One Week -BakuDeku-

3..

Zaten ölüydü, üzerinde bir tek toprak yoktu diye yaşıyor sandılar.

"Nerdeyim ben..?"

Diyerek gözlerini açtı İzuku. Hiç bir şey hatırlamıyordu dün gece hakkında, hatta gece bile diyemeyiz saatten bile haberi yoktu. Gözlerini yavaş yavaş kırpıştırarak açtı. Beyaz bir tavan ve hastane kokusunu alınca bir hasta yatağında olduğunu anladı.

Birazda olsa zorlanarak doğrulmaya çalışırken çok tanıdık bir ses duydu.

"İzu-chan!"

Mitsuki endişesi sonunda ermiş bir biçimde İzukuya yaklaştı ve küçük suratını iki eli arasına alıp, hâlâ sıcak olan yanağından öptü.

"Çok şükür uyandın.."

Diye söyledi sessizce, ardından hemşirelere haber vermek için hâlâ uykulu bakan yeşil gözlerin yanından ayrıldı.

İzuku hafifçe doğruldu ve gözlerini kaşıdı. Uykusunun ağırlığından Mitsukiye ne olduğunu sormayı düşünememişti. Biraz düşündü ve etrafına bakmaya başladı. Gözlerinin ilk gördüğü şey ise tabiki sarı saçlı sakince uyuyan bir çocuk oldu.. Yatağını İzukununkine epeyce yaklaştırmış Katsuki gecenin geç saatine yenik düşmüş ve uyuya kalmıştı.

Her zaman olduğundan o kadar sakin, huzurlu ve saf gözüküyordu ki; İzuku bu temiz sakinlikle uyuyabilmeyi diledi. Şuan ona ilk defa korkmadan bakabiliyor, hayran olduğu suratı inceleyebiliyordu. Saçlarında gezdirdi gözlerini, yumuşacık olduklarından çok emindi. Onlara dokunmakta istedi hatta ama tabiki götü yemedi.

Bir süre daha baktıktan sonra şimşek çaktı kafasında. Neden burada olduğunu anımsadı. Mitsukiye böyle bir endişe yüklediği için çok kötü hissetti.. Fakat sonra Katsukinin neden burada olduğunu anlayamadı? Evde tek olmayı seven çocuk, İZUKU için gecenin köründe dışarıya çıkamazdı herhalde. İmkansız.

"İzu-chan, serumun bitmiş mi?"

Mitsukiyi duyunca kolundakini de fark etti. Garipsedi, iğneden kandan ve serumdan korkardı. şuan bir şey hissetmiyordu.

"Bitmek üzere.."

Koluna baktığında saatide fark etti..

02.12

Bu geç saatte onun yüzünden buradaydılar.. Hemde ikiside.. Özellikle Mitsuki için çok kötü hissediyordu. Her gün erkenden işe gitmek zorundaydı çünkü. Onu alıkoyuyordu..

Yavaşça yattığı pozisyona geri döndü ve Katsukiye bakacak şekilde uzandı gözleri bir süre onda kaldı. Onun için yıllar gibiydi ama bir dakikadan fazla değildi. Çünkü Katsuki izlendiğini hisseder gibi birden gözlerini açmıştı.
İzuku o panikle gözlerini kapatmıştı hatta.

Katsuki hızla doğruldu; oturdu, gözlerini ovdu ve etrafına baktı. İzukuyu görünce duraksadı. Serum hâlâ kolundaydı ve bitmemişti. Kafasını yukarıda asılı olan saate çevirdi ve bu geç saate kadar nasıl bitmediğini düşündü. Bir anlığına geçirdi içinden.. sadece bir anlığına... "İyi miydi?"

Olduğu yerden İzukunun olduğu tarafa döndü ve bacaklarını sarkıtıp oturdu. İzukuyu inceledi, sanki hâlâ acı çeker gibi hafiften titreyen gözleri ve kaşları onu kötü hissettiriyordu.

"Katsuki, aç mısınız?"

Katsuki sesi duyduğu tarafa kafasını hızla çevirince Annesinin elinde üç kutu yemek olduğunu gördü. Ardından İzukuya döndü, uyumuyor muydu..?