geeft. Ik kijk naar Bart en zie hem blozen. Een grijns breekt door op mijn gezicht en zodra Bart het doorheeft kijkt hij me enigzins betrapt aan.