love zone

Beni bırakma komutan

Bölüm 26...

Özlemek ömrü hayatımda tattığım bir duygu değildi . Zorlu okul ve sonrası askariye. Kendimi bildim bileli göreve adamıştım. Bitmeyen bir koşturmaca içersinde rüzgarın savurduğu bir yaprak dalı gibi ordan oraya sürüklenip durmuştum . Bir şikayetim yoktu şayet gidersem başka ne yaparım onuda bilmiyordum . Hiç çalışmamış biri olarak elimden gelen tek şey komutanlıktı. Zira başka ne yapardım nasıl yaşardım bu hayatta. Bir amacım yoktu zaten . Aile desem uzakta ve tatsız tuzsuz bir geçmiş .

Peki ya şimdi ?

Yeni şehir ve yeni insanlar bana ne kadar iyi gelecek. Ya kollarımda ki adam.

Yeni evimin balkonunda sigaramı içerken geçmiş bir ışık süzmesi gibi gelip geçmişti gözümün önünden . Ne de çok şey yaşanmıştı öyle.

Yasakları birlikte çiğnemiştik Askerimle . Korkmadan geleceği düşünmeden. Kendi geleceğim umurumda değildi ama nasıl olduda onu düşünmemiştim.

1 yıl ! 1 yıl aradan sonra kollarımda olması birer mucize gibiydi . Belime sıkıca dolanan eller ,boynumda hiss ettiğim sıcaklık ve varlığı. Onsuz geçirdiğim koca 365 gün yaşanmamış gibi.

Kaçıncı olduğunu bile bilmediğim Yeni bir sigara yakıp ellerimi biraz daha sarmıştım Jimin'in ince beline. Çok özlemiştim.

Yeterince yakın değilmişiz gibi kedi gibi sokulup mırıldanmıştı boynuma.

"Seni çok özledim Komutan".

"Artık bir Komutan değilim"

İçime çektiğim dumanı üfleyip burnumu saçlarına daldırıp bu kez onun kokusunu içime çekmiştim . Evet artık Komutan değildim.

1 yıl önce o odada 2 ceza verilmişti . Önce bana sonra Jimin'e.Jungkook bizi ifşa ettikten sonra benim komutanlığımı elimden alıp göndermiş Jimin'ede 1 yıllık görev vermişlerdi . En çokta beni üzen şeyde buydu . Komutanlık görevinden  zaten yorulmuş ve yakın zamanda istifa edecektim . Kayb ettiğim bir şey yoktu . Ama benim yüzümden Askerlikten başka 1 yıl daha orada kalkmak zorunda kalmıştı .

O günü unutmak istesemde unutamıyordum . İkimizi aynı anda sorgulayıp aynı anda ceza vermişlerdi.  Korku dolu gözlerle bana orada annesine muhtaç küçücük çocuk gibi bakarken hiç bir şey yapamamıştım. Dolu dolu gözlerle benim ellerime bakmıştı kelepçe takılırken .

Yinede zorda olsa dışarıya çıktığımızda emrimde olan bir kaç Asker insaflı davranmış izin vermişti ona veda etmeme .

Saatlerdir o odada tutuğu göz yaşlarını ben onu kollarıma aldığımda bırakmıştı.  Sessizce içli içli ağlarken yapa bildiğim tek şeyi yapmıştım . Usul usul saçlarını okşayıp kulağına Seni seviyorum demiştim. Ona bunu bu şekilde söylemek istememiştim ama bundan sonrası zor olacağı için yapmak zorundaydım .  Ne ağlaması durmuştu ,ne de acısı. Sırtıma tırnaklarına geçirip bırakmak istemiyor gibi sarılmıştı .  Konuşamamıştı.  Ne demem gerekiyordu bilmiyordum . Yaptığım hataların bedelini 1 yıl daha fazla burada kalarak ödeyecekti. Elimdense hiç bir şey gelmemişti. Kollarımdan çıkıp askerlerle giderken ki o son bakışı rüyalarıma misafir olmuştu her gece.

İzin verilen bir kaç dakikada sadece sarılmış sonrada tam 1 yıl boyunca ayrı ülkelerde kalmıştık.

Ben ceza almamıştım ama Komutan rütbemi kayb etmiştim. Benim için sorun değildi fazlasıyla yorulmuş biri olarak ama Jimin'i tek başına bırakmak çok zor gelmişti.