Summer love hyunlix

~12~ (özel bölüm)

Ozledim bu hikayeyi ya

10 yıl sonra

O günden sonra hayatımız düzene girdi. Hyunjin ile yeni bi ev tuttuk hem de bir sahil kasabasında. Ayrıca altı yaşında bir kız çocuğu evlat edindik. Adını Jennie koyduk. Abim ve Han da evlendiler. Onların iki çocuğu vardı ama bana Jennie'm yeter.

Hayatımız minimal bi hayattı ama mutluyduk. Ben kızım ve kocam. Şuan ise üçümüz sahilde denizin yakınlarında bir restorantta yemek yiyorduk.

"Baba size hiç sormadım siz nasıl tanıştınız?"

Bu soru Hyunjin ile bakışmamıza sebep oldu. Gerçekten nasıl tanıştığımızı ben bile tam kestiremiyordum.

"Küçükken tanıştık ama benim ailem taşındığı için ayrılmak zorunda kaldık. Baya bi süre sonra da tekrar bu civarlarda ailemizin yazlığında karşılaştık."

Jennie'nin gözleri hayretle açılırken boğazındaki lokmayı da bir yandan yutmaya çalışıyordu.

Bir süre sonra yemekleri bitirerek kalktık ve eve geri döndük. Jennie oturup film izlemeye başladı. Filmden hiçbir şey anlamadığımız için Hyunjin ile beraber yukarı çıktık.

"Fazla hızlı büyüdü değil mi?"

Üstümüzü değiştirirken sorduğu soruyla gülümsedim. Gerçekten fazla hızlı büyümüştü.

"Evet-"

Cevabımla arkama döndüğümde sözüm yarım kaldı. Ne kadar yaşlansak bile onun tanrı vücudu değişmiyordu. Bu saatten sonra da değişeceğe benzemiyordu.

"Ne o fazla beğendin sanırım?"

Konuşurken bir yandan üstüme gelmeye başladı. Bende ona yavaşça yaklaşıyordum.

"Jennie aşağıda!"

Sessizce fısıladım ama pek oralı olmadı. Daha da fazla yaklaşıp yavaşça öpmeye başladı. Ellerim yavaşça boynuna giderken dudağımı ısırınca kısık bi şekilde inledim. Hala öpürşürken yatağa ilerledik. Sonrasında olanlar oldu...

Yarın

Daha herkes uyurken uyku tutmayınca aşağı inip kahvaltı hazırlamaya başladım. Pankekleri tavaya dökerken arkamdan birisi gelip belimi sardı. Dönüp baktığımda tabiki Hyunjin'di. Tepki vermediğimi görüp boynumu emmeye başladı. Arada ısırınca biraz inledim.

Sonrasında gelen ses romantik anımızı tam ortasından böldü.

"Anne baba diye söze başlayacağım ama ikinizde babamsınız. Akşam yetmemiş sanırım?"

Son cümleyle yutkundum ve kızararak önüme döndüm.

"Utandın mı? Dün gece daha fazla derken utanmışa benzemiyordun."

Dirseğimi karnına geçirince gülmeye başladı.

"Gülme!"

Sonrasında ise kahvaltı yaptık. Tüm kahvaltı boyunca ikisinin de gözleri üzerimdeydi.

Kahvaltı bittikten sonra beraber oturup dizi izlemeye başladık. İşte hayatım bundan ibaretti ama mutluydu. Siz neyden zevk alırsınız yada mutlu olursunuz bilmem ama neyden mutlu oluyorsanız onu yapın. Doğru yada yanlış. O size mutluluk veriyorsa doğrudur.

Yanlislar olabilir hizli yazdim. Kisaydi biraz. Son cumle hayat felsefen osksplepelapwlpwl