Behind the Woods

Chapter 23

Nandito kami ngayon sa cafeteria para kumain dahil kakatapos lang naming magsanay. Ng makabili na kami ay agad kaming kumain dahil kailangan naming magsanay ulit para mas lalo kaming lumakas at handa sa laban. We are enjoying our food ng bigla na lang may sumabog kaya agad kaming nagsitayuan. Pinuntahan naming kung saan nagmula ang pagsabog hanggang sa napunta kami sa harap ng main gate. The enemy was trying to break the barrier at kahit nahihirapan sila ay hindi sila tumitigil. Agad kung pinapunta sa clinic sina Alexa at Alexi dahil hindi sila sanay sa labanan. Ng makaalis na sila ay hinarap namin ang mga kalaban.

"You cannot break it", sabi ko.

"How do you know?", tanong ng lalaking mukhang lider nila at nginisihan ako.

May kinuha siyang isang bote at itinapon ito sa barrier and to my surprise the barrier broke. Napalibitan kami ng kulay puting usok at ramdam ko ang lamig nito.

"Oh shit its an ice magic", sabi ko.

Ginamit ko ang kapangyarihan ko para mawala ang usok. Ng mawala ito ay nakita namin na pumapasok na ang mga kalaban. Pinalabas ko ang weapon ko ganun na rin ang mga kasamahan ko.

"Well looks like all your wolves are useless", sabi ng lalaki kanina.

"They are not useless", sabi ko.

Narinig ko na tumawa ito kaya napangisi ako. He didn't know na paparating na ang mga lobo para atakehin sila. I keep them para hindi malaman ng mga kalaban ang plano ko. I also conceal the scent of my wolves.

"You know what just accept your fate", sabi nito at sinugod ako.

Kakalabanin ko na sana siya ng bigla akong hinila ni Blaze at siya ang humarap dito. Tutulungan ko sana siya pero mas lalong dumadami ang mga kalaban kaya mas minabuti ko na tulungan ang mga estudyante dito. Nakita ko na papalapit na ang mga lobo kaya kampante ako na hindi masyadong malaki ang mabawas sa amin. Biglang umingay ang mga lobo kaya napatigil ang mga kalaban pati na rin ang mga kasamahan ko.

"Oh how about you're the one who's going to accept the fate", sabi ko.

"They are just weak", sabi nito.

"Watch me how I am going to slaughter them", dagdag pa nito.

Pagkasabi niya yun ay hinarap nila ang mga lobo at ang iba nilang mga kasamahan ay kinalaban kami. Umatake rin kami at unti-unti na silang nababawasan. Meron ring nasusugatan sa amin at ang ibang mga lobo ay nagawa nilang patayin. This is my first time killing people but this is what I have to do. Kung sino man ang makalapit sa akin ay walang awa kung pinapatay. They are the reason why I didn't got to know my parents. Ng makita niti na kunti na lang sila ay bigla siyang naglaho at dinala nito ang mga kasamahan niya. Ng masigurado ko na wala na talaga sila ay nilapitan ko ang mga lobo ko. Marami ang sugatan sa kanila at may mga namatay rin. Nagteleport ako kasama ang mga lobo para gamutin ko sila at para na rin mailibing ko ang mga namatay. Kung nakatakas sila ngayon sisiguraduhin ko na susunod naming pagkikita ay mawawala na siya sa mundong ito kasama ang hari nito. I decided that I will stay with the wolves for a while para narin masiguro ko na ayos ang kalagayan nila.

I stayed at misty mountain for almost a week at ngayon ay babalik na ako sa academy. Ng makarating ako ay agad akong sinalubong ng fire ball at mabuti na lang at nakaiwas ako kaagad.

"What the hell", sigaw ko.

"Where did you go?", sigaw nito pabalik.

"Misty mountain", sabi ko.

Tiningnan lang niya ako at nakit ako na umiilaw ang mga mata nito. Ano naman ang problema ng isang to at magalit ay para naman sirain na niya ang mundo.

"Ano ba ang problemo?", tanong ko.

"You didn't told me", sagot nito.

"Kailangan ba talang sabihin ko sa'yo lahat", sabi ko.

"What if something bad happened to you?", saad nito.

"I can take good care of myself", sabi ko na lang.

"Uhm guys hindi pa ba kayo titigil?", biglang tanong ni Aina.

"Hey Cass", tawag sa akin ni Alexi.

Lumapit ako sa kanila pero bago pa mna ako makalapit ay naramdaman ko na may humawak sa kamay ko at bigla akong hinila. Hanggang ngayon ba ang hilig pa rin nitong manghila ng kamay.

"Saan mo naman ako dadalhin?", tanong ko rito.

Hindi siya sumagot kaya hinayaan ko na lang siya. Nakita ko na papunta kami ng dorm nila. Pumasok kami at dinala niya ako sa silid nito. Hindi pa rin niya binibitawan ang kamay ko kaya umupo na lang ako sa kama.

"You make me worried", sabi nito.

"I'm sorry pero hindi mo naman kailangang mag-alala", sabi ko.

"I can protect myself Blaze at tsaka kailangan kung samahan ang mga lobo", dagdag ko pa.

"You should have let me come with you", sabi nito.

"You know what just stop worrying tsaka maayos naman ang lagay ko", sabi ko na lang.

Tumango lang ito at umupo na rin sa tabi ko. Alam ko na sa lahat ng tao ay siya ang pinakamalakas at alam ko rin kahit gaano ka pa ka lakas everyone has its weakness and fear. He shouldn't show his expression and feeling when facing the enemies. Hindi ko namalay na nakapatong pala ang ulo niya sa balikat ko at mahimbing ang tulog nito. Hinayaan ko na lang siya kaya nanatili ako sa kwarto nito.

Gabi na at nagising na rin si Blaze kaya lumabas kami ng kwarto at magtungo sa kusina. Magluluto na sana ako ng bigla niyang kinuha sa aking ang mga gamit pangluto dahil siya na raw ang magluluto. Hinintay ko na lang na matapos siyang magluto para makakain na rin kami. Simple lang naman ang niluto nito kaya ng matapos siya agad rin kaming kumain. Tinulungan ko na lang siya sa paghugas ng pinagkainan para na rin makabalik ako sa dorm at makapagpahinga na rin. Lumabas kami at nakasalubong namin si Vincent na papunta sa amin.

"Hey Cass, Blaze kailangan niyong sumama sa amin sa office ni headmaster", sabi nito.

"At bakit naman?", tanong ko.

"Well bigla kasing umilaw ang book of prophecy kaya pinatawag kami ni Headmaster to tell us kung ano ang gusto ipahiwatig ng libro", sabi nito.