EYLÜL
Bir ayın sonucunda tedavinin sonucu ne yazık ki olumsuz olmuştu... Hamile kalamamıştım... Doktorun odasında Alparslan'la göz göze geldiğimizde sessizce bakışlarımı kaçırdım. Hiçbir yorumda bulunmadı ve sessizce ayağa kalktı.
"Teşekkürler doktor hanım."
Bana döndüğünde yutkundum.
"Bir sonraki tedavi ne zaman olabilir?" Diye sordum.
Leyla tebessüm etti.
"İki ay sonra tekrar deneyebiliriz."
"Peki, biz düşünelim sonra seni ararım. Teşekkür ederim."
Odasından çıktığımızda Alparslan'ın kızgın olduğunu hissettim. Ona sokulup elini tuttuğumda parmaklarımızı kenetledi. Birlikte asansöre bindik. Kimsenin olmamasını fırsat bilip başımı göğsüne yasladım.
"Sevgilim..." Diye fısıldadım.
Alparslan elini belime sardı.
"Eve gidince konuşalım." Dudağımı büktüm.
"Tedavi olmak istememin neresi yanlış? Şimdi olmuyorsa on yıl sonra da olmayabilir, hatta daha da zorlaşabilir. Şimdiden tedavi olup denemek istiyorum."
Kaşları çatıldı.
"Eylül eve gidince ağlayacağını bilmiyor muyum? Bu durum seni üzüyor, ben de buna kızıyorum! Ben bir çocuğumuzun olmayacağını kabullendim! Kendine yaptığın eziyete değiyor mu karım? Kaç tane tedavi olsan, sonuç aynı olsa nasıl üzüleceksin görmüyor musun? Ben denemek de istemiyorum. İki ay sonra da istemiyorum, ben çocuk istemiyorum!"
O sırada asansörün kapısı açıldı. Elimi bıraktığında hızla yeniden tuttum. Ona sokulup yürümeye çalıştım.
"Belki olur, çok umutsuz olmasan mı? Öyle söyleme... Daha ilk denememizdi." Duraksadım. "Başka doktora gidelim, ikinciyi orada deneyeyim." Dedim.
Alparslan iç çekti.
"Eylül sen istersen gideriz güzelim ama inan içimden gelmiyor... Senin hevesle başladığın tedavilerin olumsuz sonuçlandığını görmek benim canımı yakıyor."
Kocamı o kadar çok seviyordum ki... Üzgünce göğsüne sokuldum.
"Ya çocuğumuz olursa? Bu ihtimali görmezden mi geleceğiz? Birkaçı olumsuz oldu diye aile hayalimizden vazgeçmemiz mi gerekiyor?"
"Bizim zaten bir ailemiz var. Sen ve ben bir aile değil miyiz?" Aniden durdu. "Eylül ben diyorum ki ilerleyen zamanlarda kesin karar verirsek yetiştirme yurdundan bir bebek sahiplenelim. Erkek bebek olur, adını da Emre koyarız. Ne dersin güzelim? Hem sen yorulmazsın hem bedenin yorulmaz..."
Birazdan hüngür hüngür ağlayacaktım...
Bu adamı çok seviyordum...
Gözlerim yaşlarla doldu.
"Şimdilik buna hazır değilim. Bu çok ciddi bir karar olur. Birkaç sene sonra buna karar versek olur mu?" Sesim titriyordu. "Ben senin genlerinden, senin canından bir çocuk çok isterim Alparslan... Eğer olur da olmazsa, tüm tedaviler olumsuz olursa bir çocuk sahiplenebiliriz."
Hafifçe başını salladı.
"Sürekli deneyecek miyiz?"
Dudağımı büktüm.
"Denemek istiyorum, bir kez olumsuz oldu diye vazgeçmem. Birkaç kez daha deneyeceğim. Baktım olmuyor, o zaman vazgeçeceğim."
Arabanın yanına geldiğimizde kapımı açtı. Göğsünden ayrılamadığım için binmedim. Başımı göğsünden hiç çekmedim.
YOU ARE READING
MAVİ DOLUNAY -TİMYA- (KARADENİZ SERİSİ IV)
General Fiction"Ben o adamı istiyorum ve elde edeceğim!" Her ne kadar beni istemese de bunun gerçek düşünceleri olmadığını biliyordum. En azından hissediyordum... Alparslan Atabey benim için imkânsız bir hayal gibi görünse de böyle olmayacaktı! O da beni sevecekt...
