Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 32 •

HOOFDSTUK 32: DE BOEKEN
Perspectief ghizlane

2 dagen later.

Het inaya meisje had me geappt dezelfde dag nog. Eergisteren dus. Ze deed haar verhaal weer aan de telefoon en ik kon niet anders dan aanbieden om af te spreken. Ik zie haar straks dus in het park.
Maar daarvoor wilde ik mijn broer nonchalant om advies vragen.

"Suleyman. Heb je even"
"Tuurlijk zusje. Wat is er?"
"Ik had een vraag he. Wat zou je doen als iemand naar je toe kwam, met een verhaal. Waar je eigenlijk niet aan kan helpen maar je wilt toch iets doen om te helpen."
"Specifieker ghizlane." Ik twijfelde. Moest ik specifiek zijn? Maar hoe specifiek was genoeg voor hem om het niet helemaal te snappen?
"Oke laten we zeggen. Een meisje vraagt hoe ze een jongen op het rechte pad kan krijgen, maar de jongen is moeilijk bereikbaar. Hoe, wat kan ze doen?"
"Nou een moeilijk bereikbare jongen helpen gaat wel lastig." Ik had een geweldige vraag bedacht!
"Hoe ben jij gaan praktiseren dan? Wat was je hulp er heen."
"Nou mijn omstandigheden lieten me beseffen dat ik alleen Allah nodig had. En dat ik zonder Allah alles kon hebben, mensen aan me voeten maar dan had ik niks. Al zou ik alles van deze dunya hebben zonder de schepper heb je niks. En daarom legde ik mijn focus op Allah. Maar dat is nogmaals moeilijk als hij niet naar de moskee gaat of iets." Hij dacht na. "Weetje wat je doet kijk of ze die jongen niet naar de moskee kan krijgen, dan moet je me appen met een beschrijving en dan ga ik wel bij hem zitten."
Me hart klopte. Was dit wel een goed idee?
"Isgoed ik doe me best."
"Moge allah je belonen zusje. Je doet het goede" ik glimlachte en liep naar de deur.
" je doet het goede" ik mag het hopen. Ik mag het hopen.

"Hey ghizlane. Ik zit al in het park"
Het was een appje van het inaya meisje.
We hadden afgesproken in het park.

Aangekomen bij het park zag ik haar al op een van de bankjes zitten.
Ze droeg blijkbaar geen hoofddoek. Ze had mooie krullen Allahuma bareek.
"Salam aleikom inaya."
"Hey aleikum salam Ghizlane. Kom zitten."
Ik nam naast haar plaats.
"Nou vertel inaya."
"Nou kijk. Ik ben uitgenodigd naar een viering. Niks geks ofzo maar ze hebben een deal gesloten volgens mij en dat word gevierd."
"Ga door.." wat is ze van plan?
"En ik dacht wat als ik daar iets kan doen. Ik weet niet maar als ik er toch ben."
"Hmm." Het is eerste wat in me opkwam was boeken.
"Wat als we wat boeken halen?"
"En die aan hem geven?" Zei ze aarzelend.
"Hij heeft je toch uitgenodigd? Zou geen kwaad moeten kunnen doen denk ik."
"Nou eigenlijk...ik ben niet door hem zelf uitgenodigd. Ik denk niet dat hij het heel leuk gaat vinden om me daar te zien maar door de hoeveelheid mensen die aanwezig zal zijn zal hij niks zeggen." Ik knikte begrijpelijk.
"Ik weet het al! Ik leg ze in zijn kantoor. Dan ziet hij ze van zelf wel." Ik voelde me eigenlijk steeds slechter bij dit verhaal en de situatie....en bij haar. Maar ik duwde het idee weg. Dat zijn gewoon influisteringen die me niet iets goeds wil laten doen.
"Wat jij wil inaya. We kunnen nu boeken gaan halen als je wil."
"Wil je mee?! Ja graag asjeblieft! Dankjewel Ghizlane ik waardeer het echt." Ze knuffelde me en ik glimlachte maar klein.

We liepen samen naar een islamitische boekenwinkel. Die was zo een 10 minuten van het park lopen.

In de winkel:
"Wat dacht je van dit boek ghizlane?"
Ik draaide me om en voelde gelijk een steek in me maag.
Het boek dat ze vast had "de ideale moslim man."
"Dit is toch een goed boek zo ziet hij hoe hij moet zijn." Ik zoomde uit terwijl ze sprak. Ik hoorde haar wel maar ik speelde het moment opnieuw af in me hoofd waarin ik die aan Amine gaf.
"En kijk deze dan "het pure hart" ik voelde mijn ogen prikken.
"Ghizlane?"
"Oh sorry. Sorry Inaya ik was even weg met me hoofd. Ja die boeken...die boeken zijn goed."
"Gaat het wel?"
"Ja het gaat Inaya. Ik uhm herinnerde me gewoon iets."
"Weet je dat zeker?"
"Ja heel zeker. Kijken welk boek je nog meer zei."
"Het pure hart." Ze ging met haar hand over het boek. "Hij had echt een puur hart Ghizlane. Oprecht." Ik knikte en ik excuseerde me en deed alsof ik even me khimaar moest goed doen.
Alleen al boeken herinneren me aan hem. Het moet echt stoppen. Ik moet hem vergeten. Het is klaar.

Ik liep terug naar Inaya. Ze zat eenbeetje te grijnzen.
"Ghizlane..." ik keek naar haar en ze had een grijns tot aan haar oren. Ze kwam dichterbij me staan en deed alsof ze naar de boeken keek en fluisterde.
"Er is iemand steeds naar je aan het kijken...hij ziet er best islamitisch uit ook nog."
"Astagfirullah Inaya."
"Wat? Je bent toch niet getrouwd of iets?"
"Nee Inaya. Maar daar heb ik nu ook geen behoefte aan."
"Noujaa je hebt hem nog niet eens gezien kijk achter je stiekem."
"Inaya." Ik keek haar hoofdschuddend aan. Ze kon erom lachen zie ik. Ik trok haar met een klein nep glimlachje weg naar de rij. Ik kon er natuurlijk niet om lachen.

We hadden de boeken afgerekend en liepen naar buiten.
"Ohja Ghizlane. Ik moet nog een outfit hebben voor die viering. Kom je mee kijken?"
Ik had nee moeten zeggen, maar ik weet niet waarom ik het niet zei.
"Isgoed hoor."

Aangekomen bij de winkel begon Inaya allemaal jurken te pakken. Ik voelde me niet echt comfortabel in de winkel. Ik was de enige hijabi, en ik werd ook aangekeken.
"Oke ik wil kiezen tussen deze 3. Help je me kiezen."
"Isgoed. Ga maar passen."
Ze pastte de jurken een voor een. Ze waren allemaal best kort. Hoe ga ik hier nu naseeha op geven.
Ze kwam met de derde naar buiten. Het was een rode jurk. Hij kwam tot boven haar knie. Hij had geen lange mouwen.
"Ik denk dat dit hem word hoor." Ze keek naar zichzelf in de spiegel.
"Wat vind jij Ghizlane."
"Uhm" ik hoestte wegens het akward gevoel dat ik hiervan kreeg. "Vind je hem niet te kort?" Ze wilde net op me reageren maar me telefoon ging af.
"Sorry wacht." Het was Lina.
"Ghizlane. Salam aleikom."
"Aleikom salam Lina."
"Ghiz waar ben je? we zouden toch lopen." Oh god dat was ik helemaal vergeten. Ondertussen was een medewerkster naar Inaya toe gekomen.
"Deze staat u beeldig mevrouw."
"Ja vind je. Is ie niet iets te kort. Hebben jullie iets langer." Ik glimlachtte naar haar. Helemaal vergeten dat Lina aan de telefoon was.
"GHIZLANE? Waar ben je? En hoor ik Inaya daar?" Ik excuseerde me en liep even een paar meter weg.
"Ghizlane waar ben je? En hoe ben je met haar???"
"Lina rustig aan. Ik ben met haar in een kledingwinkel."
"Waarom in godsnaam?"
"Ja laat het me even uitleggen Lina. Ze heeft vandaag een viering ofzo en die jongen is daar. Ze wilde islamitische boeken halen dus ging ik mee zoeken..en daarna wilde ze opeens een jurk. Ik kon geen nee zeggen."
"Dus jij bent met haar mee om een jurk te gaan kopen. Die ze wil aantrekken bij die jongen? Ghizlane wat voor-"
"Fitnah. Dat weet ik Lina. Ik wil hier ook niet zijn maar."
"Welke winkel sta je ghizlane?"
Ik keek rond.
"Uhm de *********"
"Pardon?! Ghizlane. Die plek heeft alleen maar feestjurken. Pikante feestjurken...
"Nee lina. Ze is niet gek he." Ik hoorde een lange zucht van Lina.
"Ik kom je ophalen met de auto. Doe snel." Ze hing op voordat ik kon antwoorden.
"Ghizlane? Oh daar ben je! Ik heb een wat langere versie van die rode gekocht. We kunnen gaan."
Ik knikte en we liepen naar buiten.
"Word je opgehaald Ghizlane"
"Uhm ja Lina komt zo."
"Oh top ik wacht wel met je tot ze er is."

Iets later was Lina aangekomen.
"Oh daar is ze." We liepen beide Lina's kant op die zelf snel de auto uit kwam.
Ze zag er heel gestresst uit.
"Salam aleikom meiden."
"Aleikom salam" Inaya merkte ook al wat op aan lina.
"Zullen we gaan?"
"Oh ja ga maar Ghizlane. Ik word gebracht."
"Heb je een gelegenheid Inaya?" Vroeg Lina met een toontje.
"Uhm ja. Die jongen geeft een feest en ik ben uitgenodigd."
"Oohhh oke. Nou succes daar." Lina begon al weg te lopen.
"Sorry Inaya. Let maar niet op Lina. Ze is vast geïrriteerd met zichzelf. Zo was ze ook al in de ochtend."
Inaya knikte begrijpelijk.
"Ik laat je weten hoe het is gegaan Ghizlane." Ik knikte en liep weg naar de auto bij Lina.

Ik stapte in en ze reed gelijk al weg.
"Lina gaat het? Wat heb jij?