ZÜLAL
Barış alt dudağımı emdiğinde hızla onu ittim. Yaşlarla dolmuş gözlerimi sildim. Öfkeyle ona bağırdım.
"Ne yapıyorsun sen be? Hiç mi utanmıyorsun? Defol git!"
Barış gitmeme izin vermedi. Arkamdan belime sarılıp beni durdurdu. Kulağıma yaklaşıp fısıldadı.
"Asistanım o, sevgilim değil."
Asistanı mıydı?
Şaşkınca ona döndüğümde yüzümü avuçlarının arasına aldı.
"A-Asistan?" Dedim sorarcasına. "Neden eve getirdin?" Yutkundum. "Gerçi beni ilgilendirmiyor tabii..."
Barış güldüğünde yanaklarım yanıyordu. Beni kendine çekti.
"Gelmek istedi. Anneme hediye almış. Ben de gelebilirsin dedim. Kızla yattığım falan yok! Kafanda saçma şeyler kurma!"
Kaşlarımı çattım.
"Annene neden hediye alıyor? Patronun annesine hediye almak ne kadar mantıklı?" Diye bağırdım. "Gelmesini istediysen belli ki bir şey var demektir! Ben gidiyorum!"
Barış kulağıma yaklaşıp fısıldadı.
"Yukarıya çık." Emir veriyordu! "Hemen yukarıya çık beni bekle."
Kalçamla onu ittim.
"Ben seni artık bir saniye beklemem! Git seni o kız beklesin!" Bakışlarım onu buldu. "Zaten bizi izliyor!" Barış baktığım yöne döndü.
Telefonunu çıkarıp bir şeyler yaptığında anlamayarak onu izledim.
"Cemre hediyeni bırakıp gidebilirsin. Sağ ol geldiğin için. İstersen şoföre söylerim seni bırakır."
Ne kadar düşünceliydi!
Kızın yüzü gittikçe düşerken başını salladı. Belli ki kovulmaktan hiç hoşlanmamıştı! Nedense içim rahatladı. Barış elini belime yerleştirdi. Telefonu kapattığında cebine koydu.
"İçin rahatladı mı?" Kaşlarını kaldırdı. "Hatırlarsan bana git başka bir kadın bul demiştin. Bu seni neden bu kadar rahatsız etti? Kıskandın gibi sanki... Bekâr bir adamım ya ben, bu eve sevgilimi getirmemin hiçbir yanlış tarafı olmazdı. Öyle değil mi?"
Sertçe yutkundum.
Gerçekten istediğimi mi sanıyordu?
"Ben buradayken getirmen doğru değildi. Beni küçük düşürmüşsün gibi hissedecektim! Tüm ailen burada! Sevgilinin ne işi olabilir?"
Barış beni kendine çekerken sımsıkı sarıldı. Çeneme ve burnuma küçük bir öpücük kondurdu.
"Normal zamanda getirebilir miyim?"
Alay mı ediyordu benimle? Öfkeyle ellerimi göğsüne yerleştirdim.
"Çok getirmek istiyorsan getir! Annem kabul etmez ki! Kadın beni seviyor, senin aksine!"
Bana öyle üzgün baktı ki canım yandı... Eli yavaşça yanağımı buldu. Onu çok seviyordum, ne yazık ki bir ayda unutmayı başaramamıştım...
"Ben de seni seviyorum ama sen bana inanmıyorsun ki... Ben başka bir kadın istemiyorum."
Hiçbir şey söyleyemedim. Barış yaşlı gözlerimi sildi. Ona sokulma isteğimi güçlükle bastırdım ve yavaşça ondan uzaklaştım.
"Bu yüzden mi ağladın?" Diye sordu. "Ben başka bir kadınla buraya gelirim diye?"
Bakışlarımı yere çevirirken Barış yavaşça çenemi okşadı.
YOU ARE READING
MAVİ DOLUNAY -TİMYA- (KARADENİZ SERİSİ IV)
General Fiction"Ben o adamı istiyorum ve elde edeceğim!" Her ne kadar beni istemese de bunun gerçek düşünceleri olmadığını biliyordum. En azından hissediyordum... Alparslan Atabey benim için imkânsız bir hayal gibi görünse de böyle olmayacaktı! O da beni sevecekt...
