3.BÖLÜM
Toprağa karışmış yağmur kokusu ciğerlerime doluyor, üzerime yapışan kıyafetler titrememe sebep oluyordu.
"Selam," dedim heyecandan titreyen sesimle karşımda gülen gözleriyle bana bakan çocuğa... gözleri çok güzeldi. Yeşildi, çimen yeşili..
"Selam," dedi o güzel gülüşüyle.
Ben çok üşüyordum, acaba o da üşüyor muydu?
"Asena ben." Avuç içlerimi pantolonuma silip elimi uzattım, o da elime bakıp gülümsemiş elimi fazla havada bırakmayarak elimi tutmuştu. "Kerem," dedi o güzel naif sesiyle.
"Biliyorum," dememle gülüşü büyümüş gözleri kısılmıştı.
Yağmur; toprağın üzerindeki çiçekleri ezmiş, boyunlarını bükmüştü.
"En çok kimi seviyorsun?"
Evden battaniye getirmem lazım. Keremin en sevdiği battaniyeyi getirmeleyim. Kerem o battaniyeyi çok seviyor.
"En çok seni seviyorum."
Şimdilik ceketimi örteyim, ben gelene kadar daha fazla üşümesin.
"Asena?" Dedi arkadan bir ses, ama bu kereme ait olan o naif ses değildi. Gökalp'e aitti.
"Efendim?" Dedim, Sesimin ses ayarına dikkat etmeden.
"Neredesin sen? Her yerde seni arıyoruz?" Onun da ses ayarına dikkat ettiği söylenemezdi.
"Keremi özlemiştim, onu görmeye geldim." Dedim bir yandan toprağın üzerindeki çiçekleri toplarken.
Karşıma geçip o da benim gibi mezar taşının kenarına hafif yan oturduğun da yedi saniye kadar bana bakmış ardından o da benimle birlikte toprağın üzerindeki ezilmiş çiçekleri toplamaya başlamıştı.
"Bugün yalnızsın. Patronun nerede?" Yarın tekrar gelip yeni çiçekler ekmem gerekiyordu.
"Önemli birkaç toplantısı var. Seni de bana emanet etmişti ve sende bugünü bekleyormuşcasına arkamı döndüğüm an kaçtın." Sesi sitemliydi, gülmeye başladığımda bana delirmişim gibi bakıyordu.
YOU ARE READING
İÇİMDEKİ SUÇLU
Mystery / Thriller"Yarın sevgilinin cenazesi var, senin de orada bulunman gerekiyor." "Öldürdüğüm birinin cenazesine mi gideceğim?" "Sana yardım edeceğim." "Arkamda bıraktığım cesetleri saklayarak mı?" "seni iyileştirerek."
