အပိုင်း(22)
ဘေးက အချိုင့်လေးအားနင်းမိကာ
နှစ်ယောက်သား သဲပြင်ပေါ်လဲကျသွားချိန်
သည်း လူကြီးကိုယ်ကြီးအား အလန့်တကြားလေး ခပ်တင်းတင်း ဖားပြုတ်လေးပမာ
ဖက်တွယ်ထားမိတော့သည်။
စည်း သူ့အပေါ်ကနေ အတင်းဖက်ထားပြီး မျက်ဝန်းများမှိတ်ထားသော သူမအား
ပက်လက်ကနေ ကြည့်၍...
"မင်းကို ရေထဲ နစ်ပစ်မယ် သည်းခြေရာ ..."
"ဟင်..."
ဒေါသတကြီးထွက်ပေါ်လာသော အသံကြောင့် သည်း မျက်ဝန်းလေးများပွင့်သွားကာ...
လူကြီးကိုယ်ပေါ်က အမြန်ထရပ်လိုက်၍
ဆွနွယ်လေးအားသပ်ကာ ဂါဝန်လေးအား
ဆွဲချ၍...
"ဟို သည်း...သည်းကလန့်သွားလို့ပါလူကြီး...."
အခုတော့လဲ မျက်နှာအား ငယ်ကာပြောလာသော သူမအား ကြည့်၍ သက်ပြင်းချမိသည်။
မျက်နှာအား အမျိုးမျိုးလုပ်တက်သော
သူမ။
"မင်း ဒီနေ့ မျက်နှာသစ်ဖြစ်အုံးမှာလား
သည်းခြေရာ...''
"သစ်မှာပါ..သည်းက ရုတ်တရပ်ဆိုတော့
လန့်သွားလို့ပါ..."
ပြောပြီး ကမ်းစပ်ဘက်ပြန်သွားသော
သူမအား ကြည့်၍ စည်း နှုတ်ခမ်းတ်ို့
ပြုံးယောင်သမ်းသွားချိန်...
"လူကြီး...အဲ့ဒီမှာပဲနေနော်..."
ပြောပြီး ရုတ်တရပ် လှည့်လာသော
သူမကြောင့် စည်းတစ်ယောက် ပြုံးနေသော
နှုတ်ခမ်းတို့အား မနည်းတည်နေလိုက်၍
ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ထိုနေရာမှာပဲ ရပ်နေမိတာ
ထူးဆန်းစွာ။
ဒါကို မိုးထက်သိလို့ကတော့ အထူးအဆန်း
ကြည့်နေမိအုံးမှာ ကြိမ်းသေသည်။
အခုလောက်ဆို သူနဲ့သူမကြောင့် လူကြီးတွေ
စိုးရိမ်သောက ရောက်နေကြမှာ အမှန်ပင်။
ဒီမှာပဲ နေလို့မဖြစ်။လူသူအရောက်အပေါက်
နည်းလှသော ဘက်ခြမ်းကို သူတို့ရောက်နေ
တာဖြစ်သည်။
ကျွန်းရဲ့ အစွန်းဘက်တွင် တစ်ခါတစ်ခါ
စက်သံများ အချက်ပေးသံများကြားရသော
ကြောင့် သူနဲ့သူမ ဒီကျွန်းကြီးရဲ့ အစွန်းကို
ရောက်အောင် ခရီးဆက်ရပေအုံးမည်။
