Book1: ALTERIA•REINCARNATION

CHAPTER 48

Ariya started to vomit a blood, her power is slowly getting weak her face is pale.

Ang langit ay unti-unti ng lumiliwanag ang mga napapagod  na mandirigma at unti unting gumagaling isang himala nga mandirigmang nawawalan ng buhay ay muling nagkakaroon ng buhay.

Ang kanyang unti unting pagkawala ng buhay ang sulusyon sa mga kaguluhang ito.

"Ang pinili"

"Mabuhay  ang pinili ay naririto na!"

tuwang sigawan ng mga mandirigma habang tumutulo ang kanilang mga luha, sa isang iglap nabuhayan sila nakakita sila ng pagasa.

Isang puting liwanag ang sumakop sa buong alteria nakakasilaw, ang mundong alteria ay nagbago at nagkakaroon na uli ng kulay na paranh bumabalik sa dati.

Ramdam ni saji ang pawalang inerhiya.

Habang si Alistair ay parang napabalik sa sarili ng biglang nakita ang nakakasilaw na puting inerhiya.

"Hindiiii ariyaaa!!!!!!" Isang malakas n'yang sigaw habang humihikbi

"Hindi..hindii" nakaluhod nyang saad

Ang mga kalaban ay unti unti ng nagiging abo ngunit hindi man lang sya nakaramdam ng tuwa.

"ariya, ate" mahinang banggit ni destrio at ngumiti ng mapait
Alam n'yang sya si astrie sapagkat nararamdaman nya yon.

Unang kita palang nya ay may kakaiba s'yang naramdaman.

Hanggang sa napatunayan na nya iyo sa pamamagitan ng mga portal.

Noon bago mawala si astrie ay minsan na n'yang nakita na may maliit na portal sa harap ni astrie ngunit akala nya ay namamalikmata lang sya.

Unti unti ng bumabalik ang kanyang alaala.

Ibigsabihin noon ay unti unti ng nawawala ang mahikang ginamit ni ariya sa kanya.

ASTRIANA POV•(empress)

"Ang anak ko.!!!

Ang mahikang yon naaalala ko na.

Bakit hindi ko s'ya nakilala
Ang anak ko.

si Astrie

Hindi wag nyo s'yang kunin parang awa nyo na"

bakit hindi ko s'ya nakilala sya ang anak ko bakit wala akong natatandaan.

S'ya ang pinili bakit, bakit kailangan mo pang magsakripisyo.

Hindi pako nakakabawi sa iyo aking anak.

hindi ko maiwasang mapaluha napakasakit sa dibdib, waring may kung anong nagsasabi sa akin na s'ya ang anak ko pero bakit hindi ko s'ya nakilala.

Alam kong s'ya ang pinili ang aking pinakamamahal na prinsesa.

Sapagkat nung araw na sya'y aking isinilang ay binasbasan sya ng isang dyosa ngunit ako lamang ang nakakaalam non.

Dali dali akong pumunta sa aking panganay na anak.

"Astro!!"sigaw ko rito

"Mahal na inang reyna" bati nya sa akin

Mapapansin mo ang mga dugo sa kanyang kasuotan, hindi ko man maiwasang makaramdam ng kalungkutan sa kanilang sitwasyon sa kanilang edad ngunit si astrie ang aking prinsesa.

"Si astrie" nanghihina kong saad at ako'y napaluhod

Nakita kong nanigas sya sa kanyang kinatatayuan.

"Sya ang pinili" mahinang saad ko

"alam ko" yoon lamang ang kanyang sinabi

"Pagkat ako'y kanya ng kinausap sa pamamagitan ng pagsulat" dagdag nya sa kanyang sinasabi

Lalo akong nanghina sa aking narinig.

Bakit...

"Kailangan n'yang mamatay para mailigtas tayo astro ang ating mundo!!!!" Iyak kong saad habang sya'y aking niyuyugyog.

"ina wala na tayong magagawa" malamig n'yang saad ngunit kita ko ang sakit sakanyang mga mata.

sa kabilang banda....

Naka-ngiti si si ariya habang nakatingin sa dalawa na kanyang inalaagan.

"sa tagal-tagal naming kasama ka makukuha narin namin ang aming inaasam" saad ng batang babae habang nakatingin kay ariya

"Hindi namin kasalanan na kailangan ka naming kitilin upang maging matiwasay ang mundong ito dahil ikaw lang ang sulusyon" saad ng isang batang lalaki

Nakatitig lamang si ariya sapagkat alam na nya kung ank ang kanyang kalalabasan ang mamatay sa kamay ng dalwang ito.

Alam nya ang hinaharao ngunit ayaw nya itong baguhin sapagkat may isa itong kapalit.

Nanghihina s'yang tumingin sa dalwa

"bakit kailangan kayo pa?" Mahinang tanong ni ariya

"Ha dahil kung noon ka pa lumabas sana matiwasay ang ating mundo" saad ng batang babae

"sigurado kabang matatapos ang lahat pag ako'y namatay" sabi ni ariya

"Dahil ikaw ang pinili akala mo bay nalinlang mo kami sa kabaitang iyong pinakita sa amin?" Galit na saad ng batang lalaki at winasiwas ang kanyang hawak na espada

Pumikit si ariya upang damdamin ang sakit na nararamdaman ng dalwa

"Hindi ba malakas ka tumayo ka" galit na saad ng batang babae

Bago pa man ay biglang may naramdaman si ariya na tumusok sa kanyang puso.

Unti unti na s'yang tumumba ngunit bago pa yon

"salamat...

cris at flair "

Habang may tumulong luha sa kayang nakapikit na mata.

Ramdam nang buong alterian ang pagkawala ng pinili may ibang umiiyak sa tuwa pagkat tapos ba ang digmaan ngunit may umiiyak dahil sa pighati.

Siya si astrie xerianix o mas kilala bilang ariya ay tuluyang nawalan ng buhay......

***