Pina Colada (manxman) [Voltooid]

D E R T I E N - J I M

Pov Jim

Ik wrijf over mijn been, in de hoop dat het de pijn bestrijdt. Het heeft nog niet bepaald het gewenste effect, maar ik zal het er maar mee moeten doen. De deur van mijn kantoor vliegt open en knalt hard tegen de kast ernaast aan. Geschrokken kijk ik op, om Vincent, de teamleider van de afdeling, te zien. Zonder zich te verontschuldigen, loopt hij de kamer binnen en scant hij eerst kritisch de ruimte. ,,Je bent nog niet echt bezig met die vergadering, nietwaar?'' Zegt hij verveeld. Ik geef geen antwoord op zijn vraag. Ik ga niet in discussie met Vincent. Hij is een kwal die zijn functie misbruikt. Wat mij betreft hoeft hij niet te weten dat ik al mijn vrije tijd in het voorbereiden van de vergadering steek. Hij bekijkt het maar.

Vincent rolt met zijn ogen naar me. ,,Jij denkt echt dat je veel betekent voor dit bedrijf, hè'' zegt hij. Ik haal mijn wenkbrauwen op, maar hij ziet het niet aangezien hij de deur van mijn kantoor sluit. Hij draait zich weer naar me om. ,,Zal ik je wat vertellen? Jij betekent niets, maar dan ook echt helemaal niets voor dit bedrijf. Als ik Mauro was, had ik je al lang ontslagen.'' Ik haal mijn schouders op. ,,Gelukkig ben jij Mauro niet.'' Met plotselinge woede kijkt hij me strak aan. ,,Wacht maar'' hist hij ,,binnenkort ben ik de bedrijfsleider en dan ben jij die eerste die kan vertrekken.'' Zijn ogen lijken haast vuur te spuwen en speeksel vliegt uit zijn mond. Ongeïnteresseerd kijk ik hem aan. ,,Weetje Vince'' begin ik ,,als ik jou was zou ik gewoon een paar daagjes vrij nemen. Het zou je goed doen.'' Ik draai me weer naar mijn computerscherm en schrijf een mail naar een collega af.

,,Wat zei je daar?'' Vraagt Vincent. Hij stikt bijna in zijn woorden van woede. Al snap ik niet waarom hij juist zo boos is. Ik heb niet eens iets verkeerd gedaan. ,,Wat zei je daar?!'' Schreeuwt Vincent in mijn oor. Ik duik een klein beetje in elkaar. Vincent grijpt me vast bij mijn kraag. ,,Wat. Zei. Je. daar?!'' Nog voor ik antwoord kan geven, vliegt de deur open. Vincent laat me vliegensvlug los. Mauro stapt mijn kantoor binnen en sluit de deur weer. ,,Wat is hier aan de hand?'' Vraagt hij. Hij richt zich op naar Vincent. ,,Vincent?'' Even lijkt het alsof Vincent nerveus is, maar dat blijkt niet waar te zijn. ,,Jim hier'' begint hij ,,vertoont onacceptabel gedrag en daar spreek ik hem op aan.'' Ik trek mijn wenkbrauwen op. Eikel.

Mauro kijkt nu verrast mijn kant op. ,,Hij vult zelf dingen in. In plaats van dingen gewoon te vragen, trekt hij conclusies die nergens op slaan,'' vertel ik Mauro. ,,Oh, dus je wil zeggen dat je al wel veel hebt gedaan?'' Valt Vincent me meteen aan. Ik kijk hem strak aan. ,,Je weet er helemaal niks van! Je hebt niet gevraagd hoe ver ik er mee ben, dus je mag helemaal niks zeggen!'' Roep ik gefrustreerd uit. ,,Geef gewoon toe dat je niks hebt, verwend nest!'' Schreeuwt Vincent terug. ,,Mannen'' Mauro verheft zijn stem ,,Op deze manier wordt het er niet beter op. Probeer dit rustig op te lossen, oké?'' Ik schud gefrustreerd mijn hoofd. ,,Nee, niet oké! Ik word er ineens van verweten helemaal niks te doen voor dit bedrijf en het slaat nergens op!'' Ga ik tegen Mauro's verzoek in. ,,Jim, je hoeft niet te schreeuwen'' zegt Mauro. ,,Nee Jim, daar wordt je echt niet leuker door'' treitert Vincent. Mauro kijkt hem vernietigend aan, waardoor Vincent ophoudt. Kwaad kom ik overeind en stap ik naar Vincent toe. ,,Jij moet gewoon je kop houden!''

Vincent duwt me hard weer terug op mijn stoel. ,,Misschien moet je zelf maar gewoon eens een keer je kop houden. Vergeet niet dat we je elk moment kunnen ontslaan'' sneert hij. ,,Jim'' zucht Mauro ,,probeer nou eens rustig te blijven, man. Beheers je.'' Vincent steekt treiterend zijn tong naar me uit. Ze beginnen allebei weer te praten, maar ik versta er niks van. Ze maken me duizelig en misselijk. Een harde piep gonst door mijn oren en wanneer ik de zoveelste beschuldiging krijg en ik degene ben die rustig moet doen, heb ik het gehad.

,,Zoek het verdomme allemaal maar uit!'' Roep ik met overslaande stem uit. Kwaad sta ik op van mijn stoel, die om valt en met een harde klap tegen de grond aanslaat. ,,Jim, rustig. Jim, wacht nou even. Jim!'' Mauro loopt achter me aan de gang in. ,,Donder op'' schreeuw ik tegen hem. Tranen schieten in mijn ogen en ik loop zo snel als ik kan richting de toiletten. Ik hoor dat Mauro is blijven staan en sluit mezelf op in één van de toilethokjes. Ik gooi de klep van de wc naar beneden en zak vervolgens neer op de wc. Langzaam kom ik weer op adem en word ik weer helemaal rustig. In plaats van terug te gaan naar mijn kantoor, blijf ik mokkend naar de dichte deur voor me kijken. Mijn ellebogen leunen op mijn bovenbenen en mijn hoofd steunt op mijn handen. Ik slaak een diepe zucht en sluit mijn ogen. Rust. Even géén gezeik.

,,Jim?'' Klinkt het voorzichtig, waardoor ik mijn ogen open. ,,Zit je hier?'' Het is Fay, de collega van het kantoor naast mijn eigen. Ze zal alles wel gehoord moeten hebben. ,,Gaat het een beetje?'' Vraagt ze. Ik open mijn hokje en stap naar buiten. Ik wrijf kort met mijn handen in mijn gezicht en kijk haar aan. ,,Ja, het gaat wel'' mompel ik. Ze lijkt niet overtuigd te zijn. ,,Ze zijn allebei niet meer bij je kantoor'' deelt ze me mee. Ik knik. ,,Gelukkig.'' We lopen samen terug naar onze kantoren. Fay stapt mee mijn kantoor in en kijkt toe terwijl ik mijn computer afsluit. Ik frons even als ik zie dat de PowerPoint voor de vergadering geopend is, die had ik zelf niet open staan.

Ik graai mijn jas van de stoel af en trek hem aan. ,,Je gaat naar huis?'' Fay klinkt een beetje verbaasd. Ik knik. ,,Ja.'' Ze veegt een lok van haar bruine golvende haar achter haar oor. Ze lijkt er een beetje nerveus van te worden. ,,Is er iets dan?'' Ze schudt vlug haar hoofd. ,,Oh, nee hoor.'' Ik knik en zeg haar gedag, waarna ik de gang door loop. Bij de hoek kijk ik achterom. Fay en Mauro staan voor mijn kantoor met elkaar te praten. Dus toch nerveus. Ik loop door en verlaat het gebouw. Lopend ga ik naar de praktijk van de fysio.