ONE-SHOTY Inazuma Eleven

✨18✨ ~ Ibuki x Shindou

Kontynuacja poprzedniego rozdziału<3

Miłego czytanka truskaweczko moja ❤️🥰
________________________________________

//Pov: Ibuki //

Wyszedłem stamtąd wściekły. Ughhh! Będę musiał przeprosić Minaho.. To nie tak miało wyglądać, za bardzo dałem się ponieść!

Kuźwa! To wszystko przez tego głupka! ...Manabe ma rację, muszę się ogarnąć!

Chciałem jak najszybciej znaleźć się w swoim pokoju, by móc na spokojnie wszystko przemyśleć, jednak OCZYWIŚCIE JAK ZAWSZE W TAKIEJ SYTUACJI LOS MUSI BYĆ PRZECIWKO MNIE!

Bo kto właśnie stał w drzwiach do sali treningowej i mnie wołał?! No jasne, że Shindou! Potarłem dłonią czoło, by się choć trochę opanować i wszedłem za nim.

- O co chodzi? - spytałem stając naprzeciwko.

- Też miło cię widzieć - odparł przewracając oczami.

- Ehh, właśnie wychodziłem. Możesz odpuścić sobie te zbędne kłamstwa i przejść do rzeczy? - spytałem szorstko. Zacisnął usta w wąską kreskę.

- Możesz mi wyjawić powód twojego zachowania w ostatnim czasie?

Westchnąłem cicho.

- Przepraszam, to się już więcej nie powtórzy. Przeproszę wszystkich na następnym treningu i przyjmę każdą karę, jaką wyznaczy trener - odparłem i chciałem już wyjść, kiedy złapał mnie i odwrócił znów twarzą do siebie. Uspokoiłem szybko bijące serce i spojrzałem na niego pytająco.

- Nie chciałem, żebyś przepraszał. Chciałem byś podał mi przyczynę - odparł.

- To...z osobistych powodów. Przepraszam i do zobaczenia jutro - rzuciłem szybko i wymknąłem się stamtąd.

Mimo nawoływania brązowowłosego, wybiegłem z budynku. Kiedy upewniłem się, że nikt mnie nie goni, zwolniłem i przeszedłem na drugą stronę ulicy - wprost do parku.

Przeszedłem mały kawałek i usiadłem pod jednym z drzew, by ochłonąć.

...czemu akurat w nim??? - spytałem sam nie wiem kogo i przyciągnąłem kolana pod brodę, opierając na nich głowę.

//Pov: Shindou //

No co za... Pieprzony głupek!

Jak kurde raz chcę z nim szczerze pogadać, to nie!

Wyszedłem i skierowałem się za nim do parku (bo oczywiście zapomniał, że istnieje takie coś jak okna).

Super, teraz jeszcze go szukać.. Ehh, czemu to się trafia akurat mi?

Dopiero po jakichś dwudziestu minutach błądzenia ( i zrobienia z siebie głupka przed kilkoma osobami) w końcu zauważyłem tę iglastą, białą czuprynę.

Podszedłem tam i usiadłem naprzeciw. Gdy mnie zobaczył, chciał zwiać, jednak łapka na jego dłoni wystarczyła by się zarumienił i zastopował myślenie.

- Ok, to teraz mnie w końcu posłuchaj - powiedziałem, a on przeniósł wzrok z naszych dłoni, na mnie. - Cały czas hałasujesz, żeby zwrócić na siebie uwagę, zamiast zwyczajnie spytać! Po co? Jak się boisz, to teraz masz szansę, próbuj - odparłem szybko, to co chciałem powiedzieć,

Wziąłem swoją rękę i oparłem się o drzewo, patrząc na niego wyczekująco. Iii- próbowałem nie parsknąć śmiechem na widok jego twarzy! Wręcz widziałem pracę wszystkich trybików w jego głowie.

Wyglądał niesamowicie głupio...i trochę uroczo.

Gdy ogarnął już chyba wszystko co powiedziałem i dostał twierdzącą odpowiedź na "serioo?!?", wreszcie wstał.

Podszedł do mnie i oparł rękę tuż przy mojej głowie.

- Czyy...?

Urwał widząc, że totalnie nie robi to na mnie wrażenia (i to wcale nie tak, że ćwiczyłem tę scenę dziesiątki razy z Kirino <i Kariyą>). Patrzył tak jeszcze chwilę po czym sam się jeszcze mocniej zaczerwienił i wziął dłoń.

- Eh! Nie mogę tak, jesteś zbyt obojętny! I zbyt słodki! - powiedział tuptając w kółko, załamany sobą.

//Pov: Ibuki //

Spojrzałem na niego jeszcze raz.. O! Lekko się zaczerwienił, jednak dalej miał całkiem obojętną minę.

- Kurwa! Jesteś zdecydowanie zbyt uroczy! Eee... Masz może czas...? - odparłem podchodząc bliżej i pochylając się nad nim lekko.

-....Lubię koty i piernikową latte. Jutro. Szesnasta - odparł, chyba próbując się nie uśmiechnąć i odszedł.

....

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!
________________________________________

✨551 słów ✨

Jakiś taki dziki i krótki wyszedł...

Oczywiście przepraszam za wszystkie możliwe błędy i zapraszam dalej ❤️❤️❤️