İÇİMDEKİ SUÇLU

5.BÖLÜM

5.BÖLÜM

Rahatsız bir şekilde gözlerimi araladığım da hava hâlâ karanlıktı. Çok susamıştım ve aklıma sabah yaptığım mükemmel pastam gelmişti. Hep böyle oluyordu, canım hep zamansız zamanlarda bir şeyler çekiyordu ve ben canımın çektiği şeyi yiyemeden uyuyamıyordum.

Hafifçe doğrulup başımı Barut'a çevirdiğim de yüzümde ufak bir gülümseme oluşmuştu. Benim yüzümden o uzun boyuyla okuma koltuğunda uyuyordu. Sabah kalktığında kesin heryeri tutulmuş olacaktı ama müstehaktı ona! Onun yüzünden iğrenç bir akşam geçirmiştim.

Dikkat ederek yavaşça ayağa kalktığım da parkenin gıcırdamasıyla yüzüm buruşmuştu. Uyanıp uyanmadığını görebilmek için tekrar Baruta baktığımda uyuyor gözüküyordu. Birde sözde benim ayağım zemine değer değmez uyanırmış! Hah palavracı!

Yavaşça, sessiz adımlarla ona yaklaştığım da birkaç saniye yüzünü inceledim. Gerçekten derin bir şekilde uyuyordu hatta o kadar derin uyuyordu ki davul çalsam uyanmayacak gibi duruyordu.

Işaret parmağımı çok hafif bir şekilde sakallarında gezdirdiğimde sakallarının sertliği parmağımı gıdıklandırmıştı. Kirpikleri ne uzun nede kısaydı. Dudakları... kalemle çizilmiş gibiydi... parmağım dudağında hafifçe gezdirdiğimde onu öpmemek için zor duruyordum.

Alnına dökülen saçları, yüzüyle orantılı burnu... Her şeyiyle o kadar mükemmel duruyordu ki...

Gözlerimi kapatarak yüzüne biraz daha yaklaştım, kokusu çok güzeldi. Saatlerce bu kokuya mahrum kalabilirdim. Gözlerimi açarak son kez yüzünü incelediğim de hafifçe geri çekilmiştim. Şimdi benim şansıma uyanır falan, panikten açıklama da yapamazdım.

Dikkatli , sessiz adımlarla kapıya doğru ilerleyip sessizce kapıyı açtığım da başımı sola çevirip tekrar ona baktım. Belki de uyanmıştı ama gözlerini açmamıştı? Eğer öyle bir şey olduysa büyük rezil olmuştum. Uyanıp uyanmadığını anlamak için kapıyı sessizce kapatıp, nefesimi tutarak beklemeye başlamıştım ama Barut aynı şekilde duruyordu. Demekki uyanmamıştı. Rahat bir nefes verip kapıyı tekrar açtığımda odadan çıkmıştım.