Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Son ses müzik.
İliklerine kadar alkol kokan bi villa dolusu insan.
Ve bir de kalabalık arasında saklanan Jeon Jungkook.
Buralara kadar nasıl geldim hatırlamıyordum. Tek bildiğim küçüklüğümden beri sürekli bir şeylerden kaçtığımı. Konu bazen değişse de kendim bildim bileli kaçıyordum. Hiç uzun süre kaldığım, kendimi ait hissettiğim bir yer yoktu. Yavaş yavaş alışmıştım buna. 25 yıl boyunca tanıdığım bir çok yüz olmuştu ama hiç biri kalıcı değildi. Sadece kaçarken bi süreliğine yardım eden bir kaç kişi.
Uzun lafın kısası düzenli bir hayatım yoktu.
Bu sefer ki kaçışımın sebebi son iki yılda yönetimin eşcinsellere yüklenmesi, köşe bucak kovalamasıydı. İşsiz gibi onca insanı peşimize takıp güya bu problemi(?) böyle çözebileceğini sanıyordu.
En başında bir çok kişi tutuklanmıştı. Ancak insanları bastırmaya çalıştıkça onlar daha da ayaklanırdı, öyle de oldu. Ülkedeki eşcinseller kendince örgütlenip dağıldı. E tabi bende bundan fırsat bilip kolayca sakladım kendimi. İlk başlarda tek amacımız kaçmaktı ancak piç kuruları kovalamakla kalmıyor, kumpas kurup tek tek öldürüyordu insanları. İşler öyle olunca biz de durmadık, olay git gide büyüdü.
Şimdiyse tanıdık biri sayesinde tuttuğumuz villada toplandık. Ne kadar güvenilir olduğu tartışılır tabi ama açıkçası şu saatten sonra kimsenin sikinde olduğunu düşünmüyorum.
"Hey Jungkook! Şundan bir denesene, fena kafa yapıyor oğlum." Changmin'in uzattığı içki şişesine bakıp başımı iki yana salladım. Bugün zaten yeterince içmiştim, biraz daha içersem kusacaktım.
"Hadi ama nazlanma, iç bi tane."
Sağ elindeki şişeyi fondip yaparken sol elindeki şişeyi bana uzatmaya devam etti. En fazla bir şişe n'olacak sanki diye düşündüm o anlığına. Düşünmez olaydım.
Changmin'in elinden aldığım şişeden sonra bir şişe olarak kalmadı. Sürekli yenisini uzattı, ardı arkası kesilmedi.
Başım deli gibi dönüyor, dengemi sağlayacak gücü bırak gözümü açamıyordum. Uzun zamandır bu kadar sarhoş olmamıştım.
"Şu çocuğa bak seni kesiyor galiba." Changmin eliyle omzumu dürtükleyerek sağ köşedeki sarışın çocuğu işaret etti. Harbiden güzel çocuktu.
Benimde ona baktığımı fark etmiş olacak ki yan yan sırıtıp bize doğru gelmeye başladı.
"Selam."
Changmin ile aramızdaki koltuğa oturup cilveli bir şekilde elindeki içkiden yudumlamaya devam etti.
"Yeni misiniz?"
Gözlerimi açamadığımdan kısık bi şekilde bakmaya çalışıyordum ancak buna rağmen bulanıktı. Muhtemelen sabaha suratını görsem tanımazdım.
"Kaç yaşındasın?" O sırada bittiği içkisini barmene uzatıp yenisini istedi.
"Sen biriyle tanışırken isminden önce yaşını mı soruyorsun?"
"Buradaki herkes senin Jeon Jungkook olduğunu biliyor." Yeni içkisinden yudumlayıp hafifçe üzerime doğru yaklaştı. "Çok merak ediyorsan ismim Jeongho, Jungkook-shi." Kulağıma doğru fısıldayıp dilini kulağımın arkasında sinsice gezdirdi. "Sence de çok fazla vakit kaybetmedik mi Jungkook-shi?"
Ellerimi beline koyup hızlıca dudaklarımızı birleştirdim. Bu anı bekliyormuş gibi dilini ağzımın içine gezdirmeye başlamıştı. Belindeki ellerimi kalçalarına indirip kucağıma aldım. Başım fazla döndüğünden nereye gittiğimi bile kestiremiyordum. Gördüğüm ilk koltuğa Jeongho ile beraber kendimi attım. Bacaklarını bacaklarımın iki yanına koyup kasıklarıma doğru sürtünüyordu. Tişörtünün belini açık bıraktığı kısımdan tutup yukarı doğru çekiştirdim. Tam pantolonumun zincirini açacakken duyduğum polis sirenleriyle Jeongho'yu üstümden itip ayağa fırladım. Kalabalık dört bi yana dağılırken arka camdan atlayan bir kaç kişinin peşinden atladım.
Çünkü Jeon Jungkook buydu, hep kaçardı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm sonu konuşması.🐰
Merhaba ben Valeris. Ven ile birlikte ilk fic'imiz olduğu için çok heyecanlıyım.
Bölümler bu şekilde bir Jungkook'un ağzından bir de Tae'nin ağzından ilerleyecek. Şu anlık karşılaşmadılar ama belki yakındır.
