اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
"Uyandın mı?"
Duyduğum sesle kısık gözlerimi zorlayıp biraz daha açmaya çalıştım. Bulanık görüntülerden sonra görüş alanıma ilk giren kişi Taehyung'tu. "Neredeyiz?" Yeni uyandığımdan ve başımdaki dinmek bilmeyen ağrıdan dolayı hâlâ bir şeylerin farkında değildim.
"Merak etme, güvendesin." Yatağın yanındaki komidinden aldığı bir bardak suyu bana doğru uzattı. Nedense dünden farklı bakıyordu, üstüme titreyecekmiş gibi. Ya da ben öyle hissediyordum. "Biraz daha dinlen, sonra seni gitmek istediğin yere götürürüm."
"Dün..." Elinden aldığım suyu bir kaç yudumda içip tekrar komidine koydum. Bakışları bir an bile üstümden çekilmedi. "Dün ne oldu, Taehyung?"
Sanki beklediği bir soruymuş gibi ellerini arkasına koyup gerindi. Beklemiş olsa dahi yüz hatlarından ne kadar gergin olduğu bir metre öteden bile okunuyordu. "Hiç mi bir şey hatırlamıyorsun?"
Ellerimle alnımı kaşıyıp dün geceyi düşünmeye çalıştım. Önce Taehyung'un yanındaydım, arabasına binmiştik, sonra bara götürmüştü, içip dans ettiğimi hatırlıyordum ama ondan sonrası hep kesik kesikti.
"Bir kaç görüntü var ama hepsi kısa kısa."
"Arabama bindiğin zamanı hatırlıyor musun? Seni bardan almıştım."
"Biraz..." Oflayarak arkama yaşlandım. Gözlerimi kapatınca bir anda aklıma gelen şeyle durdum.
Hassiktir oradan.
Aklım benle oyun mu oynuyordu yoksa ben Taehyung'un boynunda mı ağlamıştım.
"Neyi hatırladın?" Yüzünde yan bir sırıtışla yüzüme bakıyordu, şerefsiz. Nasıl da keyif almıştır rezil oluşumdan.
"Hiç sevinme, sarhoştum olmuş sonuçta olabilir yani."
"Neyi hatırlıyorsun ki?"
"Şeyi işte." Yüzüme anlamsızca bakmaya devam etti. "Taehyung sikeyim işte, ağlamışım yanında."
"Ha sen onu mu diyordun." Bir elini ensesine atıp gülmemek için dudaklarını bastırdı.
"Başka bir şey daha mı oldu?"
"Yok, boş ver. Hadi kalk bir şeyler yiyelim sonra da seni götürürüm."
Odadan çıkışını izleyip peşinden koşar adım gittim. O sırada kaldığımız evi yeni fark ediyordum. Küçüktü ama kaldığım yerlere göre lükstü. Nereden bulmuştu ki burayı?
"Bu ev senin mi?"
"Hayır tabiki Jungkook." Bir yandan da kahve yapıyor bir yandan da sabırla sorularıma cevap veriyordu.
"Peki özel değilse bi şey sorabilir miyim?"
Sorumu duyunca kıkırdayarak güldü, daha söylememiştim bile.
