အပိုင်း(31)
"အဟင့်...ဟင့်...လူယုတ်မာကြီး...
ရှင့်ကို သတ်မယ်သိလား..."
"ကျစ်....သည်းခြေရာ...ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ
ငါလှုပ်ရှားထားလို့ ပင်ပန်းနေတယ်..."
"သွားသေလိုက်လေ...ရှင်ကြီးကို
သတ်မယ်သိလား..."
"ကျစ် လာ ဒီမှာနေ..."
ရူပ်ပွနေသော ဆံနွယ်လေးများနှင့်
မျက်နှာလေးမှာနီရဲနေ၍
ဘေးတွင်ပုံနေသော ဟောင်းနွမ်းနွမ်း
ဂါဝန်လေးက သည်းအား လှောင်ပြောင်နေ
သယောင်။
သူကတော့ သူ့လိုချင်တာရသွားသော
ကြောင့် မျက်ဝန်းများမှိတ်ထားကာ
နေပြီး သည်းကိုပါ သူ့ရင်ခွင်ထဲ
ထည့်ဖက်ထားသောကြောင့် ထွက်မရပေ။
"ဒီမှာ လူကြီး...ရှင့်ကို လွတ်လို့ပြောနေတယ်
နော်..."
"ကျစ် သည်းခြေရာ မင်းနောက်တစ်ကြိမ်
ပြန်နွဲချင်လို့ အသံထွက်နေတာလား...
ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ....."
"ဟင့်အင်း...မနေနိုင်ဘူး ရှင်ကြီးကို
မကျေနပ်ဘူး အဟင့်...သူများက်ို
အနိုင်ကျင့်တာ...."
"မင်းက ငါ့မိန်းမလေ အနိုင်ကျင့်စရာလား..."
"အို..ဘာမိန်းမလဲ သည်းက
ဘယ်သူ့မိန်းမမှမဟုတ်ဘူး..."
စည်း သူမအပြောကြောင့်မျက်ဝန်းများ
ပွင့်လာကာ...
"ဘယ်သူမိန်းမလဲ မသိသေးဘူးလား
သိသွားအောင် ထပ်ဆိုးပြရမလား....''
"အို..ဖယ်နော် သဲက ကုတ်မှာ...."
"ကုတ်ပေါ့...အစက တစ်ခါထဲနဲ့
တော်တော့မလို့ပဲ မင်းနားပူအောင်လုပ်တော့
စိတ်ကမရတော့ပြန်ဘူး...အဟက်..."
"အို..လူကြီး မရတော့ဘူး..."
"မသိဘူး... မဆိုးနဲ့ သည်းခြေရာ
မကြမ်းချင်ဘူး မင်းက အမြဲတမ်း
ငါ့မိန်းမ ဖြစ်နေမှာ..."
"လူယုတ်မာကြီး..."
"မင်းနဲ့တူလာတာ...."
"ရှင့်ကို သည်း ရဲတိုင်မှာ..''
"တိုင်ပေါ့ မင်းကိုရပြီးနေပြီ
ခပ်ပျော်ပျော်ပဲ အဖမ်းခံလိုက်မယ်..."
နှစ်ဦးသား တစ်ယောက်က အတင်း
လိုက်နမ်းလိုက် တစ်ယောက်က
ရှောင်လိုက်နှင့် အမိအရ ရန်ဖြစ်နေကြတော့သည်။
