အပိုင်း (17)
ညို့အိမ်ထဲ ရဲတင်းစွာ ဝင်လာလ်ိုက်၍...
"သည်းခြေရာကော ဒေါ်ကြီး...''
"သည်းလေးက ကျောင်းကလေ့လာရေး
ခရီးထွက်တာ လိုက်သွားတယ်ကွဲ့.. "
"ဘယ်လို သူက ဘာဖြစ်လို့
လိုက်သွားတာလဲ..."'
"အော် သမီးညို့ရယ် သည်းလေးက
ဆေးကျောင်းတက်တော့ သူ့ကျောင်းက
လေ့လာရေးခရီး သူလိုက်ရတာပေါ့ကွယ်..."
ထိုအခါ ညို့တစ်ယောက် လှအောင်
ပြင်ထားသော ရုပ်လေးမှာ မဲ့ကာနေ၍...
"ဟွန့်သွားလဲ ဖေဖေပိုက်ဆံပဲကုန်မှာ
ဖေဖေဆီက တောင်းအုံးမှာပဲ...."
"သည်းလေးကမတောင်းပါဘူးကွယ်
သူ့မှာ အရင်ကစုထားတာလေးတွေနဲ့
သွားတာကွဲ့...''
"ဒေါ်ကြီး သူနဲ့အတူတူနေတယ်ဆို
ပြီး သူ့ဘက်ကလိုက်မပြောပါနဲ့
သူသုံးသမျှ ဖေဖေက ပင်ပင်ပန်းပန်း နဲ့
ရှာထားရတယ် သူက ဘောကျော့သုံးနေတာလေ နေတော့လဲ ကြည့်အုံး တကယ့်လူချမ်းသာနေတဲ့ ကွန်ဒိုမှာလာနေတယ်
ကွန်ဒိုရဲ့ လစဥ် maintenance ကြေးက
ဖေဖေပဲ ပေးနေရတာမဟုတ်လား..."
"အဲ့ဒီလိုလဲ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်
လစဥ် သည်းလေးရဲ့အမေ ရှေ့နေက
ထုတ်ပေးတါပါကွယ် မောင်ဆန်းက
သည်းလေးအတွက် မုန့်ဖိုးနဲ့ စားသောက်စရိတ်ပေးတါပါ..."
"အဲ့ဒါလဲ အတူတူပဲလေ တော်ယုံနေရာမှာ
နေပေါ့ အခုဟာက တကယ့်ဘောစိတွေ
နေတဲ့နေရာမှာနေတာလေ..."
"ဒါက သည်းလေးအမေ ပေးသွားတာပါ
ကွယ်...''
"အို သူ့အမေပေးသွားလဲ ဒါ ဖေဖေ
ပစ္စည်းပဲလေ ဖေဖေပိုင်သလို ညို့တို့လဲ
ပိုင်တယ်..."
"ဒါက သည်းလေးနာမည်နဲ့လုပ်ထားတာကွဲ့
ရှေ့နေတွေလဲသက်သေရှိတယ် မောင်ဆန်းလဲ
မပိုင်ဘူးကွဲ့.. "
ညို့ သည်းဘက်ကလိုက်ကာပြောနေသော
ထိုအဒေါ်ကြီးအား မကျေနပ်စွာကြည့်၍...
"အဒေါ်ကြီး ကျွန်မတို့မိသားစုကြားကို
ဝင်မပါပါနဲ့ အဒေါ်ကြီးကို ဖေဖေက
လစာပေးထါးတာနော် အဲ့ဒီလောက်လဲ
ဖြစ်ပြမနေနဲ့...သည်းခြေရာပိုင်သမျှ
ညို့တို့လဲ ပိုင်တယ်..."
