Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 24 •

Asalamu aleykoum allemaal.
Dit verhaal representeert niet de juiste islam in elk hoofdstuk.
Contact met het andere geslacht voor onzin is verboden en niet toegestaan en proberen wij op geen enkele manier te supporten. Wij proberen met de verhaallijn juist een moraal mee te geven.
Die zullen jullie begrijpen aan het eind.
Stay tuned!

HOOFDSTUK 23; HET ONGELUK

Ghizlane's perspectief

2 dagen terug

Ik liep naar school vandaag. Het was inmiddels 8:10
Ik heb deze avond maar een paar uur geslapen. Hij zat in mijn hoofd voor het slapen en zelfs in mijn slaap droomde ik van hem.
Ik was niet van plan iemand wat te vertellen.
Ik vertelde hem gister dat het me niet boeide wat me was gebeurd. Dat was een leugen. Ik wilde weten of hij er wat mee te maken had.
Het was eenbeetje frisjes, maar net te weinig om het koud te hebben.

Ik dacht terug aan de eerste dag dat ik hem zag. Ik weet nog dat ik opkeek, hoorde van de meiden naast me over hem en me blik gelijk weer neersloeg. "Geen interesse in zulke types" dacht ik toen. Ik zag mezelf nooit met zo iemand.
Ik kon ze niet begrijpen. Waarom ze zich gedraagde hoe ze zich gedraagde? Mistte ze de liefde van Allah niet?
Ik wilde, als ik trouwde trouwen met een man met godsvrees.
Hij zou nooit geaccepteerd worden binnen mijn familie, terecht misschien maar die gedachte maakte alles erger.
Telkens als ik hem vergat kwam hij weer terug.
"Ghizlane"
"Lina. Wat doe jij hier?"
"Ik zag je lopen, en maar goed ook."
"Waarom wat is er lina?"
"Dat moet jij mij vertellen ghiz. Ik werd gister opgebeld door Salah."
"Over?"
"Hij zei dat ik jou met de auto weg moest krijgen van de school...omdat-"
"Maak het jezelf niet moeilijk. Ik heb hem gezien."
"Je hebt Amine gezien?!" Ik knikte.
"Wat denkt die jongen? Dat hij na al deze tijd naar je toe komt? Getrouwd nog wel!"
"Hij is niet getrouwd Lina. En ik wil het hier niet over hebben."
"Niet getrouwd. Hoe bedoel je ghiz?" We waren inmiddels op school en ik zag Salah net uit het kantoor lopen met het studiehoofd van onze afdeling.
"Wat doet hij hier lina?"
"Oh nee." Hij kwam onze kant op lopen.
"Salah wat doe jij hier?"
"Hallo Lina. Ook fijn om jou te zien."
"Ghizlane ook goed om jou in goede staat te zien."
"Goede staat! Salah zeg je dat nou echt? Na dat je je vriend weer haar leven hebt laten betreden."
"Luister Lina. Ik ben zijn babysitter niet. Ik heb je opgebeld om je te waarschuwen, maar we waren te laat....En daarnaast. Is er niks meer om boos van te worden. Ik heb hem net uitgeschreven. We gaan weg van Amsterdam." Mijn hart bonkte harder. Hij gaat weg..ik kan hier niks van vinden. Dat is zo hypocriet. Want ik heb hem weggestuurd nadat hij weer op kwam dagen. Dus wat denk ik wel niet?
"Nou we wensen jullie het beste in jullie levens. Ga vooral niet dood maffia!" Lina trok me weg na die zin.
"We gaan weg van amsterdam" hij gaat weg. Hij gaat weg en ik heb hem niet eens voor de laatste keer kunnen zien.
"Ghizlane? Je zou blij moeten zijn! Nu kan je gerust je leven leven en wanneer het tijd is trouw je met een vrome moskee broeder zoals je dat wilde. Zeg Alhamdullilah voor deze zegen dat ze weg gaan. Zoals jij vanaf het begin zei hij is niks voor jou...het spijt me dat ik je wijsmaakte van wel. De gevaarlijke ongezonde liefdes ideeën die ik je probeerde wijs te maken vanuit films..ze waren nergens goed voor. Sorry ghizlane." Ze heeft niks om sorry om te zeggen. Het is me eigen schuld. Ik had mezelf overgeven aan de influisteringen. Mijn imaan overtrof het niet. Maar ik zal het nooit weer laten gebeuren.
"Het is niet erg Lina. Ik zie je straks ja. Ik heb les nu."

Ik liep naar boven, botste blijkbaar tegen iemand. Ik krijg een sorry niet eens uit mijn mond. Ik was ergens anders. Ik staarde in de grond alsof er wat lag maar mijn hoofd was bij hem. Ik ben hem nu echt kwijt.
Ik heb nooit wat voor hem kunnen doen maar toch..toch denk ik aan hem. Het feit dat hij niemand meer heeft. Zijn broertje niet..en het belangrijkste zijn moeder.
Hij heeft de rol van mijn beschermer aangenomen toen het nodig was, heeft me gevraagd hoe het gaat en zelfs mijn reputatie gered al ging die van hem daarmee ten onder.
En wat heb ik gedaan? Helemaal niks. Hij gaat me leven uit zonder dat ik iets terug heb kunnen doen. Maar dua's. De kracht van dua's zal groter zijn dan dat allemaal in shaa Allah.
"We hebben les ghizlane. Loop je nog naar binnen?"
Ik keek op het was naoufal. Ik liep zonder antwoord naar binnen.
"Gaat het? Je kijkt alsof je zojuist het slechte nieuws ooit hebt gehoord." Hij lachte erom maar wist niet dat het werkelijkheid was. We zaten voorin bij de juf en nog niemand was er.
"Nou Amine ben salah is uitgeschreven. De verwachting is nu pas uitgekomen." De vrouw keek me aan alsof ik haar een uitleg moest geven. Ik keek gewoon weg. De vrouw pakte een blaadje en liep even het lokaal uit.
"Sorry van daar net. Dat ik er een grapje over maakte. Het is serieus dus?" Ik twijfelde of ik het hem überhaupt moest uitleggen.
"Is hij terug gekomen dan?"
"Gister eventjes, maar blijkbaar gaar hij weer weg." Hij bleef me aanstaren wachtend op meer. Wat moest ik hem zeggen?
"Vind je het erg? Dat hij weggaat?" Denkt hij nou echt dat ik dit met hem ga bespreken? De vorige keer was gewoon een fout, mijn grens was bereikt.
"Moge allah swt hem beschermen en zijn leven vergemakkelijke nouafal."
"Ameen" zo had ik hem stil gekregen.
___________________________
De volgende dag.