İçimdeki Evren (Kitap Oldu)

BÖLÜM 9 (Vega - Arron Drigin)

Kapıda beklemekten içim daha da daralıyordu. Sarayın hastane kısmında koridorda bir sağa bir sola gidip geliyordum.

Valen;
-Arron lütfen otur.

-Nasıl oturayım. Alec içeride ve canı ile mücadele ediyor.

-Farkındayım. Benim içinde çok zor ama şuan sadece beklemeliyiz.

-Benim yüzümden. Sizi ben çağırdım.

-Saçmalama istersen. Alec'e bir şey olmayacak. Lütfen sakin kal.

Valen oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi. Beraber duvara yaslandık. Yerde oturuyorduk. Başımı Valen'a döndüm.
-Alec iyileşsin ben yapacağımı biliyorum ama.  Onu yakaladığım yerde yok edicem. Babamın onu sorgulamak istediğini biliyorum ama hiç şansı yok.

-Yani bir şey diyemem çünkü şansını fazla zorladı.

-Gerçekten hiç şansı yok Valen.

Önüme döndüm. Kafamı yere eğdim. İçimdeki nefreti durdurmaya çalışıyordum. Bu seferde Valen bana döndü.
-Sana bir şey diyicem ama kızma bana.

-Söyle.

-Amcana benziyorsun. Tyrone'a yani.

O an beynime sinir fırladı. Vücuduma ateş bastı.
-Ne demek bu? Nasıl ona benziyorum?

-Yanlış anlama kızma hemen. Nefret ve intikam duygun amcana benziyor. Baban hiç senin kadar sinirli bir adam değil.

Valen'a baktım.
-Yaşadıklarımız normal mi? Bu şekilde tepkiler vermem beni Tyrone'a benzetmez.

-Hayır demek istediğim şu baban bu kadar olaya senin gibi tepki vermiyor. Yok işte baban Tyrone'u rüyasında görüyor, sen savaş açalım yeter seni üzüyor diyorsun baban olmaz diyor falan bunlardan bahsediyorum.

Bir şey diyemedim. Son dediğinde haklıydı. Ama devam etti.
-Seni ona benzetme sebebim böyle şeyler. Yoksa senin dış görünüş ve zeka olarak babana ve annene benzediğini hepimiz biliyoruz.

-Anladım.

Sadece 'anladım' dememden onu haklı gördüğümü anladı. Bir şey demedi.

Sinirli ve gergin birisi miyim ben ? Aslında hiç böyle biri olduğumu düşünmüyordum. Ama o an anladım ki demek istediği şey düşünmeden hareket etmemdi. Yani yine Valen'nın dediğine geldik aklımla değil sinirimle hareket ediyordum. Bu yüzden Tyrone'a benziyordum.

Çünkü babam aklıyla hareket eden sakin birisi. O ise siniri ve nefreti ile hareket eden birisiydi.

Bu durum beni üzmüştü aslında. Ona benzemek gerçekten en son isteyeceğim şeydi.

Çok geçmeden Alec'in yattığı odadan doktor çıktı. Doktorun çıkması ile ikimizinde yerden fırlaması bir oldu.

-Noldu durumu ne?

Doktor;
-Prensim arkadaşınız şuan iyi. Değişim sırasındaki vücuduna verilen hasarı temizledik. Sadece bir süre dinlenmesi gerek.

Valen derin bir nefes aldı.
-Çok korktum. Teşekkürler doktor.

Doktor;
-Rica ederim sadece dinlensin verdiğim ilaçları kullansın yeter ve şuan da yanına girmezseniz daha iyi olur.

-Tamam doktor. Daha sonra gireriz yanına teşekkürler.

Valen ve ben başımızla doktoru onayladık ve oradan uzaklaşmaya başladık. İlk işimiz babamın yanına gitmek oldu.

Her zamanki gibi odasının kapısını çaldım ve içeriye girdik. Yine aynı koltuğunda oturuyordu. Elinde ve yanındaki ufak masada bir kaç kağıt vardı. Yanına yaklaştım. Valen ise kapının orada kaldı.