İçimdeki Evren (Kitap Oldu)

BÖLÜM 13 ( Vega - Hannah Crane)

Gözlerimi araladım. Matt karşımdaki koltukta uzanmış bilgisayarına bakıyordu. Elimi yastığımın altına koyup yan döndüm koltukta. Benim hareketlendiğimi gören Matt bana baktı.
-Günaydın Hannah.

-Günaydın.

-Rahat uyudun mu?

-Evet koltuk çok rahat.

-Sevindim.

Yatar pozisyondan oturmaya geçti. Bilgisayarı da kucağına aldı. Bende kalkıp oturdum koltukta kucağımdaki örtüyü kenara ittirdim.

Matt;
-Kahvaltı yapmak ister misin?

-Bana uyar.

-Ben dışarıda bu aralar çok takılamıyorum beni aradıkları için. Arron'ın nereden çıkacağı belli olmuyor.

Arron diyince aklıma dün akşam geldi.

-Dün akşam Arron'ı arıyorlardı.

Dediğime karşılık Matt başını bilgisayardan kaldırıp bana baktı.

-Nasıl?

-Bilmiyorum koruyucular ve Vincent sarayın önünde toplanmıştı.

-Çok enteresan. Normalde böyle kaybolacak biri değil Arron.

-Bilmiyorum. Valen'ı falanda gördüm. Onu hatırlıyorum öldürülmek istenen kişiydi o değil mi melez yani.

-Evet Valen o. Ama ben Arron'a takıldım. Neredeydi acaba? Buldular mı ki? Gerçi bulmasalar bugün Vega ayağa kalkardı. Vincent için oğlu çok kıymetli olduğu için.

Bir şey demedim. Matt devam etti.
-Neyse bulmuşlardır. İstersen dışarda kahvaltı yap. Ben biraz evde durucam sonrasında işlerim var.

-İstersen seninle kalabilirim.

-Yok sen dışarıya çık etrafa bak biraz bilgilen. Ben kalırım evde. Çok durmayacağım zaten. Sen keyfine bak.

-Peki tamam o zaman.

Koltuktan kalkıp yattığım yeri topladım. Üstümdeki kıyafetlere baktığımda dünkü kıyafetler olduğunu fark ettim.

Matt;
-Dün gece geldiğimde koltukta uyuyakalmıştın. Bende sadece yastık ve örtü getirdim sana. Böyle yatmak zorunda kaldım ama pardon.

-Olsun. Teşekkürler.

Hala bilgisayara bakıyordu. Getirdiğim çantadan üstüm için başka kıyafetler alıp banyoya geçtim.

Banyoda üstümü değiştirip yüzümü yıkadım. Çıktığımda Matt mutfakta kendine sandviç hazırlıyordu.

-Ben hazırım çıkayım mı?

-Çık çık. Kahvaltı için paran varmı?

-Var teşekkürler. Seninle haberleşmek istesem nasıl haberleşecem?

Sandviçi tabağa koyup koltuğa ilerledi. Kendi oturduğu koltuğun üstünde bir kutu vardı. Sandviçi bilgisayarın yanına bırakıp o kutuyu aldı.

Kutunun içinden iki çift şeffaf kulaklık çıkardı. Dokunduğunda görünür hale gelen normal zamanda görünmez duran bir kulaklık.

Bir çifti bana uzattı.
-Bunları tak diğerleri bende olacak.

-Tamamdır.

Kulaklıkları takıp evden çıktım.

Yine aynı şekilde merkeze ilerledim.